Een derde Gouden Palm? “Het zijn humoristen die daarover filosoferen” zei Luc Dardenne net voor hij met zijn broer Jean-Pierre naar Cannes trok, “we hopen enkel dat de film goed wordt ontvangen. Maar misschien is de reactie ‘ze hebben ons vroeger al geambeteerd met hun films, nu is het wel genoeg geweest’!”. Om maar te zeggen dat de zenuwen gespannen stonden bij de makers van Rosetta en L’enfant toen dinsdag 20 mei Deux jours, une nuit in wereldpremière ging. Een ding is zeker: de nieuwe film van de broers Dardenne is een brandend actueel melodrama over de gevolgen van crisis en werkeloosheid.
Met ‘Apocalypse Now Final Cut’ bracht Francis Ford Coppola de derde versie van zijn ondertussen 40 jaar oude Vietnamfilm uit op dvd en Blu-ray. Dat leverde een fraaie Franse box-met-ontelbare-extra’s op. Maar dè dvd-release van het jaar focust op een andere cultfilm: Richard Kelly’s apocalyptisch teenager sprookje uit 2001 ‘Donnie Darko’. Niet toevallig het werk van een kunstenaar die worstelt met het verlangen om zijn film te blijven aanpassen en perfectioneren. Evenmin toevallig dankzij de Franse distributeur Carlotta die bij het samenstellen van een canon verder kijkt dan de eigen kerktoren.
okt 26, 2022 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, documentaire, film, Geen categorie, interview, regisseur // Reacties uitgeschakeld voor Amélie van Elmbt & Maya Duverdier: “Dreaming Walls kijkt naar het Chelsea Hotel door de ogen van haar permanente residenten.”
Amélie van Elmbt & Maya Duverdier in Yalo Boutique Hotel
“Het Chelsea hotel was mijn thuis, ik hield van zijn armoedige elegantie en zijn obsessief bewaakte geschiedenis” schreef kamer 204 bewoner Patti Smith in ‘Just Kids’. Dreaming Walls: Inside the Chelsea Hotel van Amélie van Elmbt en Maya Duverdier portretteert artistieke residenten van het New Yorkse iconische hotel tijdens de chaotische make-over die hun “overblijfsel van de jaren zeventig” transformeert in een hip luxehotel.
Na de intieme documentaire El color del camaleón, het verhaal van zijn de Chileense dictatuur ontvluchte vader, focust de Chileens-Belgische filmmaker Andrés Lübbert ook in de sociale documentaire Dying for life op het leven van vluchtelingen. Via het verhaal van Osama en Dara, twee Syriërs die elkaar ontmoetten in het opvangcentrum van Kapellen en via een toneelstuk hun ervaringen trachten te verwerken, wil Lübbert “een ander kijk bieden op deze mensen” en “een urgente boodschap brengen die nooit diepgaand aan bod komt in België.”
“Geen idee hoe ze bij mij zijn uitgekomen,” zegt actrice Audrey Tautou (Thérèse Desqueyroux, Ensemble, c’est tout), “maar ik ben erg vereerd dat ik ceremonie-meester mag zijn tijdens het Filmfestival van Cannes. Het is heel indrukwekkend, al denk ik er momenteel niet te veel aan. Ik zie wel hoe het loopt”. Wie vanop afstand geamuseerd zal toekijken is L’écume des jours-regisseur Michel Gondry, niet bepaald een fan van juryvoorzitter Steven Spielberg: “Hij maakt van cinema een strip en ik hou van strips maar niet als invloed op films. Er zit veel animatie in mijn werk maar animatie en strips zijn twee verschillende zaken. Strips zijn beelden die op voorhand bedacht werden en verstard zijn”.
“Ik hield altijd al van het idee een verhaal van flops en fiasco’s te vertellen met midden daarin een personage dat alleen maar leeft voor de liefde”, zegt Cameron Crowe n.a.v. zijn nieuwste romantische komedie Elizabethtown, “ik schrijf vaak over zulke personages omdat ze mijn helden zijn, ze ademen mislukkingen in, spuwen ze opnieuw uit en gaan voort met leven en positivisme uitstralen”.
Een nieuwe film maken en vaststellen dat hij vertrouwd oogt. Het overkwam Koen Mortier. Met Ex Drummer wou hij de kijker pissed maken, met 22 mei ongerust. ”Ik wou dat toeschouwers zich vragen stelden,” zegt Mortier, “ik wou ze in iets betrekken en wat er woedt in Sams hoofd van tastbaar maken. ENGEL is contemplatief en heeft weinig te maken met mijn andere films maar toch is het dezelfde filmtaal. Dat heeft me altijd gefascineerd. Toen Ex Drummer af was viel me op hoe sterk die leek op mijn kortfilm A Hard Day’s Work terwijl er toch 9 jaar publiciteit tussen zat. Je stijl als filmmaker blijft blijkbaar toch wat hetzelfde.”
Koen Mortier, regisseur van omstreden en ondergewaardeerde films zoals Ex Drummer en 22 mei, vertelt met Engel (aka Un Ange) het verhaal van een ‘amour fou’ tussen twee verloren, gedoemde zielen. Een sportman met een tanende carrière en een Senegalese prostituee. Net zoals de roman van de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst waarop de film gebaseerd is, verwijst deze contemplatieve sfeerfilm naar het tragische verhaal van wielrenner Frank Vandenbroucke. Maar Mortier serveert ons vooral een emotionele mokerslag die angst en liefde verstrengelt.
‘L’ennemi’, de vierde film van de Brusselse journalist en filmmaker Stephan Streker (‘Michael Blanco’, ‘Noces’, ‘Le monde nous appartient’), is tegelijk een tragisch liefdesverhaal en een trip door de verwarde geest van een van moord beschuldigde politicus. De verwijzing naar het wedervaren van de Waalse politicus Bernard Wesphael is overduidelijk maar een docudrama wordt het nooit. ‘L’ennemi’ blijft fictie en flirt eerder met vragen dan met antwoorden. “Het zou oneerlijk zijn te stellen dat wat ik toon ‘de waarheid’ is” aldus Streker. Maar de emotionele waarheid van deze tragedie aan ’t zeetje zindert wel na. Krachtige, wervelende cinema!
EXPERIMENTER: Voor Michael Almereyda moeten films ergens over gaan
Met de onorthodoxe Stanley Milgram biopic Experimenter peilt de Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Michael Almereyda op tegelijk ludieke en ernstige wijze naar de gevaren van conformisme.
