Interview Audrey Tautou: L’écume des jours en het fantasierijke universum van Michel Gondry

AUDREY TAUTOU

“Geen idee hoe ze bij mij zijn uitgekomen,” zegt actrice Audrey Tautou (Thérèse Desqueyroux, Ensemble, c’est tout), “maar ik ben erg vereerd dat ik ceremonie-meester mag zijn tijdens het Filmfestival van Cannes. Het is heel indrukwekkend, al denk ik er momenteel niet te veel aan. Ik zie wel hoe het loopt”. Wie vanop afstand geamuseerd zal toekijken is L’écume des jours-regisseur Michel Gondry, niet bepaald een fan van juryvoorzitter Steven Spielberg: “Hij maakt van cinema een strip en ik hou van strips maar niet als invloed op films. Er zit veel animatie in mijn werk maar animatie en strips zijn twee verschillende zaken. Strips zijn beelden die op voorhand bedacht werden en verstard zijn”.

AUDREY TAUTOU

Wanneer ontdekte je het boek van Boris Vian?

AUDREY TAUTOU: Zoals veel Fransen las ik L’écume des jours als adolescente. Het raakte en ontroerde me en werd mijn lievelingsboek. Het is moeilijk te zeggen wat me precies aansprak maar het is een universum dat aanvankelijk heel ludiek, vrolijk en poëtisch is terwijl de personages voldoende vaag omschreven zijn om er je mee te identificeren. En dan is er dat ideale, romantische liefdesverhaal en die stapsgewijze evolutie naar de dood. Het boek stimuleert ook de verbeelding en dat spreekt je aan wanneer je jong bent. Het beeld dat Vian schetst van de arbeidswereld en de consumptiemaatschappij ontging me toen echter, ik was meer bezig met het liefdesverhaal, de zuiverheid; bijna ideale zaken die iets kinderlijks hebben. Maar die fantasierijke wereld desintegreert in een sombere, verre van ideale wereld die weinig vrolijk is en de realiteit reflecteert. Chloé’s ziekte is voor mij een echte ziekte, met alle wreedheid die ermee gepaard gaat.

Hoe haalde Michel Gondry je aan boord?

Gondry mailde een tekenfilm waarin hij me voorstelde de rol van Chloé te spelen. Het was een surrealistisch filmpje waarin hij, ik en een hond figureren en Michel zijn arm vervangen ziet worden door een hondenpoot. Onweerstaanbaar natuurlijk maar ook het boek en werken met Michel trokken me ontzettend aan. Ik werk graag met regisseurs die persoonlijkheid hebben en Gondry heeft een heel eigen, fantasierijk universum.

AUDREY TAUTOU

Waarin verschilt zijn werkmethode?

Hij staat voor totale en georganiseerde chaos die je van verrassing naar verrassing voert. Je zit niet in het gewone systeem van mise-en-place, repetities en opnamen met verplichte stilte, verschillende takes en wisseling van plans. Je repeteert niet maar wordt meteen in het bad gegooid. In het begin is dat verwarrend maar snel ontdek je een vrijheid, spontaniteit en lichtheid die heel waardevol is. Niet dat een manier van werken waarbij de opnamen het orgelpunt van een dag zijn, niet waardevol is, maar het is iets anders. Voor mij was het iets heel nieuw want ik ben iemand die zijn spel erg beheerst en bij Gondry was die controle onmogelijk. Dat heeft me even gedestabiliseerd maar na een tijdje zag ik het als een nieuw avontuur, als een geschenk.

Maakte deze aanpak het niet moeilijker om Chloé te doen evolueren?

Ik ben tijdens de opnamen altijd verbonden met mijn personage. Doordat we een decor hadden dat evolueert en we min of meer in continuïteit draaiden was het makkelijker om mee te evolueren. Ik heb de animatiefilm die Chloé in elkaar knutselt aan het einde van de film zelf gemaakt omdat we niet wilden dat het er te professioneel zou uitzien. Telkens ik moest wachten tijdens de opnamen werkte ik eraan. Zo kon ik me volledig integreren in de film en mijn personage vinden. Mijn aandacht was diffuus omdat ik de ganse dag met Chloé was, ofwel tijdens het draaien ofwel tijdens het tekenen.

LE FABULEUX DESTIN D’AMELIE POULAIN

Ooit spijt gehad dat je Hollywood hebt afgewezen?

Ik heb nergens spijt van. Ik heb nooit het fantasme van een Amerikaanse carrière gekoesterd. Toen die kans er na Le fabuleux destin d’Amélie Poulain was, heb ik ze niet gegrepen. Ik ben erg Frans en heb nood aan mijn omgeving. We hebben het geluk dat de Franse cinema productief en gevarieerd is waardoor ik steeds rollen heb kunnen spelen die me bevallen. Mooie vrouwenrollen en Hollywood is een hardere, meer competitieve omgeving die Fransen vooral als buitenlanders cast en kijkt naar de marktwaarde van acteurs. Maar sporadisch een ervaring hebben zoals The Da Vinci Code bevalt me.

IVO DE KOCK

INTERVIEW BRUSSEL – 15 APRIL 2013

THERESE DESQUEYROUX