Naar de bioscoop gaan, het is zoals fietsen, je verleert het niet! Alleen, het zal toch niet meteen zijn zoals weleer wanneer op woensdag 9 juli de zalen heropenen. Daarvoor zijn de verhoudingen tussen producenten, filmverdelers, bioscopen en streaming platformen wat te zeer veranderd. Maar vooral ook: het aanbod is door de lange sluiting te groot en te chaotisch. Of die stortvloed van meer dan 30 films in één releaseweek ook een stormloop naar de zalen zal teweeg brengen blijft de vraag. Al is er hoop: nogal wat filmliefhebbers hebben de donkere zaal en het grote witte scherm zodanig gemist dat de honger groot is. Tijd dus voor lekkers van het filmfront.

De Antwerpse dichter, plastisch kunstenaar en filmmaker Patrick Conrad bouwde als auteur van brutale roman noirs een stevige reputatie op. Zijn nieuwste, ‘De verdwijningen’, voert ons terug naar de metropool tijdens de vroege jaren zeventig en herinnert niet enkel aan eerdere thrillers maar ook aan ‘Slachtvee’ en ‘Mascara’, de eigenzinnige films waarmee Conrad in de jaren tachtig de Vlaamse filmwereld dooreenschudde. ‘De verdwijningen’ fileert de ondergang van een machtige familie in een erg Antwerps verhaal dat bol staat van bedrog, geweld en dood.

“Ik leid een routineus leven. De avonturen spelen zich af op het scherm” merkt de Franse filmmaker Truffaut terloops op tijdens een interview op de sublieme ‘Ultra Collector’ Blu-ray en dvd editie van zijn meesterwerk ‘Le Dernier Métro.’ Niet toevallig schreef collega Eric Rohmer bij Truffauts overlijden in 1984 “het scherm was zijn leven”. Zelf zag hij zich als “een man van gevoelens” en die emoties borrelen op in zijn met 10 Césars bekroonde ode aan het theater en de liefde. Voor Truffaut waren cinema en liefde magisch, maar steeds ook “une joie et une souffrance” zoals een dialoogzin aangeeft.

“Er is niets permanent, behalve verandering.” Met die Heraclitus quote opent ‘Future Shocked’, een prikkelende en belangrijke documentaire die ons doet nadenken over de relatie tussen maatschappelijke veranderingen en de transformatie van moraliteit. Over de snelheid waarmee regels, normen en waarden ogenschijnlijk evolueren in een wereld die door polarisatie in vuur en vlam lijkt te staan. Documentairemaker Johan Van Schaeren voelt zich gesandwicht tussen ‘boomers’ en ‘wokers’ en vertrekt van historisch beeldmateriaal om een academisch panel te bevragen over de ‘schok’ die verandering veroorzaakt. Resultaat is een even boeiend als belangrijke documentaire die zonder belerend vingertje aanzet tot debat.

“Wat ons boeit is de dynamiek tussen een gebouw, de wijk en de mensen die er leven” benadrukte het Franse regieduo Fanny Liatard en Jérémy Trouilh toen ze tijdens Film Fest Gent hun langspeelfilm debuut ‘Gagarine’ vertoonden. ‘Rabot’ hadden ze niet gezien maar de problematiek van Christina Vandekerckhove’s documentaire was vertrouwd sinds de eigen kortfilm uit 2014 die hun in de Franse banlieues spelend fictieverhaal inspireert. ‘Gagarine’ is geen somber sociaal drama maar een hoopvol magisch-realistisch modern sprookje over solidariteit, veerkracht en verbeelding.

Nog voor de sixties en Woodstock pionierde fotograaf Bert Stern met de registratie van een meerdaags muziekfestival. Jazz on a Summer’s Day werd een historisch document en de eerste markante concertfilm.

“Een film is voor mij geen onderwerp maar een ontmoeting,” benadrukt documentairemaker Sébastien Lifshitz, “ik tracht de intimiteit van mensen te benaderen en levens te vertellen.” In ‘Petite Fille’ is dat het leven van een zevenjarig meisje dat ze zich reeds op zeer jonge leeftijd bewust was van haar transidentiteit en moet opboksen tegen een vijandige buitenwereld. “Ik kreeg het gevoel dat onze camera haar zelfvertrouwen versterkte,” vertelde de Franse cineast ons tijdens Film Fest Gent waar zijn pakkend portret bekroond werd met de Grand Prix.

“Wanneer ik groot ben zal ik een meisje zijn.” Dat vertelde een vierjarige, als jongen geboren, Sasha aan haar moeder. “Ze huilde tranen van pijn toen ik zei dat ze geen meisje zou zijn” getuigt haar mama Karine aan de Franse filmmaker Sébastien Lifshitz (‘Les Invisibles’). De documentaire ‘Petite Fille’ pikt de draad op wanneer Sasha zeven is en volgt de dagelijkse strijd van deze heldin, een transgender kind dat strijdt tegen een onbegrijpende en vijandige omgeving. Gesteund door een liefdevolle familie en gerespecteerd door een empathisch filmmaker. In Gent, de geboortestad van ‘Girl’-regisseur Lukas Dhondt, praatten we tijdens het filmfestival met portretmaker Lifshitz over zijn wonderlijke documentaire ‘Petite Fille’.