SCANNERS
David Cronenberg is een van de meest originele, en verontrustende hedendaagse cineasten. Geprezen door de enen, verguisd door de anderen, laat de verlegen ogende intellectueel niemand onverschillig. Ook al zet hij keer op keer met pervers plezier critici op het verkeerde been.
COSMOPOLIS: Het kapitalisme als ziek lichaam
De Canadese cineast David Cronenberg verrast met Cosmopolis, zijn adaptatie van een korte roman van Don DeLillo. Een film die het kapitalisme toont als een ziek lichaam.
Net na uit het verdomhoekje ‘body horror’ te zijn gekropen belandde David Cronenberg anno 1996 in dat van de ‘porno chic’ met zijn adaptatie van J.G. Ballards transgressieve roman Crash. Bijna 25 jaar later blijkt de frontale botsing tussen technologie en seksualiteit zowel subversieve als visionaire cinema. Pijnlijk én mooi. “A dangerous film” dixit de cineast.
Lees meer »
James Ballards postmoderne cultroman ‘Crash’ kreeg, met dank aan archivaris Chris Beckett en uitgever 4th Estate, een bijzonder fraaie Collector’s Edition. Voor fans van het boek en voor die van de verfilming van David Cronenberg.
Lees meer »
“Mijn films zijn mijn wetenschappelijke experimenten.” Een jaar nadat de zelfverklaarde David Cronenberg discipel Julia Ducournau met ‘Titane’ de Gouden Palm in de wacht sleepte, zette de Canadese grootmeester Cannes op stelten met ‘Crimes of the future’. Een adembenemende terugkeer vol horror en humor naar zijn experimentele roots. Wonderlijke en radicale cinema, het zelfportret van een kunstenaar op wie de tijd geen greep krijgt en die via film aftakeling inruilt voor transformatie.
Lees meer »
A DANGEROUS METHOD
Een dvd-release biedt de kans een film te herontdekken maar af en toe is het ook een gelegenheid om meer te vernemen over de bedoelingen van een cineast. “Jung, Freud en Spielrein waren niet enkel erg intellectueel en charismatisch maar ook bijzonder gedreven zegt David Conenberg in een puike ‘making of’ over de hoofdpersonages van A Dangerous Method, “ze waren briljant en hadden ook een groot ego. Het ging me niet om het feit dat ze pioniers waren, maar om de fouten die ze hebben gemaakt, over hoe onvolmaakt ze waren”.
A DANGEROUS METHOD: De ‘mind trip’ van David Cronenberg
De films van de Canadese regisseur David Cronenberg blijven moeilijk te vatten en verontrustend. Ook omdat ze de veilige afstand tussen film en kijker doorbreken. Zelf heeft Cronenberg het over “erg persoonlijke, reële uitdrukkingen van hoe ik de wereld zie. Niet op een intellectuele maar op een instinctieve, gevoelsmatige wijze. Af en toe wat ambigu”. Geen wonder dat de ‘mind trip’ A Dangerous Method behoorlijk misbegrepen was bij zijn release.
Lees meer »
EASTERN PROMISES
“De stroming houdt het lichaam onder het wateroppervlak tot aan de barrière” zegt de ‘begrafenisondernemer’ tegen zijn gangsterkompaan wanneer ze een lijk in de Thames dumpen. Net zoals zijn ‘Amerikaanse’ pendant A History of Violence gaat het ‘Britse’ gangsterdrama Eastern Promises over verborgen gruwel en een criminele onderstroom in een bedrieglijk universum waar “elke zonde een teken nalaat” en “de toekomst al een realiteit is”. Met deze morele fabel vermomd als misdaadthriller, zijn eerste volledig buiten Canada gedraaide film, tekent David Cronenberg voor tegelijk briljante én verontrustende cinema.
Terwijl de Canadezen Howard Shore en David Cronenberg een operaversie van The Fly voorbereiden, bundelt een boxset 5 films waarin een man langzaam in een insect verandert.
Lees meer »
A HISTORY OF VIOLENCE
“Ik spreek niet over een lectuur op het tweede niveau maar de prent is als suspensefilm wél grappig,” zei David Cronenberg toen hij A History of Violence voorstelde in Cannes, “de balans tussen ernst en humor is lastig maar het ene sluit het andere toch niet uit? Het verschilt van een Tarantino- pastiche die verwijst naar oude films. De referenties gaan terug op míjn leven; we trokken naar Philadelphia en kwamen dingen aan de weet over maffiosi. Hun gedrag en omgang zijn apart. Zij zien het leven als een opera. Het laatste deel is niet aangedikt; ze zijn geestig én formeel. Hun ego is groot en ze leven in een vreemde cocon. Het spel van William wordt zo komisch én sinister maar erg realistisch. De spanning tussen tragische, oprechte en kolderieke emoties is af en toe bijna tastbaar”.