FRENZY
De laatste twee films van Alfred Hitchcock, Frenzy en Family Plot, zijn niet enkel onderschatte meesterwerken maar ook zelfbewuste testamentfilms. De eerste is een herbronning voor de regisseur, de tweede een heroriëntatie voor de kijker. Met Frenzy sloot Hitchcock alvast de cirkel van zijn professionele carrière af. Hij keerde voor de opnamen terug naar Groot-Brittannië en begaf zich ook inhoudelijk op vertrouwd terrein.
FAMILY PLOT
Alfred Hitchcock beschouwde Family Plot niet als zijn laatste film. Na de opnamen stortte hij zich samen met scenarist David Freeman op het script van The Short Night. Maar Hitchcock was zich duidelijk bewust van het feit dat zijn einde naderde. In ‘The Last Days of Alfred Hitchcock’ schrijft Freeman hoe zijn co-scenarist creatieve en melancholische buien afwisselde. De artistieke en de re‘le strijd tegen de dood vielen voor de master of suspense steeds meer samen .
THE ROAD
“Je stopt heel wat tijd in het schrijven van een boek, je zou er niet moeten over praten. Je kan er beter aan werken” zei de 73-jarige Amerikaanse auteur Cormac McCarthy onlangs in een gesprek met Oprah Winfrey n.a.v. zijn met de Pulitzer Prize bekroond boek The Road. Het was pas het derde interview ooit van de legendarische literaire kluizenaar die geldt als de grootste levende Amerikaanse schrijver. De auteur van No Country for Old Men onderzoekt als geen ander de relatie tussen mannelijkheidscultus, geweld en het Amerikaanse Westen.
BAD LIEUTENANT: PORT OF CALL NEW ORLEANS
Toen de licht ontvlambare Abel Ferrara Werner Herzog letterlijk naar de hel wenste omwille van de ‘remake’ van zijn cultfilm Bad Lieutenant, benadrukte de Duitse cineast dat “het om een heel ander verhaal en een volledig verschillende film gaat”. Wat klopt. Het zijn twee variaties op het thema ‘losgeslagen eenzaat in een door God verlaten universum’.
NICOLAS WENDING REFN
“De filmwereld stelt teleur, een industriële generatie domineert en alle films zijn identiek,” kloeg onafhankelijk cineast Alejandro Jodorowsky niet zo lang geleden, “als je in die wereld één kunstenaar vindt die kan overleven en ondanks het feit dat hij zijn brood moet verdienen puur blijft, dan is dat een moment van ontzettende vreugde. Een jongen zoals Nicolas Winding Refn heeft me gered van de cinematografische depressie.” Portret van een filmkunstenaar-provocateur.
AIN’T THEM BODIES SAINTS
“Every day I wake up thinking today’s the day I’m gonna see you,” zegt outlaw Bob Muldoon in Ain’t Them Bodies Saints, “And one of those days, it will be so. And then we can ride off to somewhere. Somewhere far away.” Melancholie en tragedie troef in wat regisseur David Lowery “a cinematic folk song” noemt.
Filmmaker Bart Layton balanceerde al op de scheidingslijn tussen fictie en realiteit met de ‘documentaire’ The Imposter en herhaalt dit met de ‘heistfilm’ American Animals. .Een verdwijningszaak en een kunstroof worden belicht met hetzelfde procédé – een mengeling van interviews en nagespeelde gebeurtenissen – en blijven zo fascineren. En intrigeren.
Lees meer »
AMERICAN GANGSTER
Het ging er toen, door de onrust die de Vietnamoorlog veroorzaakte, op de straat heftig aan toe” stelt Richie Roberts. “Wanneer ze je respecteren dan is dat mooi, maar het brengt niets op. Wanneer ze bang voor je zijn, dàn verdien je geld” merkt Frank Lucas fijntjes op. De uitspraken van de protagonisten van dit waar gebeurde gangsterverhaal maken duidelijk waarom Ridley Scott koos voor een harde, donkere reconstructie van een tumultueus en moreel verwarrend tijdsgewricht in zijn jager- en prooidrama American Gangster.
D’ARDENNEN: Modderige Vlaamse noir
Er wordt in Vlaanderen opvallend veel gekeken én gelonkt naar Hollywood door aanstormend jong filmtalent. Na Welp (Jonas Govaerts) en Black (Adil El Arbi en Bilall Fallah) lijkt ook de romantische modderthriller D’Ardennen een spontane sollicitatie voor een plek in de droomfabriek. Maar Robin Pront wil er films met een ziel maken, auteurcinema met schwung.
BADLANDS
In een gepast ’Absence of Malick’ getitelde bonusdocumentaire op de dvd van Badlands spreekt Billy Weber (Oscar genomineerd voor de montage van The Thin Red Line) over de afwezigheid van de cineast (er was zelfs geen foto) bij de Oscaruitreiking: «Ik wist wat ik ging zeggen: ’Ik zou Terrence Malick willen bedanken maar ik heb hem helaas nooit ontmoet’!».