Van stroperige nostalgie is er geen spoor in het macabere, mysterieuze coming of age-drama Falcon Lake. Een intrigerende graphic novel adaptatie waarmee de Canadese actrice Charlotte Le Bon stevig debuteert. “Adolescentie is fascinerend zolang je niet vervalt in ernst of meligheid.”
Lees meer »
Superfeestje! Na Avengers: Infinity War en Ant-Man and the Wasp telt Marvels Cinematic Universe 20 films. Voeg daar nog negen tv-series aan toe en je bent, mits voldoende tijd en energie, vertrokken voor een supersessie zwelgkijken. Een onderdompeling in de gedeelde wereld en waarden van Amerikaanse superhelden. Moderne sprookjes voor jong en oud.
Net wanneer de Marvel superhelden leken meegesleurd te worden in een spiraal van kinetische actie en uitpuilende teams duiken er films op die met hun kleinschaligheid, karaktergedreven plots, humor en surrealistische inslag verfrissend ogen. Films die meta-cinema én een knotsgekke trip zijn: Spider-Man: Into the Spider-Verse en Ant-Man and the Wasp.
Lees meer »
Bij een comics adaptatie waar het universum opgehangen wordt aan een superheld die half-mens en half-zeewezen is dreigt een oceaandiepe valkuil: de neiging om parodiërend afstand te nemen van dwaasheid en zo juist een dwaze film te maken. Dat vermijdt James Wan in zijn DC Comics prent Aquaman, een pretentieloze fantasiereis door een onderwaterwereld.
Lees meer »
“Part of the journey is the end” zegt Tony Stark in Avengers: Endgame, het 22ste deel van het Marvel Cinematic Universe dat een ruim 10 jaar durende trip afsluit met een even melancholisch als emotioneel epos. Na het met een intrigerende tragische cliffhanger eindigend kinetisch audiovisueel bombardement Avengers: Infinity War serveren Anthony en Joe Russo ons een karaktergedreven slotluik dat met een soort ‘best of’ Marvel Comics compilatie de beste superheldenfilm van Hollywoods franchise producenten oplevert. Om Thor te citeren: “I like this one.”
Lees meer »
BATMAN BEGINS
THE DARK KNIGHT
“Ofwel sterf je als een held, ofwel leef je lang genoeg om jezelf een slechterik te zien worden”. Tot dat besef wordt idealist Harvey Dent, en met hem superheld Batman, door de amorele Joker gedreven. Christopher Nolans tweede Batmanfilm blijkt zo mogelijk nog realistischer en duisterder dan Batman Begins. The Dark Knight is somber en krachtig, spiritueel en onderhoudend, visueel en dramatisch. Het is een film van zijn tijd, een commerciële hit en tegelijk ook de beste superheldenfilm aller tijden.
THE DARK KNIGHT
“Batman heeft geen superkrachten,” aldus Christopher Nolan, “op zijn geld na, hij kan alles ontwikkelen als het maar gebaseerd is op iets wat echt bestaat”. The Dark Knight vertaalt die ‘echtheid’ in een expressionistisch realisme gestoeld op technologie (Imax-actiescènes) en vakmanschap (stunts met weinig effecten). “Het moet groter aanvoelen en er groter uitzien,” vertelde de regisseur aan zijn medewerkers, “maar die grootsheid moet uit het verhaal komen”.
THE DARK KNIGHT RISES
“Ik ben een fan van cinema die werelden creëert,” zegt regisseur Christopher Nolan, “films die een alternatief universum scheppen waarnaar je enkele uren kan vluchten”. Dat deed hij zeker met de Batman-trilogie, fantasierijke actiedrama’s waarin de superheld erg menselijk en feilbaar is. “Superman is essentially a god,” aldus Nolan, “but Batman is more like Hercules: he’s a human being, very flawed, and bridges the divide”. Dat wordt heel erg duidelijk in The Dark Knight Rises.
In het jaar van Martin Scorsese’s “ze zijn geen cinema” uithaal naar grootschalige comic verfilmingen verraste Todd Philips met het lowbudget oorsprongsverhaal Joker. Een controversiële film maar vooral ook een commerciële hit die de tijdsgeest bleek te weerspiegelen en opdook in veel eindejaarslijstjes van 2019. Tot verbazing van de regisseur.
Lees meer »