Film Fest Gent leeft! Dat van 13 tot 24 oktober de editie 2020 van Vlaanderens belangrijkste filmfestival, weliswaar met strikte COVID-19 maatregelen en in hybride vorm, doorgaat is een feest op zich. Maar ook van het programma en de keuzes worden we vrolijk. Vooral omdat de rebelsheid en vitaliteit van de Neue Deutsche Welle belicht in de retrospectieve ‘Papas Kino ist Tot!’ niet enkel geërfd lijkt door de geselecteerde jonge Duitse filmmakers maar ook als rode draad door de verschillende secties loopt. De urgentie weerspiegeld in een festivalaffiche die de genderproblematiek in beeld brengt is terug te vinden in filmparels verspreid over deze Gentse twaalfdaagse. Een dosis intense cinema als vaccin tegen narcisme en een angstige blik.

“Dat mijn personage in DNA haar leven niet opnieuw kan oppakken wanneer haar grootvader wegvalt wijst op onderliggende problemen” zegt Maïwenn Le Besco. Problemen verbonden met een dysfunctionele familie, geslagen emotionele wonden en diepe onzekerheden.

“Hun songs zeggen meer over Liverpool dan ‘Penny Lane’,” zucht Billy Ocean in Everything – The Real Thing Story, een documentaire die toont hoezeer de legende van ‘de zwarte Beatles’ een verhaal van discriminatie is.

“The Hunt is een verhaal over eerste indrukken die niet kloppen” zegt producent Jason Blum in de making of. Dat geldt ook voor de controverse die ontstond toen Donald Trump, zonder een beeld gezien te hebben, tweette over een film “gemaakt om op te hitsen en chaos te veroorzaken.”

“Hoe durven jullie” zei de tot tranen bewogen Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg in september 2019 op de klimaattop van de Verenigde Naties in New York, “jullie hebben mijn dromen en mijn jeugd gestolen met holle woorden. Wij staan aan het begin van een massauitroeiing en jullie kunnen enkel maar praten over geld en sprookjes van eeuwige economische groei.” Nathan Grossmans documentaire ‘I Am Greta’ is een intieme film over dit zestienjarig schoolmeisje dat met haar ‘Schoolstaking voor het klimaat’ wereldwijd jongeren inspireerde om politieke leiders aan te sporen meer te doen voor het klimaat. Het portret van iemand die zich ten volle geeft, eigenlijk liever niet geportretteerd wil worden en vaststelt: “Mijn leven lijkt wel een surrealistische film.” Maar de documentaire brengt, zo vertelde  Anuna De Wever ons tijdens Film Fest Gent, ook een boodschap: “wereldleiders moeten meer doen voor het klimaat.” En “niet enkel jongeren dragen daarbij een verantwoordelijkheid.”

The Invisible Life of Eurídice Gusmão, de zevende film van de Braziliaanse visuele kunstenaar en filmmaker Karim Aïnouz (Madame Sata), is een Sirkiaans feministisch melodrama over de zoektocht van twee zussen naar elkaar en naar emancipatie in het patriarchale Rio van de fifties. Een subtiel en krachtig pleidooi voor een vrouwelijke blik.

“Het lijkt een slasher maar het is een metafysische, existentiële horrorfilm” zegt Fabrice du Welz in zijn intro bij het Spaanse ¿Quién puede matar a un niño? op de sublieme Blu-ray met de absurde Franse releasetitel Les révoltés de l’an 2000. De inspiratiebron voor Vinyans aardekinderen blijft een transgressief meesterwerk getekend Narciso Ibáñez Serrador.

Shoplifters en Like Father, Like Son regisseur Hirokazu Kore-eda houdt van familiedrama’s en werkt ondanks zijn documentaire roots dolgraag met acteurs. Dat blijkt alweer uit zijn Franse film La vérité, een door Catherine Deneuve en Juliette Binoche gedragen komische familiekroniek. Dialooggedreven, cinefiel en dus erg Frans maar ook spiritueel-Japans.

“Het is een schande om homo te zijn in Tsjetsjenië.” Welcome to Chechnya valt meteen met de deur in huis want David France’s documentaire illustreert die vaststelling met beelden van een mishandeling. “Al onze problemen komen door mensen als jij,” horen we, “we gaan je doden.” Geen loze stoerdoenerij want getuigenissen maken duidelijk dat in deze autonome deelrepubliek van Rusland LGBTQ’ers vervolgd, gemarteld en geliquideerd worden. Gelukkig verleent een ondergronds netwerk steun aan de slachtoffers. Welcome to Chechnya is een verhaal van gruwel en pijn, maar ook van moed en optimisme. Een viscerale documentaire die stevig binnenkomt. Te ontdekken tijdens Film Fest Gent.