Met haar prettig gestoord vrouwenportret Les femmes au balcon zet acteur-regisseur Noémie Merlant patriarchaal geweld én vrouwelijke vrijheid in de verf.

Na een reeks grimmige en vaak donkere genrefilms daalt de Brusselse filmmaker Fabrice du Welz verder af in het hart van het kwaad met ‘Maldoror’. Een Belgische tragedie, intense nachtmerrieachtige fictie geïnspireerd door de zaak Dutroux en het nationale trauma dat er uit voortvloeide. Noodzakelijke en helende cinema.

De dood van Mawda Shawri, het tweejarige Iraaks-Koerdische meisje dat tijdens een migratiecontrole in België in 2018 fataal getroffen werd door een politiekogel, en de leugenachtige framing van het gebeuren, leidde tot verontwaardiging en woede. Maar ook tot solidariteitsactivisme. Vanuit die insteek vormt Robin Vanbesiens ‘hold on to her’ een intense “oefening in rouw”.

‘Anora’ regisseur Sean Baker ziet Roberto Minervini als “een ondergewaardeerd filmmaker én een lichtend voorbeeld.” Dat begrijpen we want de cineast van ‘The Other Side’ maakt bijzonder fascinerende en karakter gedreven humanistische cinema. Nu opnieuw met ‘The Damned’, een hondsbrutaal historisch drama dat in het donkere hart van Amerika duikt.

Is Leni Riefenstahl zoals regisseur Quentin Tarantino stelt de grootste filmmaker ooit? Was de favoriete cineaste van Adolf Hitler een onschuldige meeloper van het naziregime zoals ze zelf volhield? Documentairemaker Andres Veiel antwoordt tweemaal ‘neen’ in ‘Riefenstahl’ maar waarschuwt vooral voor de comeback van leugens, propaganda en de fascistische ideologie.

Met zijn hondsbrutale beelden ontmaskerde de zwarte Zuid-Afrikaanse fotograaf Ernest Cole van binnenin het Apartheidsregime. Na ballingschap volgde voor Cole vergetelheid. ‘I Am Not Your Negro’-regisseur Raoul Peck hijst met zijn documentaire ‘Ernest Cole: Lost and Found’ een kunstenaar op het podium die meer was dan een ‘chroniqueur van ellende’.

De Oostenrijkse filmmakers Veronika Franz en Severin Fiala tonen in ‘Des Teufels Bad’ hoe door het achttiende-eeuws religieus denken zelfmoord via proxy een luguber maar vaak voorkomend fenomeen werd. Via de link met depressie wordt hun verhaal akelig actueel. “Mensen met een depressie blijven nog altijd onbegrepen.”

Alain Guiraudie mixt genres en varieert toonaarden in Miséricorde, waar de terugkeer van een jongeman naar zijn dorp passies doet oplaaien.

Met haar regiedebuut, het toxische zussenverhaal September Says, surft Lanthimos actrice Ariane Labed op de scheidingslijn tussen droom en werkelijkheid.

Na een kwarteeuw Vlaamse letteren treedt Gentenaar Dimitri Verhulst uit zijn comfortzone door als regisseur zijn filmdebuut te maken met een roadmovie die geen doorslagje is van het populaire ‘De helaasheid der dingen’. ‘Waarom Wettelen?’ is een droogkomisch absurd drama, een schalkse trip dwars door een alles doodzwijgend Vlaanderen richting een universum waar rouwen ook toegeven is dat je een mens nooit ècht kent. En dat kamelen niet toevallig schip van de woestijn worden genoemd.