“Momenten beleven waar we samen emoties beleven, waar we samen lachen, wenen, ontroerd worden, is belangrijker dan ooit.” Met die quote uit een van de vertoonde films, ‘Why We Fight?’, onderstreept programmadirecteur Wim De Witte zowel het belang als de inzet van Film Fest Gent. Een filmfestival dat van 12 tot 23 oktober terug naar ‘normale’ pre-Corona tijden wil zonder begrippen als solidariteit en kritisch bewustzijn los te laten. Een filosofie die perfect te combineren blijkt met plezier en kwaliteit want het filmprogramma oogt als een van de sterkste van de laatste jaren.

De enige duinen in de Normandische badstad Deauville, met zijn immens vlak zandstrand en houten ‘planches’, waren die in Denis Villeneuve’s ‘Dune’. De Frank Herbert adaptatie bleek ook de enige blockbusterfilm van een ‘American Film Festival’ dat in zijn 47ste editie overheerst werd door onafhankelijke cinema en een (nieuwe) Franse verankering. Een met de Covid pas gewapend publiek zag ‘indies’ als ‘Down with the king’, ‘Red Rocket’, ‘John and the Hole’ en ‘Blue Bayou’ prijzen winnen en Oliver Stone bedacht worden met een strandcabine niet ver van de legendarische ‘Bar du Soleil’. De cineast fulmineerde over de leugens van de overheid en de onafwendbare “further decline of the American empire.”

Het ‘American Film Festival’ van Deauville was in haar 47^ste editie Franser dan ooit maar de Amerikaanse onafhankelijke cinema bleek de grote winnaar. Met dank aan, op Paul Schrader na, veelal ‘upcoming talent.’

Hallelujah! De nieuwe Paul Verhoeven, ‘Benedetta’, provoceert op de heerlijke tong in de wang manier die we van de Nederlandse regisseur van ‘Turks Fruit’, ‘Spetters, ‘Basic Instinct’, ‘Starship Troopers’ en ‘Elle’ kennen. Flirtend met wansmaak, perversiteit, geweld en ironische maatschappijkritiek. Spelend met zijn vaste onderwerpen religie en seks. Een ‘women’s empowerment drama’ met hoofdrollen voor lesbische nonnen, een wraakzuchtige Jezus, een multipurpose Mariabeeld en …een pandemie. Kortom, een uitdagende historische film met actualiteitsgehalte en humor. Vintage Verhoeven.

Wie verwacht dat Nicolas Cage brutaal afrekent met de ontvoerders van zijn truffelvarken schat Pig fout in. De karakter gedreven debuutfilm van de Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Michael Sarnoski is geen film over wraak maar over rouw, off-grid gaan en verbinding zoeken.

In het empathische 9/11-drama ‘Worth’ focust ‘The Kindergarten Teacher’ regisseur Sara Colangelo op het juridische gevecht van slachtoffers die in de nasleep van de aanslagen van 2001 weigeren om de waarde van mensenlevens te laten uitdrukken in een bureaucratisch en discriminerend rekensommetje. Het werd een ingetogen aanklacht, een sober karakter gedreven en op waarheid gebaseerd drama dat vooral uitblinkt in het belichten van individuele verhalen die niet verdrongen worden door de ‘heroïsche’ inspanning van het advocatenteam.