Vier jaar nadat de Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Steven Soderbergh met ‘Behind the Candelabra’ zijn filmcarrière plechtig afsloot maakte hij in 2017 toch een comeback met de roofoverval film ‘Logan Lucky’. Gretig en gedreven tekende de herboren cineast van dan af voor experimentele en urgente cinema. Tijdens de aan zijn profetische thriller ‘Contagion’ herinnerende pandemie bleef Soderbergh ultra actief. Met twee op Netflix vertoonde films, ‘The Laundromat’ en ‘High Flying Bird’, en drie HBO Max producties: ‘Let Them All Talk’, ‘Kimi’ en de neo-noir rooffilm ‘No Sudden Move’. Rode draad: de Amerikaanse samenleving komt telkens in beeld als destructief geldmonster.
De Ocean’s 11, 12, 13 trilogie zorgde voor heerlijk schuldig plezier: inventief geritmeerde, speels geacteerde en sterk gestileerde rooffilms die leuk entertainment waren. “Leuk, maar niet voor de regisseur” preciseerde Steven Soderbergh. Dat Gary Ross wèl lol had bij Ocean’s 8 is misschien wel de achilleshiel van deze amusante ‘vrouwelijke’ reboot.
Angst, schuldgevoelens, spijt. Rond deze drie emoties draaiden Sidney Lumets meesterwerk Serpico en Prince of the City. Lumet onderzocht ze voordien echter ook al indringend in het verontrustende politiedrama The Offence. Een commerciële flop want het publiek wou James Bond Sean Connery niet zien in een donkere, ambigue rol. Jammer want dit was en blijft vintage Lumet.
Tussen het majestueuze jungleavontuur El abrazo de la serpiente en het psychologische woestijnoorlogsdrama Waiting for the Barbarians draaide de Columbiaanse regisseur Ciro Guerra samen met Cristina Gallego het epische misdaaddrama Pájaros de Verano. Rode draad: de clash tussen beschaving en barbarij, tussen moraliteit en geweld.
feb 20, 2018 // by Ivo De Kock // actie, Algemeen, film, genre, misdaad, regisseur // Reacties uitgeschakeld voor Patser: Zero level shit van Adil El Arbi en Bilall Fallah
PATSER
Ze doen zalen vollopen met ‘Patser’, Adil El Arbi en Bilall Fallah. In België én Nederland. Ondertussen lijkt de Hollywood droom van het dynamische duo uit te komen na een eerste vingeroefening en een dankzij de filmpers verworven reputatie van ‘next generation leaders’. Will Smith en ‘Bad Boys 3’ lonken. Helaas is hun derde film ‘fucked up zero level shit’, patserig hersenloos popcorn entertainment over hersenloze patsers. Infantiele, populistische cinema van cineasten met meer marketing- dan filmtalent. De hype is beter dan de film. Gij weet!
“Prince of the City is visueel een erg gestileerde film” zegt regisseur Sidney Lumet (Dog Day Afternoon, Serpico, The Verdict) in een bonusdocumentaire, “terwijl iedereen vindt dat het echt oogt”.
“Moi, je travaille pour ma gueule” zegt de jongeman die in Un Prophète achter de tralies zijn identiteit vormt. Die eigenzinnige zelfstandigheid typeert ook Jacques Audiard. “We wilden helden fabriceren vertrekkende van figuren die niet vertrouwd zijn, die niet iconisch worden weergegeven in film,” zegt de maker van De battre mon coeur s’est arrêté, “in Frankrijk komen Arabieren alleen op naturalistische en sociologische wijze in beeld. Ons opzet was een genrefilm te maken die zoals in de western onbekende gezichten tot helden omvormt”. Zijn virtuoos geregisseerde bildungsroman won tijdens het 62ste Festival van Cannes terecht de Grote Prijs. Lees meer »
“I’m ready for my close-up”. Die memorabele ‘Sunset Boulevard’-quote ligt op de lippen van de twee antihelden van Public Enemies, de gedoemde outlaw John Dillinger en zijn nemesis, FBI-agent Melvin Purvis. Drie jaar na de intense visuele trip Miami Vice orchestreert Michael Mann opnieuw een met haarfijne HD-beelden geregistreerde innerlijke reis van met film vergroeide figuren. Een nostalgievrij einde-van-een-tijdperk epos dat de opkomst van het moderne kapitalisme aankondigt en verwijst naar de huidige crisis. Waarbij Mann, voor het eerst sinds Ali en The Insider, vertrekt van waargebeurde feiten.
Van onderstroom evolueerde ‘Black Lives Matter’ in het Trump tijdperk tot een centraal thema van de Amerikaanse cinema. In haar door Lena Waithe geschreven debuut Queen & Slim vertelt Melina Matsoukas het tragische verhaal van een Afro-Amerikaans koppel dat op de vlucht slaat na een fataal afgelopen confrontatie met een blanke racistische politieman.
Honderd jaar na de geboorte van Jean-Pierre Melville en vijftig jaar na de bioscooprelease van Le Samouraï onderstrreept de Blu-ray van deze existentiële misdaadtragedie met Alain Delon dat alles draait rond hoe men een verhaal vertelt.
