Spike Lee’s passage in Cannes verliep niet onopgemerkt. Zijn uiteindelijk met de Grand Prix bekroonde BlacKkKlansman werd bedacht met een staande ovatie en tijdens de persconferentie haalde de Amerikaanse filmmaker uit naar Donald Trump omdat die bij het Charlottesville incident geen afstand nam van de Klan en de nazi’s: “De motherfucker had de wereld kunnen tonen dat we beter zijn dan dat.” Met het waargebeurde verhaal van een Afro-Amerikaanse detective die infiltreert in de extreemrechtse Klu Klux Klan wil Lee de wereld wakker schudden.
“Na 5 juni 1968, na de moord op Robert F. Kennedy, werden Amerikanen cynischer en berustender,” aldus Emilio Estevez, “het is hartverscheurend, dat keerpunt leidde tot de huidige harde, verdeelde samenleving”. Met Bobby vertelt de acteur-regisseur “een fictieverhaal dat de ‘spirit’ van Bobby eert” en via een parallel met het heden aangeeft “hoe relevant zijn ideeën nog altijd zijn”.
Trumbo-regisseur Jay Roach focust in Bombshell op het seksuele intimidatie schandaal dat leidde tot het ontslag van Roger Ailes, de machtige adviseur van verschillende conservatieve Amerikaanse presidenten, als CEO van Fox News in 2016. Mede dankzij Charlize Theron, Nicole Kidman en Margot Robbie werd het een portret van zowel misbruik als empowerment.
“Ik hou enorm van fantastische cinema en surrealisme maar ik probeer altijd een schijnbaar realisme aan te houden omdat absurditeit en paradoxen in een realistische context beter tot uiting komen” zegt Marco Bellocchio. In politieke tragedies zoals Enrico IV, Buongiorno, Notte en Vincere laat hij zware thema’s ademen door fantasie in de werkelijkheid te introduceren.
Na enkele zuurzoete parabels verrast de Libanese actrice en cineaste Nadine Labaki met Capharnaüm, een snoeihard sociaal-realistisch drama dat ze absoluut moèst maken.
“My purpose is madness. It’s the only way you can really tell what happens in war. By lying you can open the door a little crack on the truth.” Met Castle Keep realiseerde Sydney Pollack een surrealistische oorlogsfilm.
In onze bioscopen kregen we Closed Circuit niet te zien maar via dvd maken we kennis met deze verontrustende actiefilm van de Ierse cineast John Crowley. Gelukkig want het is een interessant drama over hoe het bij de infiltratie van een terroristencel door de Britse geheime dienst fout loopt. Maar vooral ook over hoe staatsgeheimen toegedekt worden en over waar de macht ligt in de westerse samenlevingen. Geen perfecte maar wel een explosieve film.
“Hal Ashby was een hippie voor er hippies waren,” zegt DoP Haskell Wexler op de Blu-ray van de markante Vietnamfilm ‘Coming Home’, “hij stond voor ‘make love, not war’.” De rebelse Amerikaanse filmmaker is aan herontdekking toe, net als dit Oscarbekroond liefdesverhaal uit 1978 dat pionierde door te focussen op de trauma’s van Vietnamveteranen. Humanistische cinema gedragen door het anti-oorlogsengagement van de makers, van Wexler over Jane Fonda tot Ashby, en door een memorabele vertolking van Jon Voight.
“Met The Conversation wou ik het publiek dingen tonen over afluisteren, de technologie die er bij komt kijken en de mensen die het doen,” zegt Francis Ford Coppola in een making of uit 1974, “op het keerpunt van de film, als de opname gemaakt wordt, kun je bij de luistervink blijven of naar de opdrachtgevers gaan. Ik koos voor de luistervink”.
“We stierven allemaal, maar sommigen van ons keerden terug”. “Het was geen droom maar een mogelijkheid die een realiteit had kunnen worden”. “We maakten fouten maar we hadden gelijk”. Met deze uitspraken zetten de personages de toon van The Company You Keep. Acteur-regisseur Robert Redford serveert ons een melancholische karaktergedreven thriller over politieke strijd en persoonlijk engagement.