Francis Ford Coppola’s The Conversation: Vintage seventies paranoia thriller

mei 17, 2016   //   by Ivo De Kock   //   Algemeen, film, genre, politieke film, regisseur, thriller  //  No Comments
the-conversation-3

THE CONVERSATION

“Met The Conversation wou ik het publiek dingen tonen over afluisteren, de technologie die er bij komt kijken en de mensen die het doen,” zegt Francis Ford Coppola in een making of uit 1974, “op het keerpunt van de film, als de opname gemaakt wordt, kun je bij de luistervink blijven of naar de opdrachtgevers gaan. Ik koos voor de luistervink”.

Gene Hackman vertolkt de rol van Harry Caul, een ervaren surveillance-expert in San Francisco die een routineuze afluisterklus ziet ontaarden in een morele nachtmerrie wanneer hij in zijn paranoia (“I’m not afraid of death, but I’m afraid of murder”) het gedeeltelijk afgeluisterd gesprek zodanig interpreteert dat het op de hoogte brengen van de opdrachtgever het leven van het tweetal in gevaar lijkt te brengen (“he’d kill us if het had the chance”). Maar niets is wat het lijkt te zijn, een interpretatie is enkel een interpretatie. En uiteindelijk worden de rollen omgekeerd. “We’ll be listening to you” krijgt Caul te horen. Het zet hem aan om zijn appartement te strippen op zoek naar afluistermateriaal.

the_conversation_pic02

THE CONVERSATION

“Een deel van The Conversation gaat over het ontrafelen van deze man,” stelt Coppola, “hij doet dit werk al 20 jaar en het verhaal draait rond mogelijk die ene keer in zijn leven dat hij verantwoordelijkheid neemt voor wat hij heeft gedaan. Harry weet niets over de mensen die hij opneemt, heeft niets met ze te maken, het is gewoon werk. Hij gaat tegen al zijn principes in en raakt er toch bij betrokken. Nu voelt hij het gewicht van zijn verantwoordelijkheid en daardoor komt hij in zekere zin ten val”.

In de making of zien we hoe Coppola tijdens de opnamen aan Hackman meegeeft dat “het verhaal gaat over een man die door iets achtervolgd wordt”. We horen een heldere Coppola ook filosoferen over het stellen van prioriteiten: “Een regisseur moet leren het onderscheid te maken tussen de problemen die een impact hebben op het eindproduct en de problemen die geen impact hebben op het eindproduct. Hij moet leren die laatste problemen door te geven aan anderen en zich met de eerste bezig tehouden”. Maar vooral ook “na een tijdje besefte ik dat ik ook een soort luistervink was want ik drong binnen in het leven van Harry Caul, de professionele luistervink”.

harry-rips-pad

THE CONVERSATION

Volgens Coppola is The Conversation ingewikkeld “maar hij moet ook veel dingen doen: entertainen, er goed uitzien en goed klinken. Je moet er immers voor in een donkere kamer willen gaan zitten”. Coppola zou het niet anders willen: “Ik hou niet van simpele films, ik heb ze liever complex”. Want “je moet aan het slot nog met vragen zitten over de thema’s, je eigen leven en jouw verantwoordelijkheden, over wat jou uniek maakt als mens. Daar moet de film je mee prikkelen. Je kunt er als toeschouwer mee spelen en een oneindig aantal antwoorden krijgen, alsof je een beetje wordt veranderd”.

In een recente commentaar kijkt Coppola met afstand terug: “Toen ik in de jaren 60 The Conversation schreef zag ik mijn carrière nog als die van iemand die constant zijn eigen scripts verfilmde. Dat veranderde begin jaren 70 met The Godfather, een film waarvoor ik het scenario niet schreef, maar het onverwachte gigantische succes van die film maakte het eindelijk mogelijk het scenario te verfilmen waar niemand tot dan wou van weten”. Vaak wordt gesteld dat enkel in de jaren 70 een film zoals The Conversation gemaakt kon worden maar Coppola relativeert dat. Zonder zijn megahit was het ook toen immers niet gelukt.

The Conversation 11

THE CONVERSATION

Inhoudelijk stipt Coppola de link met Antonioni’s Blow Up aan, ook een experimentele film met een vreemde plot die draait rond de ontworteling van een personage. De Italiaanse cineast inspireerde hem om ‘herhaling’ (het steeds opnieuw beluisteren van een mysterieus gesprek waarbij stukken onverstaanbaar zijn) te onderzoeken zoals schilders het perspectief bestudeerden. Voor wie er nog moest aan twijfelen: The Conversation is geen actiethriller maar een cerebraal drama dat perfect de chaotische tijdsgeest weerspiegelt.

IVO DE KOCK

(Artikel verschenen in FILMMAGIE, n° 629,  november 2012)

conversation5

THE CONVERSATION

 

THE CONVERSATION; Francis Ford Coppola; USA 1974; 113′; met Gene Hackman, Frederic Forrest, Harrison Ford, John Cazale; extra’s: commentaar, documentaires, interviews; FILM: **** / EXTRA’S: ****; dis. Universal (Blu-ray)

Francis-Ford-Coppola-Godfather-Oscars-in-Napa

FRANCIS FORD COPPOLA’S GODFATHER OSCARS, THUIS IN NAPA VALLEY

Leave a comment