Veel Nederlandstalige filmboeken verschijnen er niet, maar nu belandden er toch enkele indrukwekkende exemplaren op onze leestafel. Het lijvige ‘Film. Een geschiedenis’, een studie die gaat voor een inclusieve kijk op de filmgeschiedenis. En ‘Donker en onnatuurlijk’, een fraai vormgegeven trip door het grafisch werk van tekenaar Milan Hulsing. Twee filmboeken die mogen gezien en gelezen worden. Die vertrekken van film als illusie om een verhaal te vertellen.

Verkapte memoires. Zo omschrijft journalist en filmmaker Marc Didden zijn boek ‘Over cinema’. Een terugblik op een leven, op films maken, op passioneel naar cinema kijken en praten met (andere) filmmakers. Filmische hartstochten, maar die titel was al benomen. Mijmeringen over hoe werken ook niet werken kan zijn en waarom dromen belangrijker blijven dan ambitie. Met zwier geschreven en gedrenkt in humor.

In de steek gelaten kinderen en alternatieve familievormen blijven Hirokazu Kore-eda, de Japanse filmmaker van Nobody Knows en Gouden Palm Shoplifters, bezighouden. De onorthodoxe roadmovie Broker legt de link met vondelingenschuiven. “Het taboe daarrond fascineert me.”

Met naast artistieke ook commerciële successen was het best een wonderjaar voor de Vlaamse film. Maar de internationale erkenning voor Chantal Akermans ‘Jeanne Dielman’ en dito waardering voor de nieuwste vuistslag van Jean-Pierre en Luc Dardenne, ‘Tori et Lokita’, richtte ook de volgspot op Belgische cinema. Dit beklijvend drama over het lot van minderjarige vluchtelingen van de broers uit Luik en Brussel hoort thuis bij de beste films van het jaar.