JEAN RENOIR

Bij filmliefhebbers ontstaan vaak mythische figuren. Voor de Franse cinema zijn dat François Truffaut en Jean Renoir. De grote Amerikaanse criticus Andrew Sarris bekloeg er zich ooit over dat zijn studenten Renoir vereerden terwijl ze amper over zijn cinema konden praten omdat ze gewoonweg haast geen van zijn films gezien hadden. Gelukkig is het werk van de zoon van de impressionistische schilder Pierre-Auguste Renoir gedeeltelijk beschikbaar op dvd. Terwijl het leven van de peetvader van het instinctief humanisme uitvoerig belicht wordt in de nieuwe, monumentale biografie ‘Jean Renoir’ van Pascal Mérigeau.

Lees meer »

KRISHA

‘Trey Edward 10/6/88’ lezen we op een stukje breiwerk dat opduikt tijdens de grote emotionele crash van titelpersonage Krisha, het debuut van de 29-jarige Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Trey Edward Shults. Deze rekwisiet is het geboortedoekje van de acteur-regisseur die dit psychodrama draaide met familieleden in het huis van zijn moeder. Resultaat is een heel persoonlijke film in ware John Cassavetes stijl gedragen door een hoofdactrice met hoog Gena Rowlands gehalte. Met zijn tweede, de apocalyptische horrorthriller It Comes At Night, sluit Shults meer aan bij John Carpenter en George Romero maar opnieuw is het een uiterst persoonlijke film. Een waar de familie een moordkuil is en de personages in de greep zitten van sterke emoties: pijn, verdriet, schuldgevoelens en angst.

Lees meer »

DARIO ARGENTO

“Ik ben Dario Argento en ik denk dat mijn stijl herkenbaar is voor de toeschouwers” zegt de BIFFF-habitué die dit jaar een masterclass komt geven. Argento gold aanvankelijk als “het Italiaanse antwoord op Hitchcock” maar werd snel verguisd omwille van zijn barokke geweld en groeide via het horrorgenre uit tot een cultregisseur die filmmakers zoals John Carpenter, George A. Romero, Wes Craven en Quentin Tarantino beïnvloedde.

Lees meer »

SKOPIUMSCHUIVERS

In het kielzog van Film Fest Gent duikt Paya Germonprezs boek ‘Skopiumschuivers’, gekoppeld aan een tentoonstelling in de Zwarte Zaal van KASK gecoördineerd door Edwin Carels, in het woelige Gentse culturele leven tijdens de seventies. Het via getuigenissen vertelde verhaal van de dolle beginjaren van stadsbioscoop Studio Skoop, met name de periode van 1970 tot 1982, is tegelijk ook een reconstructie van een rebelse sfeer. Een nostalgische maar vooral ook inspirerende tijdmachine.

Lees meer »

ALIEN: COVENANT

Sciencefiction is een van de oudste en populairste filmgenres. 2001: A Space Odyssey en Star Wars haalden het genre uit het B-film verdomhoekje en verankerden het in arthouse én mainstream cinema. Zijn troef? Scifi is pure visuele magie, een andere en prikkelende manier om naar de wereld te kijken.

Lees meer »

CRASH

Niemand komt heelhuids uit Crash. De ‘Grote Prijs’ van DeauviIle rukt de maskers af van àlle grootstadbewoners. “Wij zijn goed, zij slecht, zo eenvoudig is het niet,” zegt regisseur Paul Haggis, “ik wil je als kijker eerst één ding laten geloven en je daarna iets anders laten zien”.

Lees meer »

JOHN LANDIS

“Met de huidige technologieën kan iedereen een film maken,” vertelde John Landis (° 1950) ons tijdens zijn BIFFF-doortocht in 2011, “met HD camera’s draai je voor weinig geld mooie films. Die verdeeld krijgen is echter een ander verhaal”. Toen Landis in 1980 de kassa deed rinkelen met The Blues Brothers leek zijn carrière een succesverhaal te worden maar helaas ging het snel bergaf. Na Blues Brothers 2000 in 1998 verdween de regisseur van Trading Places, An American Werewolf in London en Coming to America volledig van de radar. Het was 12 jaar wachten tot de bescheiden comeback met opdrachtfilm Burke & Hare.

Lees meer »

YASUJIRO OZU

Toen het Britse filmblad Sight & Sound in 2002 haar tienjaarlijkse, wereldwijde rondvraag naar de beste regisseurs en films organiseerde, haalde bij de filmmakers één Japanner en twee van zijn films de top 10: Akira Kurosawa met Rashomon en The Seven Samurai. Een ander beeld bij de filmcritici. Zij nomineerden ook Yasujirô Ozu en verkozen diens Tokyo Story boven Kurosawa’s films. De man die met Kenji Mizoguchi en Mikio Naruse tot de vroege grootmeesters van de Japanse cinema behoort, werd in het Westen vrij laat ontdekt. Maar Ozu kon cinefielen meteen bekoren. Op Wim Wenders (Tokyo-Gâ) en Hou Hsiao-hsien (Café Lumière) na lieten cineasten zich meer beïnvloeden door Kurosawa terwijl voor het grote publiek Ozu een nobele onbekende bleef. Dvd-verzamelboxen van Arte Video en Total Film bieden de kans om een van Japans belangrijkste filmmakers te (her)ontdekken.

Lees meer »

YASUJIRO OZU

Voor westerse ‘distant observers’ is het symbolisch dat Yasujiro Ozu, de Japanse cineast die de strijd tegen de levenscyclus onderzocht én seizoenen in zijn filmtitels verwerkte, op zijn verjaardag stierf. De grootmeester zelf besloot een Oosters symbool na te laten. Op zijn grafsteen in de Engaku-tempel van Kita-Kamakura pronkt een ‘mu’ inscriptie. Model stond de door een Chinese monnik voor Ozu gemaakte tekening van het letterteken ‘mu’, een abstract concept dat verwijst naar ‘(de) leegte’ en ‘(het) niets’. Passend, want Ozu heeft zich altijd verzet tegen ‘zingeving’ door fans en critici.

Lees meer »

AS I LAY DYING

Acteur-regisseur James Franco heeft een boontje voor literatuurverfilmingen in het algemeen en William Faulkner-adaptaties in het bijzonder. Eigenzinnig is hij bovendien ook. Stoffig is As I Lay Dying dan ook allerminst.

Lees meer »