“Ik wil trachten binnen te dringen in de mysteries van moord, zelfmoord, incest, orgieën, orgasmen en de tijd” schreef Norman Mailer (1923-2007) in ‘Advertisements for Myself’. De Amerikaanse schrijver die zijn carrière begon met het definitieve boek over WO II (‘The Naked and the Dead’) sloot zijn leven gepast af met een roman waarin de duivel het verhaal van de jonge Adolf Hitler vertelt (‘The Castle in the Forest’). Mailer was een provocateur en mediafiguur. Maar ook een begenadigd auteur die de donkere kant van onze beschaving belichtte én een passie voor film koesterde.

“Omdat er niet zoiets bestond als een schrijversschool ben ik filmschool gaan volgen en aan het KASK ontdekte ik mijn voorliefde voor films over schrijvers,” zei misdaadauteur Bavo Dhooge (°1973) toen hij tijdens Film Fest Gent zijn ‘Schrijvers op het scherm’ voorstelde, “ik ben toen al begonnen met een lijst op te stellen van dergelijke films. Toen ik me zo’n drie jaar geleden terug over het onderwerp boog als ontspanning na mijn vaderroman ‘Sr.’ merkte ik dat er geen boeken bestonden over schrijvers in films.”

‘The End‘. Met dit nummer uit het debuutalbum van The Doors opent Apocalypse Now, de ultieme Vietnamfilm uit 1979. 40 jaar later tracht een 80-jarige Francis Ford Coppola met een Final Cut de film die hem is gaan symboliseren los te laten. “I”ll never look into your eyes again.” Het is nu aan de kijker om van de filmtrip een eindeloos avontuur te maken.

Hoe leeft, communiceert en heeft men lief in de stadstaat Singapore? Met zijn derde film duikt onafhankelijk filmmaker Eric Khoo (Mee Pok Man, 12 Storeys) achter de schermen van de ‘nanny state’. Niet om af te rekenen met het autoritaire regime dat burgers via comfort hersendood maakt. Wèl om hoop te injecteren in een koel universum beheerst door eenzaamheid, emotionele armoede en zielloze communicatie.

“Een hoopvol lied”, “uniek cinematografisch essay”, “prachtige minimalistische film”. Olivier Père haalde twee jaar geleden in Cannes de loftrompet boven voor ‘Quinzaine des Réalisateurs’-openingsfilm Be with me. Terecht, want de Singaporese cineast Eric Khoo (°1965, Singapore) leverde een fraai staaltje zintuiglijke cinema af.

“There’s a little cabin in the sky, Mister For me and for you, I feel that it’s true somehow... ” In 1943 draaide Vincente Minnelli, met de hulp van Busby Berkeley, zijn eerste musical: Cabin in the sky. Er zouden nog talrijke musicals volgen. Van Meet me in St. Louis over An American in Paris tot Brigadoon.

Debuteren in stijl. Met een krachtig drama in een rauw maar levendig Brussel. “Ik kan dat”, moet Eva Cools gedacht hebben en ze bewijst het met ‘Cleo’. Het verhaal van een zeventienjarige muziekminnende meid die haar ouders verloor bij een ongeval met vluchtmisdrijf. Waardoor de stap naar volwassenheid voor de rebelse tiener samenvalt met een rouwverwerkingsproces. Eva Cools sleutelde jaren aan het script, smeet zich 200% met crowdfunding en een minutieuze casting maar het resultaat mag gezien worden. We spraken met de cineaste van hèt Vlaamse filmdebuut van het jaar.

Sinds de millenniumwisseling en het floppen van Mission to Mars is Brian De Palma persona non grata in Hollywood. Ook voor zijn terrorisme thriller Domino moest de regisseur van Carrie, Scarface en Body Double financiering zoeken in Europa. Het budget was te beperkt en De Palma had geen final cut maar hij levert toch een fraai staaltje pure cinema af.

Met ‘Apocalypse Now Final Cut’ bracht Francis Ford Coppola de derde versie van zijn ondertussen 40 jaar oude Vietnamfilm uit op dvd en Blu-ray. Dat leverde een fraaie Franse box-met-ontelbare-extra’s op. Maar dè dvd-release van het jaar focust op een andere cultfilm: Richard Kelly’s apocalyptisch teenager sprookje uit 2001 ‘Donnie Darko’. Niet toevallig het werk van een kunstenaar die worstelt met het verlangen om zijn film te blijven aanpassen en perfectioneren. Evenmin toevallig dankzij de Franse distributeur Carlotta die bij het samenstellen van een canon verder kijkt dan de eigen kerktoren.

“Vroeger dacht ik”; met die woorden en de close-up van een oude Robert De Niro in een rolstoel begint The Irishman. Na een onheilspellende, tragische noodlottigheid uitademende, travelling door de gangen van een bejaardenhuis op het ritme van de ballade ‘In the Still of the Night’.