De Tsjechische Nouvelle Vague, Nová Vlna, leverde eind jaren zestig experimentele, poëtisch-realistische cinema en een ‘nieuwe golf’ filmmakers op. Cineasten als Jiří Menzel, Miloš Forman en Věra Chytilová. Die laatste bleef na het neerslaan van de Praagse Lente in haar land, ook al werd haar anarchistisch meesterwerk Madeliefjes in de ban geslagen.

“’Les Misérables’ is een universele film,” benadrukte de Franse filmmaker van Malinese afkomst Ladj Ly tijdens een interview in Brussel, “de condities die in Parijs leiden tot een explosieve situatie vind je ook elders. Armoede blijft gelijk en overal creëert men getto’s voor armen.” Vanuit zijn eigen ervaring in de Parijse banlieues gaf Ly een hedendaagse invulling aan Victor Hugo’s roman. Resultaat is een mokerslag van een film die Cannes veroverde, indruk maakte als openingsfilm van Film Fest Gent en nu klaar is voor een hopelijk lange bioscoopcarrière.

“Mijn film is een alarmkreet,” zei de Franse filmmaker van Malinese afkomst Ladj Ly toen hij ‘Les Misérables’ voorstelde in Cannes, “ik wil de politici waarschuwen dat de toestand in de Parijse voorsteden explosief is.” Zelf groeide hij op in die multiculturele cités waardoor politiegeweld, armoede en racisme tot zijn leefwereld behoren. Het liet Ly toe om met veel empathie en authenticiteit vanuit de wijk een situatieschets te maken die de vinger legt op het heersende gevoel van verwaarlozing en woede. We spraken met scenarist Giordano Gederlini en regisseur Ladj Ly over deze mokerslag van een film die Victor Hugo in een modern jasje hijst.

Net zoals zijn favoriete schilder Edward Hopper voelt de Singaporese cineast Eric Khoo zich aangetrokken tot eenzame mensen die in lege ruimtes vertoeven. Na de portretten van stedelijke malaise Mee Pok Man, 12 Storeys en Be with me focust hij in het minimalistische My Magic op twee geïsoleerde figuren. In een tegelijk harde en magische wereld gaan een vader en zijn zoon op zoek naar verzoening en toekomst. Naar toverkracht en dromen.

Nu we bijna met een acheruitkijkspiegel kunnen focussen op de jaren 2010 richt Columbia de volgspot op de jaren 80. Niet echt hoogdagen in Hollywood, met veel geformateerde en aseptische mainstream films die ver verwijderd waren van de wilde New Hollywood parels. Toch zijn er (her)ontdekkingen te doen. Zoals Francis Ford Coppola’s Peggy Sue Got Married.

Met Ramen Shop levert de Singaporese cineast Eric Khoo (Be with me, My Magic) een heerlijk intiem familiedrama af gekruid met de notie dat samen koken en eten voor loutering kan zorgen. Centraal staat een jonge ramenchef die via een culinaire trip de tragische liefdesgeschiedenis van zijn ouders ontdekt en zo zijn eigen identiteit vindt.

Toen State of Grace in 1990 quasi gelijktijdig met Martin Scorsese’s GoodFellas uitkwam flopte het nochtans door het ijzersterke duo Sean Penn – Gary Oldman gedragen Ierse gangsterdrama. Net nu Amerika’s grootste levende regisseur zijn epos The Irishman kort op de bioscoopschermen tovert krijgt Phil Joanou’s miskende misdaadfilm een herkansing dankzij Blu-ray.

“Her loss of innocence mirrored that of a nation” zegt een ‘hemelse’ voice-over (Willem Dafoe) over ‘stem van het licht’ Celeste, “gevangene van een opzichtig en onleefbaar heden.” In de akelig beklemmende openingsscène van Brady Corbets Vox Lux smeekt een tienermeisje om het leven van haar medestudenten te sparen.