Liefde, bloed en kogels: Sterven in Peckinpahs Wilde Westen

apr 6, 2021   //   by Ivo De Kock   //   actueel, genre, nieuws, Peckinpah, regisseur, thema, western  //  No Comments
Slim Pickens in Pat Garrett and Billy the Kid

Filmpassie deel je. Daarom stonden we voor De Filmkrant stil bij een scène die een soort sublieme ervaring gaf. Zo kwamen we uit bij de sterfscènes van de Amerikaanse legendarische westernregisseur Sam Peckinpah.

Katy Jurado in Pat Garrett and Billy the Kid

Waarom is film belangrijk? Omdat het helpt dingen (in) te zien en (aan) te voelen. Omdat het zorgt voor tranen in de ogen, een brok in de keel en plezier waarvoor geen naam bestaat. Via sublieme ervaringen zoals de legendarische geweldapocalyps waarmee The Wild Bunch (1969) het einde van een tijdperk inluidde. Tot wanhoop van Sam Peckinpah zorgde deze slachtpartij bij sommigen voor opwinding terwijl hij de impact van geweld en een gevoel van verlies – het wegglippen van levens en het verzinken in nihilisme – wilde meegeven. De geweldorgie was geen ode aan vernietiging maar aan verwoeste woestelingen, ”de onaangepasten en zwervers van deze wereld.”

‘Bloody’ Sam Peckinpah

Dat punt maakt Peckinpah in een intiemer bloedbad, de ultieme sterfscène onderlijnd door Bob Dylans Knockin’ on Heaven’s Door in Pat Garrett and Billy the Kid (1973). Het grote verhaal van dit noodlotsdrama toont hoe Pat inwendig sterft tijdens de jacht op Billy, een outlaw geofferd op het altaar van de vooruitgang. Peckinpah timmert (letterlijk) eigenhandig aan een doodskist maar injecteert tragiek door nevenpersonages de emotioneel krachtigste scène te geven. Baker (Slim Pickens) en zijn vrouw (Katy Jurado) helpen Pat louter plichtsbewust Billy’s bunch opsporen. Tijdens een vuurgevecht strompelt de getroffen Baker verdwaasd naar een rivier terwijl achter hem de actie verder loopt. Peckinpah focust op de stervende man met de hand voor zijn bloedende buik. En op diens verbijsterde geliefde. Alles spreekt uit hun blikken en tranen. Pijn, verdriet, berusting, immense liefde. Tot de dood ons scheidt. Een nachtmerrie die we blijven dromen met open ogen.

IVO DE KOCK

(Verschenen in De Filmkrant, Special, mei 2021)

Slim Pickens in Pat Garrett and Billy the Kid

Leave a comment