Journalist en auteur (‘De pruimelaarstraat’) Louis van Dievel vertelt in De dokter is uw kameraad niet verhalen ‘uit het leven van Guust Van Mol’. Een personage, een pseudoniem want dit werk is gebaseerd op de werkelijkheid en iemand die echt bestaat. De schuilnaam verbergt niets want snel wordt duidelijk dat het gaat om Jan Van Duppen, de oudere broer van de begin dit jaar gestorven Geneeskunde voor het Volk arts Dirk Van Duppen. Net als zijn broer jarenlang militant bij Amada, de huidige PvdA. Het resultaat is subjectieve geschiedschrijving die een boeiend tijdsbeeld oplevert.
In de categorie filmiconen neemt Marlene Dietrich een speciale plaats in. Met dank aan haar uitstraling en talent. Der Blaue Engel, Rancho Notorious, Witness for the Prosecution, Touch of Evil: we blijven de films herbekijken. Om daarna nog een keer door de monumentale, en van ruim 200 foto’s voorziene, biografie Dietrich, mijn moeder door te nemen.
De onderschatte en uiterst productieve Italiaanse cineast Ettore Scola (°1931) begon zijn carrière met een ‘commedia all’italiana’. Eerst als scenarist (begin jaren 50), later (vanaf ‘64) als regisseur. In de schaduw van de grote tenoren De Sica, Rossellini, Visconti, Pasolini, Fellini en Antonioni maakte Scola vooral populaire films die het midden hielden tussen zedenkomedie en satire. Tot theatraliteit en ernst de humor verdreven en zijn cinema koel werd.
Guido Eekhauts nieuwste literaire thriller heeft een intrigerende titel. Het huwelijk van tijd en ijs doet dromen van filosofische bespiegelingen en poëtische metaforen. Van een versmelting van actie en mysterie. En origineel is deze mix van misdaadverhaal en fantastiek beslist. Helaas beklijven de personages niet echt. Gelukkig weet de thrillerspecialist wel de vaart te houden in het verhaal en blijven de ideeën prikkelend. Terwijl melancholie, tragiek en moraliteit opduiken en het avontuur ons bevraagd. Een thriller met meerwaarde.
“Forgive me, Majesty. I am a vulgar man! But I assure you, my music is not.” Aan het woord Wolfgang Amadeus Mozart in Milos Formans met 8 Oscars bekroonde Amadeus.
Net na uit het verdomhoekje ‘body horror’ te zijn gekropen belandde David Cronenberg anno 1996 in dat van de ‘porno chic’ met zijn adaptatie van J.G. Ballards transgressieve roman Crash. Bijna 25 jaar later blijkt de frontale botsing tussen technologie en seksualiteit zowel subversieve als visionaire cinema. Pijnlijk én mooi. “A dangerous film” dixit de cineast.
James Ballards postmoderne cultroman ‘Crash’ kreeg, met dank aan archivaris Chris Beckett en uitgever 4th Estate, een bijzonder fraaie Collector’s Edition. Voor fans van het boek en voor die van de verfilming van David Cronenberg.
Koning van het melodrama (Far from Heaven, Carol) Todd Haynes trekt met het sombere David-versus-Goliath verhaal Dark Waters een ander register open. Maar de uitputtingsstrijd tussen een koppig individu en de cynische chemiegigant DuPont, die chemische vergiftiging én de gevaren van Teflon verborgen tracht te houden, blijft visuele en emotionele cinema.
Billy Wilder wordt vooral herinnerd voor zijn jaren vijftig werk, van Sunset Boulevard tot Some Like it Hot, maar de Oostenrijks-Amerikaanse cineast draaide tijdens de seventies enkele miskende meesterwerken. Het melancholische Avanti!, het tragische Fedora én de eerder door Lewis Milestone en Howard Hawks verfilmde bitterzoete komedie The Front Page.
In 2001 ontwikkelde Robbe De Hert (1942-2020) voor de Antwerpse regionale TV-zender ATV de serie Hollywood aan de Schelde, achteraf gebundeld in een documentaire. In 2004 kwam er nog een tweede deel maar het was wachten tot 2018 op een heuse ‘definitieve’ versie.