ORSON WELLES

“Ik wil niet blijven horen dat Charles Dickens een klootzak was,” zegt Orson Welles (1915-1985) in MY LUNCHES WITH ORSON, “ik ben niet geïnteresseerd in de artiest maar in zijn werk”. Honderd jaar na zijn geboorte blijft Welles’ werk indruk maken. Parels zoals Citizen Kane, The Magnificent Ambersons, The Lady from Shanghai, Mr. Arkadin, Touch of Evil, Chimes at Midnight en F for Fake boeien nog altijd. Maar de legendarische Amerikaanse filmmaker blijft ook als mens fascineren. Daarom is het door Peter Biskind geredigeerde MY LUNCHES WITH ORSON interessant. Het beeld dat deze ‘gesprekken van Henry Jaglom en Orson Welles’ ophangen van de theater- en filmmaker situeert zich tussen dat van de oplichter gecreëerd in kritische biografieën en dat van genie zoals zijn fans hem portretteren.

Lees meer »

ORSON WELLES

“I regard posterity as vulgair as success,” zei de legendarische Amerikaanse filmmaker Orson Welles (1915-1985) de dag voor zijn dood tegen filmmaker Henry Jaglom, “voor mij is het nageslacht even vulgair als succes. Ik vertrouw het niet. Te veel goede schrijvers zijn spoorloos verdwenen”. Niet zo Orson Welles. “Iedereen zal hem altijd alles verschuldigd zijn” bekende dat andere icoon Jean-Luc Godard. Dertig jaar na zijn dood wordt Welles meer dan ooit beschouwd als een genie, een cinema-gigant die in tegenstelling tot de even mythische Britse ‘master of suspense’ Alfred Hitchcock ook in andere media (radio, toneel) fungeerde als vernieuwer.

Lees meer »