Archive from april, 2018

CLOSELY OBSERVED TRAINS
Frankrijk had vijftig jaar geleden mei ’68 en Nouvelle Vague, Tsjechoslowakije een Praagse Lente en Nová Vlna. Die ‘nieuwe golf’ leverde experimentele, poëtisch-realistische cinema op. Filmmakers als Jiří Menzel, Věra Chytilová en Miloš Forman profiteerden van hervormingen van het Dubček regime tot een Russische inval hun vrijheden terugschroefde.
Lees meer »

ZABRISKIE POINT
De rebelse Franse cineasten en cinefielen die Godard, Truffaut & co inspireerden om tijdens mei ’68 de gordijnen in Cannes dicht te trekken waren gefascineerd door klassieke, conservatieve Hollywood filmmakers zoals John Ford, Howard Hawks en Alfred Hitchcock. Omgekeerd zagen jonge Amerikanen in de films en het activisme van de Europeanen een vrijheid die hun verlangen versterkte om het Hollywoodjuk af te werpen. Het post-68 tijdperk werd dat van New Hollywood en Black Cinema. Tot Star Wars de rebellie dood knuffelde met optimisme.
Lees meer »

GRAND SOIRS ET PETITS MATINS
De Parijse ‘evenementen’ van mei ’68 stonden symbool voor een turbulent tijdsgewricht beheerst door wereldwijd verzet tegen een versleten ‘oude’ orde. Vijftig jaar later wordt de rebellie weggezet als een mislukte utopie en een louter Frans fenomeen. Hoog tijd om via beelden in de geest van toen te duiken. Want ’68 blijft een permanente inspiratiebron.
Lees meer »

JAMES ELLROY
James Ellroy is een schrijver die misverstanden en onbegrip teweeg brengt. Critici vergelijken hem met de ‘witte pitbull’ waarmee hij op de omslag van enkele boeken poseerde. Alleen was deze ‘smart motherfucker‘, zoals Ellroy hem in My Dark Places beschrijft, een bull terriër (een lieve hond in een ruwe verpakking). Interviewers trachten dan weer Ellroy uitspraken te ontlokken over realisme, research en politieke standpunten. Dingen die totaal niet relevant zijn voor het soort literatuur dat Ellroy schrijft: snel, obsessief, donker, persoonlijk, riskant en emotioneel.
Lees meer »

WILLIAM FRIEDKIN
William Friedkin is een merkwaardige figuur: een getalenteerde regisseur die zich met een ‘onmogelijk’ karakter zèlf buitenspel lijkt te hebben gezet in de hedendaagse, wat karakterloze en haast telegeleide, filmindustrie. Net als bij Arthur Penn leverde de overstap van televisie naar film hem in de jaren zeventig commercieel succes op maar verdween hij daarna uit beeld. Maar er was méér: Friedkin werd, net als Sam Peckinpah, uitgespuwd door Hollywood. Verwijten als ‘eigenzinnigheid’ en ‘gewelddadigheid’ werden zo goed als een grafschrift. Friedkin vocht en vecht echter terug: na To Live and Die in L.A. in 1985 is Jade tien jaar later opnieuw een comeback. Een kans die hij ongetwijfeld zèlf wel zal verknallen.
Lees meer »

AMERICAN MADNESS
In het begin van de jaren dertig worstelden de filmmakers van ‘Poverty Row’ (de locatie in L.A. waar de kleinere filmstudio’s zich bevonden) met zware problemen: ze moesten het doen zonder het geld, de vedetten en de faciliteiten van de majors. Het dwong hen om inventief en origineel te blijven. Soms resulteerde het ook in smakeloze gimmicks, maar Frank Capra besloot sensatie en inhoud te combineren door in te spelen op de actualiteit. Samen met Robert Riskin schreef hij in 1932 het script van een krachtig sociaal drama: American Madness. Dit eerste product van de tandem Capra-Riskin speelde wel èrg kort op de bal. De grote depressie die volgde op de krach van 1929 was immers nog brandend actueel toen Capra dit verhaal van een bankcrisis losliet op het publiek. De film werd geen commercieel succes maar inspireerde wel de politieke discussies i.v.m. de economische crisis.
Lees meer »

UN BEAU SOLEIL INTERIEUR
Geïnspireerd door Roland Barthes en gedeeltelijk gebaseerd op eigen levenservaringen hebben Claire Denis en romanschrijver Christine Angot met Un Beau Soleil Intérieur een verrassend speelse, grappige en weemoedige komedie gemaakt waarin Juliette Binoche alle registers opentrekt en Gérard Depardieu zorgt voor het onverwachte, magische slotakkoord.
Lees meer »

THE BOY IN THE STRIPED PYJAMAS
“Ik die er was begrijp het niet” schreef Elie Wiesel over de gruwel van de concentratiekampen. Dat de Holocaust ‘onvoorstelbaar’ blijft, illustreert Mark Hermans adaptatie van John Boyne’s roman ‘The Boy in the Striped Pyjamas’, waarin een naïeve achtjarige avonturier lang blind blijft voor de horror die zijn verbeelding niet kan vatten.
Lees meer »

THE EXORCIST
“Het verhaal kan je aanzetten om je waardensysteem, en zelfs je geestelijke gezondheid, in vraag te stellen.” Zo leidt William Friedkin op dvd de oorspronkelijke versie van The Exorcist in. Een uitspraak die je zou kunnen afdoen als promotie retoriek of paranoïd gebazel. Ware het niet dat boek en film begin jaren zeventig behoorlijk wat hysterie teweeg brachten. Voor het publiek werd The Exorcist een verontrustende emotionele ervaring die bleef nawerken. Nazinderen zelfs. Volgens Friedkin omdat de film krachtig en realistisch wijst op het bestaan van, goede en kwade, spirituele krachten in het universum.
Lees meer »

IL COLORE NASCOSTO DELLE COSE
Met liefde en blindheid als thema’s had Il Colore Nascosto delle Cose een oerernstig drama kunnen worden of een zeemzoete sentimentele tragedie. In de handen van de Italiaanse cineast Silvio Soldini is het echter een wonderlijke romantische komedie geworden over hoe twee verschillende mensen de kloof tussen twee andere werelden overbruggen.
Lees meer »