Cinéma Galeries is ècht wel de mooiste bioscoop van België. De ideale plek om filmische meesterwerken te bekijken. Ooit ontdekten we er Stanley Kubricks Barry Lyndon en vele jaren later liep Richard Kelly’s cultklassieker Donnie Darko er. Achteraf mochten we met de regisseur het podium op, al zeggen we het zelf, een memorabele Q&A.
Lees meer »
BORN IN FLAMMES: Rebelse sciencefiction van Lizzie Borden
De Amerikaanse onafhankelijke feministische filmmaker Lizzie Borden maakt van februari de maand van de rebelse cinema. In de Brusselse Cinematek stelt ze niet enkel haar recent gerestaureerde en in guerrilla-stijl geproduceerde cultfilm uit 1983, Born in Flames, voor maar ook een retrospectieve van haar werk én een selectie ‘geestesverwante’ artistieke en activistische films. Tijdens gesprekken met de regisseuse zal het ongetwijfeld gaan over de relevantie van dit soort tegen-cinema en de actuele nood aan artistiek verzet en vurige films.
BORN IN FLAMES
De Amerikaanse onafhankelijke feministische filmmaker Lizzie Borden kwam in Europa haar recent gerestaureerde en in guerrilla-stijl geproduceerde cultfilm uit 1983, Born in Flames, voorstellen. En haar hart luchten over Donald Trump, “niet mijn president”, en een dystopisch geworden werkelijkheid.
10 CLOVERFIELD LANE
“De grote verhalen zijn de wat als verhalen,” zegt J.J. Abrams, “wanneer je tegen iemand zegt: ‘Wat als je ergens vastzat en je werd verteld dat het buiten gevaarlijk is, en dan ontdekt dat het binnen doodeng is. Wat zou je dan doen?”Dat idee vond ik ongelooflijk sterk, dus dat gingen we ontwikkelen”. Dat leidde tot 10 Cloverfield Lane, een door debutant Dan Trachtenberg geregisseerde prent die refereert aan Cloverfield van producent Abrams himself.
AFTER EARTH
“Ik heb één angst,” zegt M. Night Shyamalan, “dat mijn films, die steeds vermomd zijn als summer movies en veel blockbuster-elementen bevatten, verkeerd bekeken zullen worden, dat men niet zal zien wat ze zijn”. De scenarist-regisseur flirt ook bij After Earth weer met het misverstand. Het lijkt apocalyptische sciencefiction maar eigenlijk is het een intimistisch drama, opgebouwd rond Will Smith en zijn zoon, dat nauwer verwant is met slow cinema dan met aktiespektakel.
Speelse actiecinema. Dat is, van El Mariachi over Planet Terror tot Machete Kills, de specialiteit van Robert Rodriguez. Bovendien heeft hij ook een boontje voor manga. Vandaar dat zijn vriend James Cameron aan Rodriguez dacht toen zijn Avatar franchise hem verhinderde Alita: Battle Angel te maken. Het levert een brok emotionele, kinetische cinema op.
Lees meer »
“Voor één keer zijn de Amerikanen de slechteriken in een film” liet het Braziliaanse regie en scenario duo Kleber Mendonça Filho en Juliano Dornelles optekenen toen ze anno 2019 in Cannes de Juryprijs ontvingen voor hun fascinerende genremix Bacurau. Een politieke protestfilm die met elementen van sociaal drama, horrorcinema, western en fantasy op een grappige en onderhoudende wijze stevige kritiek levert op de chaotische toestand in Brazilië en op de giftige invloed van het westers imperialisme.
Lees meer »
Guts. Dat hadden Peter Brosens en Jessica Woodworth toen ze hun dankzij Khadak en Altiplano verworven arthouse reputatie op het spel zetten met King of the Belgians. Maar de komische roadmovie sloeg aan en leidde tot een onconventionele sequel, The Barefoot Emperor. Een even absurde maar meer urgente, politiek geladen film. Met iconische acteurs als Geraldine Chaplin en Udo Kier.
Lees meer »
BLACK PANTHER
“Ik heb goden zien vliegen. Ik heb mensen wapens zien maken die ik me zelfs niet kon voorstellen. Ik heb buitenaardse wezens uit de lucht zien vallen. Maar iets zoals dit zag ik nog nooit.” Zegt Everett K. Ross (Martin Freeman), de gedesoriënteerde blanke C.I.A. agent die bewonderend reageert wanneer hij in Black Panther (2018) kennismaakt met een zwart Eldorado, het fictieve Afrikaanse land Wakanda. Ross is het kind in een snoepwinkel, dolblij wanneer hij uiteindelijk de kans krijgt om zèlf actieheld te spelen, én de toeschouwer in de film. Iemand die geacht wordt te genieten van popcorn voor de ogen (een indrukwekkend spektakel én universum) en van het gevoel getuige te zijn geweest van een heus evenement.
BLADE RUNNER 2049
“Roger Deakins behoorde tot de kleine groep waarmee ik Blade Runner 2049 voorbereidde,” stelt regisseur Denis Villeneuve in een making of, “hij was vanaf het begin de vader van de filmtaal. Dus het is net zo goed zijn film als de mijne. Het behoort tot het beste wat hij gedaan heeft.” Dat vond de Academy ook zodat Deakins terecht met een Oscar aan de haal ging.