ISLE OF DOGS
Het Trump tijdperk inspireert de Amerikaanse onafhankelijke filmmaker Wes Anderson om, in zijn na Fantastic Mr. Fox tweede stop-motionavontuur, voor het eerst een politiek geladen fabel te vertellen. Al blijft zijn Japanse animatie dystopie Isle of Dogs vooral speels en aaibaar. Anderson kwispelt en blaft maar laat het grommen en bijten achterwege.
Samen met generatiegenoten Jordan Peele, David Robert Mitchell en Ari Aster behoort Robert Eggers sinds zijn contemplatief debuut The Witch tot het kransje Amerikaanse regisseurs die het potentieel bezitten om via gedurfde genrecinema de droomfabriek nieuw creatief leven in te blazen. Dat illustreert het apocalyptische, burleske The Lighthouse met verve.
Lees meer »
Op zondag 3 mei 2020 werd voor de tweede keer een Sembène Award uitgereikt aan de beste wereldfilm die het afgelopen jaar in België te zien was. Volgens de critici. We kregen van MOOOV de vraag waarom onze nummer 1 Parasite van de Zuid-Koreaanse filmmaker Bong Joon-ho was. Antwoord hieronder.
Lees meer »
De Zuid-Koreaanse cineast Bong Joon-ho blijft de filmprijzen aaneenrijgen met zijn even virtuoze als wrede satire Parasite. Bovendien overtuigt hij zowel cinefielen als het grote publiek. Dat is behoorlijk straf want de strijd tussen twee families die hij toont in zijn nachtmerrieachtig sprookje is gedrenkt in woede en klassenstrijd. Ook straf is dat de Oscarwinnaar met elke nieuwe visie – en zowel dvd als streaming bieden nu die kans – beter wordt. Omdat de visuele en inhoudelijke rijkdom meer en meer in het oog springt. Parasite blijkt nu reeds een klassieker.
Lees meer »
Met zijn opgesloten individuen belaagd door een (haast) onzichtbare vijand is Phase IV akelig actueel. Ook al peilt de enige langspeelfilm van grafische goeroe Saul Bass via een psychedelische trip vooral naar de plaats van de mens in het universum. Deze beperkt vertoonde sciencefiction parel krijgt eindelijk een Blu-ray release. Met het originele, verwijderde, einde!
Lees meer »
PLANET OF THE APES
“I’m having a bad hair day” klaagt apin Nova, vertolkt door Tim Burtons vriendin Lisa Marie, wanneer ze in het begin van Planet of the Apes opdaagt voor een etentje waarbij de belangrijkste pratende apen en tot slaven herleidde mensen aanwezig zijn. Een grapje waarmee Burton verwijst naar de obsessie van zijn landgenoten voor perfecte kapsels en pruiken (even later zet één van de apen voor het slapen gaan zijn haarstukje af).
PLANET OF THE APES
Tim Burton groeide op in Burbank, een gestandardiseerde voorstad waar in de jaren zestig alles wat anders leek ook verdacht was. Iedereen oogde identiek en vreesde ontmaskering. De monsterfilms die de jonge Burton bekeek openden nieuwe werelden en toonden personages die het slachtoffer werden van hun ‘ander’ uiterlijk. In zijn eigen cinema creëert Burton ook een wereld die draait om vervormingen, maskerades, eenzaamheid, angst en excentriciteit. Dat is niet anders in Planet of the Apes.
THE PURGE: Dystopische politieke cinema
Meer en meer politiek geladen films zorgen voor een fris geluid in onze bioscopen. Na de halve Occupy-popcornmovie Elysium zijn er nu The East en The Purge. Respectievelijk een thriller over een collectief eco-terroristen die CEO’s straffen voor hun misdaden en een horrorfilm over institutioneel geweld, racisme en inkomensongelijkheid.
THE PURGE: ANARCHY
Met de dystopische satire The Purge verraste James DeMonaco want een mainstream horrorthriller die ook een politieke geladen drama is zie je niet alle dagen. Een absurd uitgangsidee – de overheid wil geweldloosheid bereiken via een jaarlijkse zuiveringsnacht – leidt tot een politieke allegorie die illustreert hoe geweld verstrengeld is met de Amerikaanse ziel en met het Amerikaanse maatschappelijke bestel. De aanval op de veilige ’thuis’ van een disfunctioneel gezin legt de onzekerheid van de middenklasse, de grote ongelijkheid in de samenleving en de verankering van racisme en geweld in de Amerikaanse cultuur bloot.
THE PURGE: ELECTION YEAR
In een korte tijdspanne ging The Purge van een kleine horrorfilm voor een nichepubliek naar een actiefranchise voor de multiplexen. Daarbij ging de subversieve kracht wat verloren. The Purge: Election Year is zelfs behoorlijk conformistisch.