Beasts of the Southern Wild: Benh Zeitlins magisch-realistisch filmdebuut
Met zijn eerste film maakte de 29-jarige onafhankelijke Amerikaanse cineast Benh Zeitlin een diepe indruk. Zijn magisch-realistisch vader-dochter verhaal tegen de achtergrond van een verdronken land in het diepe zuiden van de VS werd zowat overal bekroond. In Sundance, Cannes én Gent viel iedereen voor de filmische koortsdroom Beasts of the Southern Wild .
Interview Benh Zeitlin: De organische, emotionele fantasy Beasts of the Southern Wild
“Ik wil Grote Verhalen vertellen” zei Beasts of the Southern Wild-regisseur Benh Zeitlin ons in Cannes, “en ik zoek een goede manier om fantasy te creëren. Mooie, emotionele fantasy gedreven door een organische filmstijl en niet door pompeuze technologische effecten”. Maar ook: “de opening geeft ook de toon van de film aan: energiek, moedig en gedurfd”.
Benvenuta: De hartstochtelijke romantiek van André Delvaux
De Brusselse Cinematek startte de restauratie en digitalisatie van het unieke oeuvre van de Belgische cineast André Delvaux met L’oeuvre au noir. Nummer twee in de zesdelige reeks was Benvenuta, een melancholisch romantisch drama dat Delvaux anno 1983 draaide in Gent.
Denis Villeneuve’s Blade Runner 2049: Dromen robots van mensen?
Blade Runner 2049 leek een slecht idee. De zoveelste marketing-gestuurde lancering van een blockbuster franchise. Maar gelukkig is Denis Villeneuve zelf geen fan van ‘moderne’ herwerkingen van jaren ’80 films en geeft hij een contemplatieve twist aan het immersive cinema spektakel. Door ons onder te dompelen in de geest en het emotionele leven van de protagonisten van het door Philip K. Dick en Ridley Scott geïnspireerde distopische neo-noir sciencefictionverhaal maakt Villeneuve zijn eigen The Godfather Part II. Een sequel die beter (dramatischer, diepgaander en intenser) is dan de originele Blade Runner.
John Landis’ Burke & Hare: Tussen humor en horror
The Blues Brothers, An American Werewolf in London, Trading Places, Into the Night, Spies Like Us en Coming to America. In de jaren 80 was John Landis (°1950) behoorlijk hot maar zijn laatste bioscoopfilm, Blues Brothers 2000, dateert uit 1998. “Ik heb al die jaren niet stilgezeten,” vertelde hij ons tijdens zijn recente BIFFF-doortocht, “maar de dingen voor televisie (The Kronenberg Chronicles) en de documentaires (Mr. Warmth: the Don Rickles Project) die ik maakte hebben jullie in Europa niet gezien”.
Kelly Reichardts Certain Women: Gevangen in ruimte
Kelly Reichardt draaide in 23 jaar amper 6 films maar toch is ze uitgegroeid tot een van de grootste Amerikaanse filmmakers. Certain Women haalde bij ons tot hiertoe de zalen niet, ondanks een sterke cast (Laura Dern, Michelle Williams, Kristen Stewart). Maar het is de meest radicale en uitgepuurde in het rijtje parels Old Joy, Wendy and Lucy, Meek’s Cutoff en Night Moves.
Beeldenstormer Luis Buñuel gebundeld: Un Chien Andalou & La mort en ce jardin
Reeds in 1983 stierf Luis Buñuel, de tegelijk gereputeerde en omstreden cineast die films zoals L’âge d’or, Belle de Jour en Cet obscur objet du désir naliet. De Spaanse beeldenstormer maakte vaak indruk (Un Chien Andalou) maar stelde soms teleur (La mort en ce jardin).
Christopher Nolans The Dark Knight: De Joker maakt superhelden en idealisten gek
“Ofwel sterf je als een held, ofwel leef je lang genoeg om jezelf een slechterik te zien worden”. Tot dat besef wordt idealist Harvey Dent, en met hem superheld Batman, door de amorele Joker gedreven. Christopher Nolans tweede Batmanfilm blijkt zo mogelijk nog realistischer en duisterder dan Batman Begins. The Dark Knight is somber en krachtig, spiritueel en onderhoudend, visueel en dramatisch. Het is een film van zijn tijd, een commerciële hit en tegelijk ook de beste superheldenfilm aller tijden.
Christopher Nolans The Dark Knight: De grootsheid komt uit het verhaal
“Batman heeft geen superkrachten,” aldus Christopher Nolan, “op zijn geld na, hij kan alles ontwikkelen als het maar gebaseerd is op iets wat echt bestaat”. The Dark Knight vertaalt die ‘echtheid’ in een expressionistisch realisme gestoeld op technologie (Imax-actiescènes) en vakmanschap (stunts met weinig effecten). “Het moet groter aanvoelen en er groter uitzien,” vertelde de regisseur aan zijn medewerkers, “maar die grootsheid moet uit het verhaal komen”.