Browsing "thriller"
RICH AND STRANGE
Blackmail (1929) ging in productie als een stomme film. Maar halverwege besloot Alfred Hitchcock in te spelen op de populariteit van de geluidsfilm. Scènes werden heropgenomen met gesproken dialogen en bij andere scènes werden geluidseffecten gevoegd. Hitchcock besefte meteen de dramatische mogelijkheden van geluid, maar hield toch vast aan het visueel vertellen van een verhaal en het emotioneel uitdiepen van het beeld. De vroege gesproken films van Alfred Hitchcock waren dan ook vooral een vingeroefening, een poging de mogelijkheden van zowel beeld als geluid optimaal te gebruiken en combineren. Een balanceren als test.
Lees meer »
REAR WINDOW
Voor Alfred Hitchcock was Rear Window “de zuiverste uitdrukking van een filmisch idee”. Pure cinema, maar tegelijk ook autoreflexieve cinema. En in dat opzicht vormde deze film uit 1954 zowel voor Hitchcock (als bewijs van zijn vakmanschap en filmisch inzicht) als voor de filmgeschiedenis (waarbij film meer en meer in zijn eigen staart begon te bijten) een mijlpaal.
Lees meer »
TO CATCH A THIEF
Dat To Catch a Thief een wat ondergewaardeerde Hitchcock-film zou worden, was eigenlijk te verwachten. Net na het nadrukkelijk artistieke Rear Window was de ongedwongenheid en het lichtvoetige karakter van To Catch a Thief een té fel contrast.
Lees meer »
THE TROUBLE WITH HARRY
Ook The Trouble with Harry bewijst het, als perfectionist besteedde Alfred Hitchcock steeds veel aandacht aan de generieken van zijn films. Vaak geeft de generiek de toon van de film aan: het lijnenspel in North by Northwest en Psycho kondigt aan dat de personages opgejaagd en ingesloten zullen worden, is een voorteken van zowel beweging als val. Soms is de generiek ook een muzikale ouverture die het Leitmotiv prijsgeeft: het muziekje en de omhoog rollende gordijnen in Rear Window, het orkest en de cimb alen in The Man Who Knew too Much en de in een duizelingwekkende spiraalbeweging gevatte vrouwenogen in Vertigo.
Lees meer »
I CONFESS
De jonge Alfred Hitchcock werd gevormd door een katholieke opvoeding en Jezuïeten onderwijs. De sporen daarvan vinden we in zijn films. Niét in de vorm van mysticisme of puur religieuze filmonderwerpen. Wèl als (christelijke) symboliek, als dramatische onderstroom en als exorcisme van persoonlijke angsten. Slechts tweemaal bleef het katholicisme niet op de achtergrond. Het zouden zijn meest sombere films worden, gepast opgenomen in expressief zwart-wit: I Confess en The Wrong Man.
Lees meer »
NOTORIOUS
Van alle liefdesverhalen die Alfred Hitchcock realiseerde, zijn er twee die eruit springen: Vertigo en Notorious. Beide films handelen over het niet-communiceerbare van liefde en verbinden passie met ziekte. Notorious is een schitterend melodrama vermomd als politieke thriller, een verhaal waarin alles draait om loutering en tragische passies.
Lees meer »
THE MAN WHO KNEW TOO MUCH
De ene Hitchcock-fan is de andere niet. Sommigen verkiezen de ‘jonge Hitchcock’ en de films uit zijn ‘Engelse periode’. Anderen houden het bij de ‘volwassen Hitchcock’ en de films uit zijn ‘Amerikaanse periode’. Daarom laaien de discussies omtrent de twee versies van The Man Who Knew too Much zo hoog op. Fans van de versie van 1934 (zie deel 7 van ‘The Hitchcock Touch’) hebben een hekel aan de remake van 1956 en verdedigers van deze laatste versie hebben dan weer geen hoge pet op van het origineel.
Lees meer »
THE WRONG MAN
I Confess en The Wrong Man hebben heel wat gemeen. Het zijn sombere films, gefilmd in een expressief zwart/wit. Ze vertellen reëel geworden nachtmerries van verlamde mannelijke personages. Ze ensceneren de angst (politie, gerecht), de hoop (voorzienigheid) en het (katholieke) geloof van Alfred Hitchcock. Maar ook: ze werden achteraf door hun maker verloochend. Officieel omwille van ‘denkfouten’. Maar in feite omdat Hitchcock even het masker van de (vr)olijke poppenspeler had laten vallen.
Lees meer »
MR. AND MRS. SMITH
In het oeuvre van Alfred Hitchcock lijkt Mr. and Mrs. Smith een bizar buitenbeentje: een ‘screwball comedy‘ die de ‘master of suspense‘ draaide om actrice Carole Lombard, een vriendin van Alma en Alfred Hitchcock, te plezieren. Een film ook waarover de meester zich achteraf zlf tamelijk geringschattend uitliet. Toch is Mr. and Mrs. Smith geen vreemde film of flop. Het is een geslaagde komedie met voor Hitchcock typische humor en thema’s. Net als in de romantische (The Farmer’s Wife, Rich and Strange, To Catch a Thief) en de zwarte (The Trouble with Harry, Family Plot) komedies van Hitchcock draait alles immers om de vorming en desintegratie van man-vrouw relaties door het conflict vertrouwen-wantrouwen.
Lees meer »
FRENZY
De laatste twee films van Alfred Hitchcock, Frenzy en Family Plot, zijn niet enkel onderschatte meesterwerken maar ook zelfbewuste testamentfilms. De eerste is een herbronning voor de regisseur, de tweede een heroriëntatie voor de kijker. Met Frenzy sloot Hitchcock alvast de cirkel van zijn professionele carrière af. Hij keerde voor de opnamen terug naar Groot-Brittannië en begaf zich ook inhoudelijk op vertrouwd terrein.
Lees meer »