INSOMNIA
“The term ‘genre’ eventually becomes pejorative because you’re referring to something that’s so codified and ritualised that it ceases to have the power and meaning it had when it first started,” zei Christopher Nolan toen hij de detective thriller Insomnia verfilmde, ” what I’m trying to do is to create modern equivalents that speak to me of those tropes that have more of the original power.”
INVASION OF THE BODY SNATCHERS
Net als Jack Finneys boek en Donald Siegels klassieker weerspiegelt Philip Kaufmans Invasion of the Body Snatchers de angsten van zijn tijd. Maar de ondergewaardeerde paranoiatrip uit 1978 bleek ook behoorlijk visionair.
Saw en Insidious scenarist Leigh Whannell wil als regisseur iconische figuren actualiseren. Straks Snake Plissken via zijn Escape from New York remake, nu al James Whale’s waanzinnige onzichtbare wetenschapper in The Invisible Man. Een perspectiefwissel linkt angst voor en verzet tegen terreur met een feministische strijd tegen patriarchaal geweld.
Lees meer »
LA ISLA MINIMA
Basisles 1 voor filmmakers: “Je moet tijdens het schrijven van een filmscenario niet bezig zijn met of wat je bedenkt ook produceerbaar is, je moet enkel trachten realistisch te werken en je concentreren op wat belangrijk is: de personages en hun verhaal”. Dat heeft Alberto Rodriguez overduidelijk gedaan bij de Spaanse thriller La Isla Minima.
JASON BOURNE
“You know his name: Jason Bourne” lezen we op de affiche van de jongste aflevering van de Bourne franchise. En inderdaad, met acteur Matt Damon en regisseur Paul Greengrass bevinden we ons op vertrouwd terrein. Gepast voor een film die draait rond herinnering en de terugkeer van het bekende. “I remember. I remember everything” zegt de vleesgeworden moordmachine Jason Bourne. “Remembering everything doesn’t mean you know everything” waarschuwt zijn toeverlaat Nicky Parsons. Een comeback is niet gemakkelijk.
JUSQU’A LA GARDE
Met zijn langspeelfilmdebuut Jusqu’à la garde, een ondraaglijk echte afdaling in de emotionele en gewelddadige hel die een vechtscheiding is, won de Franse filmmaker Xavier Legrand in 2017 de regieprijs op het festival van Venetië. Zijn slimme mix van docudrama en thriller, van Depardon en Kubrick, is een filmische mokerslag die blijft nazinderen.
THE KILLING OF A SACRED DEER
Ofwel hou je van de koele, lichtjes surrealistische en sardonische cerebrale stijl van Yorgos Lanthimos ofwel heb je er een bloedhekel aan. Een tussenweg is er niet. Al helemaal niet bij de nieuwste horrortragedie van de Griekse beeldenstormer, het meedogenloos wreedaardig zijn personages filerende The Killing of a Sacred Deer.
LAKEVIEW TERRACE
Net zoals David Mamet is Neil LaBute een toneelauteur die als filmregisseur het dun laagje ‘beschaving’ wegkrabt om donkere driften en tegenstrijdige emoties van complexe personages bloot te leggen. Dat resulteerde in messcherpe ‘indie’ drama’s zoals In the Company of Men en Your Friends & Neighbors. Maar ook in schijnbaar glad Hollywoodentertainment met een duistere onderstroom zoals Nurse Betty en Possession. Zijn eerste genreoefening The Wicker Man mislukte, maar LaBute herpakt zich met de gelaagde raciale thriller Lakeview Terrace.
Na Jordan Peele gebruikt ook Julius Onah het psychologische thrillergenre om in Luce zwarte identiteit te laten botsen met macht en perceptie.
Lees meer »
De Nigeriaans-Amerikaanse actie (The Girl Is in Trouble) en sciencefiction (The Cloverfield Paradox) specialist Julius Onah werpt zich met Luce op de psychologische thriller om thema’s alszwarte identiteit en racisme aan te snijden. Het resultaat is een intrigerende mix van ambivalentie en mysterie.
Lees meer »