Julius Onahs toneeladaptatie Luce is een van de beste en slimste psychologische thrillers van het jaar. Spannend, gelaagd, ambigu en eindeloos fascinerend. Met thema’s alszwarte identiteit, familie, discriminatie, empowerment, geweld en racisme. En stevige vertolkingen van Octavia Spencer, Naomi Watts, Tim Roth en revelatie Kelvin Harrison.
Lees meer »
M – EINE STADT SUCHT EINEN MORDER
“I can’t help myself! I have no control over this, this evil thing inside of me, the fire, the voices, the torment.” Met M – Eine Stadt sucht Einen Mörder maakte Fritz Lang in 1931 een film over het kwaad in de mens en in de maatschappij. Een verdoken waarschuwing voor het ontluikend nazisme dat de regisseur even later zou ontvluchten.
MONEY MONSTER: De man met het pistool versus de echte criminelen
De vierde door actrice Jodie Foster geregisseerde film houdt het midden tussen een crisiskomedie en een samenzweringsthriller en zweeft tussen kritiek en entertainment. Money Monster is een oprechte film die de criminelen achter de financiële crash van 2008 wil ontmaskeren maar nooit een scherpe aanklacht wordt. Daarvoor heeft het heroïsche filmkoppel George Clooney – Julia Roberts een te hoog glamourgehalte en is het geloof in de Amerikaanse democratie te sterk.
MY COUSIN RACHEL
Na Henry Kosters 1952-adaptatie met Richard Burton en Olivia de Havilland is Roger Michells My Cousin Rachel de tweede verfilming van Daphne du Maurier’s gelijknamige roman uit 1951. Het is een versie die eerder ambiguïteit dan spanning viseert – alles draait rond de schuld of onschuld van een ‘femme fatale’ – maar ondanks zijn mannelijk point-of-view toch interessante dingen zegt over de positie van de vrouw in het Engelse Zuidwesten begin 19de eeuw.
NIGHT MOVES
Met Night Moves maakt de Amerikaanse onafhankelijke cineaste Kelly Reichardt een ecologische thriller die geen traditionele thriller is maar een meditatief drama over de gevolgen van radicalisme. We volgen drie milieuactivisten die een hydro-elektriciteit genererende dam opblazen en daarmee hun geestelijke gezondheid in gevaar brengen. Een sterk en complex psychologisch drama.
THE NILE HILTON INCIDENT
In de genrefilm The Nile Hilton Incident legt de Zweeds-Egyptische filmmaker Tarik Saleh via een mysterieus moordverhaal de vinger op duistere machtsstructuren tegen de achtergrond van de Arabische lente.
THE OSTERMAN WEEKEND
“The end of a picture is always an end of a life” zei Sam Peckinpah (1925-1984) en enkele maanden na de release van zijn laatste film, de Robert Ludlum verfilming The Osterman Weekend, eindigde ook het bewogen leven van ‘bloody Sam’. Dat zorgde niet meteen grote opschudding bij publiek en critici. Deels omdat Peckinpahs reputatie als alcoholist en autodestructieve zonderling een vroegtijdige dood voorspelbaar maakte. Maar ook deels omdat de films van Peckinpah, op The Wild Bunch na, nooit geliefd waren bij zowel het mainstream publiek als het alternatieve circuit.
THE PAPERBOY
“Succes kan gezonde creativiteit schaden”. Deze waarschuwing hoort eigenlijk standaard te staan op de beeldjes die verbonden zijn met filmprijzen. Want niet zelden verliezen winnaars de pedalen. Zo ook Lee Daniels, die de na Precious hooggespannen verwachtingen niet inlost met The Paperboy.
De Zuid-Koreaanse cineast Bong Joon-ho blijft de filmprijzen aaneenrijgen met zijn even virtuoze als wrede satire Parasite. Bovendien overtuigt hij zowel cinefielen als het grote publiek. Dat is behoorlijk straf want de strijd tussen twee families die hij toont in zijn nachtmerrieachtig sprookje is gedrenkt in woede en klassenstrijd. Ook straf is dat de Oscarwinnaar met elke nieuwe visie – en zowel dvd als streaming bieden nu die kans – beter wordt. Omdat de visuele en inhoudelijke rijkdom meer en meer in het oog springt. Parasite blijkt nu reeds een klassieker.
Lees meer »
PASSION
“Passion is een film over vrouwen en voor vrouwen,” zegt Brian De Palma, “de vrouwen zien er mooi uit, ze worden als gracieuze ballerina’s in beeld gebracht”. De nieuwste thriller van de maker van Carrie, Femme Fatale en The black dahlia is op papier een vreemd project. Een Duits-Franse coproductie en een remake van Alain Corneau’s laatste film, Crime d’amour, over een sensuele machtsstrijd binnen een bedrijf. Een realistische studie over machiavellisme was nooit De Palma’s cup of tea en ook ditmaal werd het geen moderne film noir maar een opera-achtige, surrealistische Hitchcockiaanse thriller die teruggrijpt naar de ‘verhoogde realiteit’ drama’s van de regisseur uit de jaren 80 zoals Dressed to Kill, Blow Out en Body Double. Staaltjes pure cinema met een hoog droomgehalte.