BLADE RUNNER
Bij zijn release in 1982 flopte Blade Runner. Wat de weg opende voor een cultstatus én een ‘Director’s Cut’ die in 1991 de geschiedenis herschreef. Ineens was Ridley Scotts toekomstthriller een klassieker. Meer nog, de filmpers sprak over “de belangrijkste en meest invloedrijke sciencefiction film van de jongste 30 jaar”.
BLADE RUNNER 2049
“Ik denk, dus ik ben” zei replicant Pris in Ridley Scotts op Philip K. Dicks ‘Do Androids Dream of Electric Sheep?’ gebaseerde distopische scifi klassieker Blade Runner. “De toekomst van de soort wordt duidelijk” belooft de trailer van Blade Runner 2049. Gelukkig koestert Denis Villeneuve twijfel.
‘Master of Neo-Noir.’ Peetvader van ‘Miami crime fiction.’ De literaire wereld wist de Amerikaanse schrijver Charles Willeford, auteur van ‘The Burnt Orange Heresy’, naar waarde te schatten. Het grote publiek iets minder. Postuum leverde de succesrijke verfilming van Miami Blues in 1990 enige erkenning op maar daarna verdween Willeford in de vergetelheid. Of de adaptatie van de Italiaanse La doppia ora regisseur Giuseppe Capotondi hier verandering in brengt blijft onzeker. Maar The Burnt Orange Heresy is wel een boeiend werk over kunst en kunstkritiek, bedrog en misdaad, diefstal en moord. Met boek èn film als variaties op deze thema’s.
Lees meer »
Net na uit het verdomhoekje ‘body horror’ te zijn gekropen belandde David Cronenberg anno 1996 in dat van de ‘porno chic’ met zijn adaptatie van J.G. Ballards transgressieve roman Crash. Bijna 25 jaar later blijkt de frontale botsing tussen technologie en seksualiteit zowel subversieve als visionaire cinema. Pijnlijk én mooi. “A dangerous film” dixit de cineast.
Lees meer »
THE CRAZIES – ROMERO
“The Crazies was opgevat als een allegorie,” zegt George A. Romero over zijn apocalyptische horrorfilm uit ‘73, “het uitgangspunt was dat iedereen in zekere mate gek is. De gekende vraag: wat is normaal, wat is waanzin?”. De Hollywood-outsider tekent sinds Night of the Living Dead voor grimmige drama’s die op brutale wijze de culturele en sociopolitieke trends van hun tijd weerspiegelen. Breck Eisners met aanzienlijk meer middelen gedraaide remake zegt ook iets over de tijdgeest – meer bepaald over angst in de jaren nul – maar een vakman is nog geen auteur en kritiek is niet noodzakelijk subversief. Een vergelijking toont hoe horrorverhalen omgaan met verdrongen angsten en monsters met hun tijd meegaan.
CREED: Rocky Bolboa en Adonis Creed @ Philadelphia
“Het verhaal van Rocky is verteld, zijn boksverhaal en zijn reis met Adrian,” zegt Sylvester Stallone op de Blu-ray van Creed, “het gaat nu om een nieuwe generatie. Het personage Adonis Creed komt in beeld”. De tagline van de door Ryan Coogler (Fruitvale Station) geregisseerde zevende Rocky-aflevering is gepast “your legacy is more than a name”. Creed is een verhaal van overdracht en erfenis. Het verhaal van een volkse held met een larger than life aureool die wanneer de dood in beeld komt reïncarneert in een jonge antiheld. Een transformatie waarbij de geest, de spirit, intact blijft en de bokser met het ‘oog van de tijger’ en een hart voor familie klaargestoomd wordt voor ronde 8 en volgende.
DAUGHTERS OF THE DUST
Julie Dash’s Afro-Amerikaanse vrouwenfilm Daughters of the Dust gold in 1991 als de eerste grote bioscooprelease van een zwarte vrouwelijke filmmaker. Ruim 26 jaar later en een cultstatus rijker wordt dit symfonisch filmgedicht in een gerestaureerde versie uitgebracht.
SUDDEN IMPACT
Tijdens Cannes ‘08 vierde Warner Bros, de studio van Stanley Kubrick en van Clint Eastwood, zijn 85ste verjaardag. Een feest dat, na de sluiting van haar arthousefilialen Picturehouse en Warner Independent, veeleer in mineur verliep voor de studio die aanvankelijk acteurs en later auteurs koesterde. Gelukkig friste Richard Schickel ons filmgeheugen op met de documentaire ‘You Must Remember This’ en kwam Eastwood een met extra’s overladen Dirty Harry dvd-collectie persoonlijk voorstellen.
DIRTY HARRY
“Dirty Harry is 38 jaar geleden gemaakt en hoewel mijn geheugen nog goed werkt, is het makkelijker voor een outsider dan voor mij om er op terug te kijken,” zei Clint Eastwood in een groepsinterview n.a.v. ‘The Dirty Harry Collection’, “Richard Schickel deed de audiocommentaar in mijn plaats. Als historicus kan hij de film uitstekend plaatsen in de historiek van Warner Bros, de filmgeschiedenis in ’t algemeen en de tijd waarin hij werd gemaakt”.
Verhalen over mensen die weggaan of achtergelaten worden zijn universeel en van alle tijden. Net als verhalen van odyssees die zoektochten blijken naar een nieuw leven of een oude liefde, overlevingstochten die draaien rond identiteit en moraliteit. Alleen geraken die verhalen in hedendaagse films meer en meer verstrengeld met het brandend actuele thema migratie. Zo belichten films zoals Djam (Tony Gatlif), Styx (Wolfgang Fischer) en Transit (Christian Petzold) de problematiek van migratie in al zijn complexiteit. Via respectievelijk het portret van een vrijgevochten en levenslustig zigeunermeisje, een overlevingsavontuur dat morele keuzes blootlegt en het verhaal van tragische liefde in tijden van verdrukking. Met één leidraad: migratie draait om mensen.
Lees meer »