Net wanneer de Marvel superhelden leken meegesleurd te worden in een spiraal van kinetische actie en uitpuilende teams duiken er films op die met hun kleinschaligheid, karaktergedreven plots, humor en surrealistische inslag verfrissend ogen. Films die meta-cinema én een knotsgekke trip zijn: Spider-Man: Into the Spider-Verse en Ant-Man and the Wasp.

Edward Dmytryk (The Caine Mutiny) was een vrij klassiek Amerikaans cineast die uitblonk met enkele film noirs (Crossfire, Murder My Sweet) en een helaas in de vergetelheid gesukkeld oorlogsdrama: Anzio. Een atypische oorlogsfilm die niet focust op een succesvolle militaire operatie maar op fouten en op de prijs die daarvoor in mensenlevens betaald wordt.

‘The End‘. Met dit nummer uit het debuutalbum van The Doors opent Apocalypse Now, de ultieme Vietnamfilm uit 1979. 40 jaar later tracht een 80-jarige Francis Ford Coppola met een Final Cut de film die hem is gaan symboliseren los te laten. “I”ll never look into your eyes again.” Het is nu aan de kijker om van de filmtrip een eindeloos avontuur te maken.

Bij een comics adaptatie waar het universum opgehangen wordt aan een superheld die half-mens en half-zeewezen is dreigt een oceaandiepe valkuil: de neiging om parodiërend afstand te nemen van dwaasheid en zo juist een dwaze film te maken. Dat vermijdt James Wan in zijn DC Comics prent Aquaman, een pretentieloze fantasiereis door een onderwaterwereld.

Momenteel draait filmmaker Jia Zhangke (° 1970) So Close My Land, een documentaire over een literatuurfestival dat in ‘zijn’ provincie Shanxi verschillende generaties schrijvers voorstelt. De man die geldt als de belangrijkste Chinese verteller van deze tijd focust als geen ander op de cultuur van zijn land en blijft dè chroniqueur van de Chinese geschiedenis.

AS I LAY DYING

Acteur-regisseur James Franco heeft een boontje voor literatuurverfilmingen in het algemeen en William Faulkner-adaptaties in het bijzonder. Eigenzinnig is hij bovendien ook. Stoffig is As I Lay Dying dan ook allerminst.

Lees meer »

James Foley liet zich recent met Fifty Shades Darker en Fifty Shades Freed niet echt positief opmerken maar de Amerikaanse regisseur tekende wel voor twee parels: de Jim Thompson adaptatie After Dark, My Sweet en de neo noir At Close Range. Deze rauwe en visueel mooie vader-zoon tragedie met Sean Penn en Christopher Walken is te (her)ontdekken op Blu-ray.

Na onder meer Vincente Minnelli (Lust for Life), Akira Kurosawa (Dreams) en Maurice Pialat (Van Gogh) is het de beurt aan kunstminnaar Julian Schnabel om het leven, de persoonlijkheid en het creatieve proces van Vincent van Gogh te schetsen. Hij laat Willem Dafoe in At Eternity’s Gate de mentale turbulentie van de legendarische schilder stevig in de verf zetten.

Met haar eerste, voor de Sembène Award genomineerde, langspeelfilm Atlantique won de Frans-Senegalese Mati Diop de prestigieuze Grand Prix op het filmfestival van Cannes. Haar oom Djibril Diop Mambéty (Touki Bouki) was een monument van de wereldfilm maar dit poëtisch en politiek liefdesverhaal geeft aan dat de cineaste een meer dan waardige erfgename is.

ATOMIC BLONDE

De spionagefilm boomde tijdens de Koude Oorlog periode en leek met het vallen van de Berlijnse muur een gedoemd genre. Niets was minder waar. Naar het voorbeeld van opperspion James Bond verschoof de klemtoon echter van spanning en mysterie naar actie en geweld. De ultra gestileerde spionagethriller van David Leitch, Atomic Blonde, vormt daarop geen uitzondering.

Lees meer »