“Voor één keer zijn de Amerikanen de slechteriken in een film” liet het Braziliaanse regie en scenario duo Kleber Mendonça Filho en Juliano Dornelles optekenen toen ze anno 2019 in Cannes de Juryprijs ontvingen voor hun fascinerende genremix Bacurau. Een politieke protestfilm die met elementen van sociaal drama, horrorcinema, western en fantasy op een grappige en onderhoudende wijze stevige kritiek levert op de chaotische toestand in Brazilië en op de giftige invloed van het westers imperialisme.
In een gepast ’Absence of Malick’ getitelde bonusdocumentaire op de dvd van Badlands spreekt Billy Weber (Oscar genomineerd voor de montage van The Thin Red Line) over de afwezigheid van de cineast (er was zelfs geen foto) bij de Oscaruitreiking: «Ik wist wat ik ging zeggen: ’Ik zou Terrence Malick willen bedanken maar ik heb hem helaas nooit ontmoet’!».
Spike Lee is niet alleen een omstreden onafhankelijke filmmaker, hij balanceert ook constant tussen het ridicule (She Hate Me) en het briljante (Do The Right Thing en Bamboozled).
Paul Verhoeven, koning van de wansmaak, maakte in 1992 een softcore pornothriller die expliciete driften verbond met film noir clichés. De geest van Alfred Hitchcock waart door Basic Instinct; het verhaal speelt zich af in Vertigo-city (San Francisco), de muziek van Jerry Goldsmith scène, de problemen van Stone om in haar rol te kruipen en het in beeld brengen van seks.
“Batman is a marvelously complex character – somebody who has absolute charm and then, just like that, can turn it into ice-cold ruthlessness” zei Christopher Nolan toen hij Batman Begins draaide, “superheroes fill a gap in the pop culture psyche, similar to the role of Greek mythology. There isn’t really anything else that does the job in modern terms. For me, Batman is the one that can most clearly be taken seriously. He’s not from another planet, or filled with radioactive gunk. I mean, Superman is essentially a god, but Batman is more like Hercules: he’s a human being, very flawed, and bridges the divide.“
Zack Snyder is de specialist van de luidruchtige, hyperkinetische over the top actiecinema. Met films als (remake) Dawn of the Dead, 300, Watchmen en Man of Steel leek hij de geknipte man om het DC universum mee te helpen transfereren van strips naar film. Met Batman vs. Superman: Dawn of Justice als vingeroefening en wegvoorbereider voor Justice League en Justice League Part Two.
2020 was een rampjaar voor de bioscopen maar verre van een slecht filmjaar. Getuige het Russische ‘Beanpole’, een must voor de top tien van dit Corona jaar. De tweede film van ‘Tesnota’ regisseur Kantemir Balagov is een pijnlijk, tragisch en briljant geënsceneerd liefdesdrama dat speelt in de Sovjet-Unie van net na Wereldoorlog II. Geïnspireerd door de getuigenissen van vrouwelijke soldaten is ‘Beanpole’ een sfeerschets met een hoog waarheidsgehalte gemaakt vanuit een vrouwelijke blik.
Geïnspireerd door Roland Barthes en gedeeltelijk gebaseerd op eigen levenservaringen hebben Claire Denis en romanschrijver Christine Angot met Un Beau Soleil Intérieur een verrassend speelse, grappige en weemoedige komedie gemaakt waarin Juliette Binoche alle registers opentrekt en Gérard Depardieu zorgt voor het onverwachte, magische slotakkoord.
De Amerikaanse producent, scenarist en regisseur James B. Harris was even Stanley Kubricks rechterhand tot de regiemicrobe hem stevig te pakken kreeg. Maar zijn eigenzinnigheid zorgde ervoor dat zijn creatieve output beperkt bleef tot vijf films, waaronder Fast-Walking en Cop. In 1965 debuteerde hij met het Koude Oorlog drama The Bedford Incident.
De zesde speelfilm van Sofia Coppola, The Beguiled, leverde haar als eerste Amerikaanse vrouw een prijs voor Beste Regie op in Cannes. Het is een verfilming van Thomas P. Cullinans boek ‘A Painted Devil’, net als Don Siegels versie uit 1971. Een helaas wat miskende Clint Eastwood film.
