“De spanning resulteert in een beklijvend verhaal en slaat over op de lezer, die afwisselend wordt aangetrokken en afgestoten” lezen we in het juryrapport van de Bronzen Uil. De Nederlandse forensische psychologe Inge Schilperoord (° 1973) won in 2015 met haar debuut ‘Muidhond’ die prestigieuze literaire prijs voor een heuse krachttoer: een spannende en empathische trip door een met zelfhaat worstelende pedofiel. Het wonder herhaalt zich in 2020 want de Vlaamse cineaste Patrice Toye (° 1967) tovert de introspectieve tragedie heel respectvol om in contemplatieve, visuele cinema. Dat werd gesmaakt want de even integere als betoverende Muidhond won de publieksprijs tijdens het recente Film Fest Gent.

Met hun spraakmakende artikelen reeks over het seksueel wangedrag van Harvey Weinstein die startte op 5 oktober 2017 in The New York Times brachten de Amerikaanse onderzoeksjournalisten Jodi Kantor en Megan Twohey niet enkel de van seksueel wangedrag beschuldigde Hollywood producer ten val maar groeiden ze ook uit tot katalysator van de wereldwijde #MeToo beweging. In hun boek ‘Zij zei’ gaan ze dieper in op het onderzoek en zijn impact.

“Er wordt veel over film gepubliceerd maar er wordt amper over geschreven.” Nagels met koppen sloeg misdaadauteur Bavo Dhooge toen hij tijdens het Film Fest Gent ‘Schrijvers op het scherm’ voorstelde. Een non-fictie werk dat zijn twee passies – cinema en literatuur – samenbrengt door stijl en inhoud te verzoenen.

“Learn from yesterday, live for today, hope for tomorrow” was het devies van Albert Einstein. Vooruitblikken is belangrijker dan achteruit kijken maar af en toe stilstaan bij wat voorbij is helpt om wat komt beter te waarderen. In het besef dat onze kijk verandert. “Every single year, we’re a different person. I don’t think we’re the same person all of our lives” liet Steven Spielberg zich ontvallen. Onze top 10 van de jaren 2010 is dan ook een momentopname. Al gaat het om films die al een tijd een plekje vonden in ons filmgeheugen.

Meestal spannen we ons in om geen film te vergeten wanneer het gaat om de jaarlijkse Best Ten. Maar toen De Filmkrant naar de beste vijf titels voor de periode 2010-2019 vroeg, leek het leuk om te gaan voor films die spontaan in ons opkwamen. Films die we graag zouden terugzien. Hoe we nu terugkijken op de lijstjes van de voorbije jaren is een andere, interessante vraag. Eerst even de spontane herinnering wel.

“Omdat er niet zoiets bestond als een schrijversschool ben ik filmschool gaan volgen en aan het KASK ontdekte ik mijn voorliefde voor films over schrijvers,” zei misdaadauteur Bavo Dhooge (°1973) toen hij tijdens Film Fest Gent zijn ‘Schrijvers op het scherm’ voorstelde, “ik ben toen al begonnen met een lijst op te stellen van dergelijke films. Toen ik me zo’n drie jaar geleden terug over het onderwerp boog als ontspanning na mijn vaderroman ‘Sr.’ merkte ik dat er geen boeken bestonden over schrijvers in films.”

Filmparels: Monos, Luce, The Lighthouse, Mother, The Wild Goose Lake, Martin Eden, Muidhond, Les Misérables, Cleo. Gesprekken met o.m. Pietro Marcello, Agusti Villaronga en het duo Patrice Toye – Inge Schilperoord. De champagne fles van Kris Hitchen. Het mag duidelijk zijn: dit was een sterk festival. Waarvoor hulde en dank FFG team! Nu de prijzen zijn uitgedeeld is het aftellen naar volgende editie, van 13 tot 24 oktober 2020.

Andrej Tarkovski’s zeven lange speelfilms brachten bij hun release toeschouwers zowel in verwarring als in vervoering. De periode 1962-1986 waarin de Russische meester zijn klassiekers maakte ligt ver achter ons maar nog steeds blijven fans er mee dwepen. De Blu-ray release van vijf gerestaureerde Tarkovski’s komt dan ook als geroepen.

Met de openingsfilm Les Misérables, het sociaalkritische drama dat dit jaar de Franse Oscarinzending wordt, zet Film Fest Gent de toon. Ook voor haar 46ste editie, die loopt van 8 tot 18 oktober, blijft het belangrijkste Belgische filmfestival inzetten op urgente cinema. Met maatschappijkritische films, een focus op werk dat radicalisering belicht en een retrospectieve van taboedoorbrekende Spaanse films wordt de traditie van de laatste jaren doorgetrokken. Als kers op de taart is er eerbetoon aan Spanje’s best bewaarde geheim: cultregisseur Agustí Villaronga.

Dinsdag stelde de Amerikaanse actrice en producente Geena Davis (Beetlejuice, The Fly, Thelma & Louise) op het American Film Festival van Deauville This Changes Everything voor, een documentaire die de discriminatie van vrouwen door Hollywood stevig fileert. Een gelegenheid om tijdens een persconferentie een lans te breken voor een female gaze in films én meer kansen voor vrouwen in een nog altijd seksistische industrie. Samen met Sandrine Brauer, de Franse producente en woordvoerster van het collectief ’50/50 pour 2020′. “We vragen om na te denken over hoe vrouwen behandeld worden.”