Op vrijdag 4 april dreigt Sint-Niklaas weer een beetje op stelten te staan. Die avond gaat immers Man tegen macht in première en de dramatische documentaire van Jef Maes over de controverse die vorig jaar ontstond omtrent de reorganisatie van de stedelijke reinigingsdienst en het genegeerde referendum zorgt voor enige nervositeit in het stadhuis. Maar, “wie recht in zijn schoenen staat hoeft niet nerveus te zijn,” knipoogt de filmmaker.
Nadat hij in Food, Inc. afrekende met de machtsconcentratie in de Amerikaanse voedingsindustrie, richt documentairemaker Robert Kenner in Merchants of Doubt zijn pijlen op de Amerikaanse ‘spin’ industrie. Geïnspireerd door het gelijknamige boek van Naomi Oreskes en Erik Conway ontmaskert hij in zijn satirische documentaire de pseudo-specialisten die door twijfel te zaaien over klimaatopwarming politieke actie trachten af te remmen. Handelaars in twijfel die vroeger de tabaksindustrie hielpen en nu de belangen van de fossiele brandstofindustrie dienen.
Terwijl de meeste documentaires kunst associëren met schoonheid en creativiteit legt cineaste Oeke Hoogendijk (Het Nieuwe Rijksmuseum) in Mijn Rembrandt de link tussen kunst en obsessie, tussen de drang om te scheppen en de drang om te bezitten. Daarbij ontstaat een heel nieuw documentair subgenre: de kunsthistorische thriller.
Net als Felix van Groeningen kon de Cambodjaanse filmmaker Rithy Panh zijn Oscar-nominatie in de categorie beste niet-Engelstalige Film niet verzilveren. Maar hij slaagt er wel in veel mensen te beroeren met The Missing Picture, een documentaire die via originele en prikkelende beelden het verhaal vertelt van de slachtoffers van het Rode Khmer-regime.
‘Swinging sixties’ icoon Michael Caine voert ons in David Batty’s documentaire My Generation door een periode waarin Londense creatieve vrijbuiters en kleurrijke muziek de grijze Britse klassenmaatschappij dooreenschudden.
The Silence of the Lambs-maker Jonathan Demme heeft even geen zin in Hollywood. Want “met mijn docs heb ik véél meer vrijheid”. Zo kan hij kiezen voor een subliem eenvoudige mise-en-scène, naar het beeld van muzikale dichter Neil Young. Neil Young: Heart of Gold is een klein meesterwerk.
In het evangelie volgens theatermaker en filmregisseur Milo Rau is er een prominente plaats weggelegd voor een zwarte Jezus en zijn activistische apostels. Rau’s hybride, theatrale docufictie ‘The New Gospel’ is een ‘urgent testament’, een passiespel dat thema’s zoals immigratie, racisme, uitbuiting en verzet integreert. Op locaties, in de Italiaanse culturele hoofdstad van Europa 2019 Matera, waar ook Pier Paolo Pasolini en Mel Gibson hun Jezusfilms draaiden creëerde Rau straffe en authentieke politieke cinema.
Martin Scorsese zoekt in No Direction Home: Bob Dylan naar de mens achter de mythe Bob Dylan in een documentaire ontdekkingsreis door de muzikale sixties.
jul 14, 2019 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, documentaire, dvd, film, genre, regisseur // Reacties uitgeschakeld voor Patricio Guzmáns Nostalgia de la luz: Koesterend kijken naar sporen van het verleden
De Chileense documentairemaker Patricio Guzmán keek al in quasi ‘real time’ (drieluik La Batalla de Chile) en met afstand (La cas Pinochet, Salvador Allende) naar Pinochets staatsgreep in 1973. Nostalgia de la luz blikt poëtisch terug naar het (verdrongen) verleden. De aanklacht is er niet minder sterk om.
A PERSONAL JOURNEY WITH MARTIN SCORSESE THROUGH AMERICAN MOVIES
“Film is een ziekte, zei Frank Capra. Wanneer het virus je bloedstroom besmet, wordt het je belangrijkste hormoon. Zoals bij heroïne is het enige tegengif voor film… meer film”. Deze ‘bekentenis’ opent en duidt de documentaire filmles A Personal Journey With Martin Scorsese Through American Movies.