ELVIS & NIXON

De op 21 december 1970 genomen iconische foto van rock ‘n’ roll legende Elvis Presley en president Richard Nixon handjes schuddend in het Witte Huis inspireerde de Amerikaanse onafhankelijke cineaste Liza Johnson (Return) tot een interessante mislukking, de komedie Elvis & Nixon.

Lees meer »

De Canadese actrice Charlotte Le Bon maakt haar regiedebuut met het mysterieuze coming of age-drama ‘Falcon Lake’. Een sensuele, spookachtige graphic novel-adaptatie die meer dreiging, diepgang en dubbelzinnigheid bevat dan de doorsneefilm over verwarrende kindertijd. “Adolescentie is fascinerend zolang je niet vervalt in ernst of meligheid”, benadrukt Le Bon.

Hoera, voor het eerst sedert lang scoorde Hollywood niet enkel met sequels! Feestje? Nee, franchise blockbusters zoals ‘Fast X’ en ‘Mission Impossible: Dead Reckoning Part One’ doen immers de scheidingslijn tussen bioscoop en attractiepark steeds sterker vervagen. Algoritmes dicteren de wet en zowel de hebzucht van de industrie als het Artificiële Intelligentie spook maken filmmakers kwetsbaar. “Ik wil niet denken dat de beste dagen achter ons liggen,” zegt regisseur-scenarist Richard Linklater, “dat is niet productief.” Maar zoveel is duidelijk: er schort iets aan een droomfabriek die magie en fantasie inruilt voor ‘content’ en ‘multiverses’.

Met zijn de-buurman-is-een-vampier regiedebuut Fright Night reanimeerde de Amerikaanse cineast Tom Holland 35 jaar geleden een vergeten genre. Het door de Ierse schrijver Bram Stoker uit Oost-Europese folklore gepuurde Dracula personage maakte daarna nog verschillende transformaties door maar de vampier beet zich vast in zijn herwonnen populariteit.

Met zijn debuutfilm Funan won de Franse cineast Denis Do de prijs voor beste langspeelfilm op het vermaarde Franse animatiefilmfilmfestival Annecy. Do vertelt in deze Belgische co-productie een persoonlijk verhaal van gezinsleden die gescheiden worden van elkaar wanneer het regime van Pol Pot in 1975 met harde hand regeert in Cambodja. Een moeder start daarop een lange zoektocht naar haar zoon. De Rode Khmer komen in beeld maar deze realistische 2D-animatiefilm focust vooral op de lijdensweg van de Cambodjanen en de schoonheid van hun land.

JIMMY P.

“Het is vreemd om te leven in een land waar mensen kampen met een zieke ziel,” zegt een als geestesziek gecatalogeerde Amerikaanse indiaan tegen zijn Franse psycho-analyst in Jimmy P., de eerste Amerikaanse film van de Franse auteur Arnaud Desplechin. De regisseur van ‘Esther Kahn’, ‘Rois et reine’ en ‘Un conte de Noël’ tekent voor een subtiele en sierlijke Freudiaanse studie van pijn, verlies en genezing tegen een achtergrond van verdringing en onderdrukking. Met Benicio Del Toro en Mathieu Amalric als outsiders die de Amerikaanse ziel in kaart brengen.

Lees meer »

‘Old’, een van de mooiste en meest emotionele films van het jaar is ook een van de strafste. Een bizarre filmfabel voor het grote publiek die oogt als experimentele cinema en behoorlijk onbehaaglijk aanvoelt. Met dank aan de beklemmende avonturen van vakantiegangers die op een droomstrand een nachtmerrie beleven wanneer er geen ontkomen blijkt aan de locatie én een versneld verouderingsproces. Vintage M. Night Shyamalan.

REPARER LES VIVANTS

De Frans-Ivoriaanse cineaste Katell Quillévéré, bekend van het melodrama Suzanne, heeft met Réparer les vivants een bijzonder filmische adaptatie gemaakt van de gelijknamige, met een Booker Prize bekroonde, roman van Maylis de Kerangal. Haar emotioneel beladen en poëtische film snijdt het thema van orgaandonatie aan en onderstreept volgens Quillévéré dat “een samenleving die levens verlengt een warme gemeenschap is.” Een gesprek met een van de grote filmmakers van morgen. Over chirurgie, cinema en een warm hart.

Lees meer »

Kan een gruwelijke film inspirerend werken? Zijn er beelden die je niet kan vergeten, ook al wil je ze niet meer zien? Ja, weten we sinds de hallucinante tocht door een uitroeiingskamp van een lid van een Sonderkommando in Son of Saul.

Documentaires scoren plots op internationale filmfestivals. Na de triomf van ‘All the Beauty and the Bloodshed’ in Venetië volgde de Gouden Beer van Berlijn voor ‘Sur l’Adamant’. De Franse regisseur Nicolas Philibert, die naam maakte met arthouse hit ‘Être et avoir’, stond er zelf van te kijken dat zijn documentaire over een drijvende dagopvang voor mensen met psychologische problemen bekroond werd. Maar onbegrijpelijk was de jurybeslissing niet. Dit is immers warme, menselijke cinema. Empathische kunst.