De tentoonstelling ‘Notorious: Alfred Hitchcock en actuele kunst’ werd georganiseerd naar aanleiding van de 100ste verjaardag van de geboorte van Alfred Hitchcock op 13 augustus 1899 in Londen (gestorven 29 april 1980 in Beverly Hills, Californië).
Naar jaarlijkse traditie biedt MOOOV Filmfestival een overzicht van de trends en ontwikkelingen op het vlak van wereldcinema. Tussen 23 april en 5 mei zijn er wereldfilms uit alle windstreken te zien in zeven Vlaamse locaties. In Beringen, Brugge, Genk, Lier, Roeselare, Sint-Niklaas en Turnhout worden onuitgegeven en recent uitgebrachte langspeelfilms, documentaires en kortfilms vertoond. Naast de competitie is er een focus op Indië en thema’s als uitbuiting en seksualiteit. Een SEMBENE AWARD gaat voor het eerst naar de Beste Wereldfilm.
“When I was small, I only knew small things. But now I’m five, I know EVERYTHING!. Het verhaal van Ma en (de vijfjarige) Jack is een hartverscheurend verhaal van vrijheid en gevangenschap, van gevaar en geborgenheid, van misbruik en liefde en van een kamer die een personage wordt. Een kamer die in de geest van een moeder en zoon gaat leven en waarvan het duo afscheid moet nemen om opnieuw in de realiteit te belanden: “Bye, plant. Bye, chair number one. Bye, chair number two. Bye, table. Bye, wardrobe. Bye, sink. Bye-bye, skylight. Ma, say bye-bye to room.” Met Room heeft Lenny Abrahamson een klein juweeltje gemaakt.
Het magisch realisme (her)leeft! Met dank aan multitalent – muzikant, ontwerper, fotograaf, filmmaker – Baloji. De Belgisch-Congolese kunstenaar veroverde Cannes met zijn wonderlijke en betoverende langspeelfilmdebuut ‘Augure’. Een speels groepsportret over de druk van samenleving en familie, de verwerking van trauma’s en de zoektocht naar identiteit. Tegelijk een bontgekleurde koortsdroom en een surrealistisch avontuur dat ondanks zware thema’s licht van toon blijft. Een mixtape die nazindert.
Comic verfilmingen blijven ons overspoelen. Dat levert steevast popcorn vertier op maar zelden grote cinema. Laat staan boeiende commentaar op het tijdsgewricht zoals ‘Joker’, het oorsprongsverhaal waarmee Todd Phillips de samenleving een grauwe spiegel voorhoudt. ‘The Batman’ is minder subversief maar door van de norse vleermuis een twijfelende detective te maken duwde regisseur Matt Reeves het superhelden multiversum kundig uit beeld.
“Eerlijkheid. Mooie lelijkheid en verschrikkelijke schoonheid. Liefde”. Daarover gaat volgens regisseur-scenarist Derek Cianfrance Blue Valentine, een indie project dat er 12 jaar over deed om het traject van scenario naar film af te leggen.
Na enkele zuurzoete parabels verrast de Libanese actrice en cineaste Nadine Labaki met Capharnaüm, een snoeihard sociaal-realistisch drama dat ze absoluut moèst maken.
Een meer dan geslaagd Film Fest Gent opende met de Belgisch-Roemeens-Mexicaanse coproductie ‘La Civil’, het prangende maar wonderlijke langspeelfilmdebuut dat documentairemaker Teodora Ana Mihai (‘Waiting for August’) schreef samen met de Mexicaanse schrijver Habacuc Antonio De Rosario. Via de helletocht van een moeder, die op zoek gaat naar haar ontvoerde dochter, wordt een authentiek en beklijvend portret geschetst van de geweldcultuur in hedendaags Mexico.
okt 26, 2022 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, documentaire, film, Geen categorie, interview, regisseur // Reacties uitgeschakeld voor Amélie van Elmbt & Maya Duverdier: “Dreaming Walls kijkt naar het Chelsea Hotel door de ogen van haar permanente residenten.”
“Het Chelsea hotel was mijn thuis, ik hield van zijn armoedige elegantie en zijn obsessief bewaakte geschiedenis” schreef kamer 204 bewoner Patti Smith in ‘Just Kids’. Dreaming Walls: Inside the Chelsea Hotel van Amélie van Elmbt en Maya Duverdier portretteert artistieke residenten van het New Yorkse iconische hotel tijdens de chaotische make-over die hun “overblijfsel van de jaren zeventig” transformeert in een hip luxehotel.
“De stroming houdt het lichaam onder het wateroppervlak tot aan de barrière” zegt de ‘begrafenisondernemer’ tegen zijn gangsterkompaan wanneer ze een lijk in de Thames dumpen. Net zoals zijn ‘Amerikaanse’ pendant A History of Violence gaat het ‘Britse’ gangsterdrama Eastern Promises over verborgen gruwel en een criminele onderstroom in een bedrieglijk universum waar “elke zonde een teken nalaat” en “de toekomst al een realiteit is”. Met deze morele fabel vermomd als misdaadthriller, zijn eerste volledig buiten Canada gedraaide film, tekent David Cronenberg voor tegelijk briljante én verontrustende cinema.