Archive from februari, 2018

The Hitchcock Touch. Deel 20: The Early Years of Sound

feb 18, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, drama, genre, Hitchcock, regisseur, thriller  //  No Comments

RICH AND STRANGE

Blackmail (1929) ging in productie als een stomme film. Maar halverwege besloot Alfred Hitchcock in te spelen op de populariteit van de geluidsfilm. Scènes werden heropgenomen met gesproken dialogen en bij andere scènes werden geluidseffecten gevoegd. Hitchcock besefte meteen de dramatische mogelijkheden van geluid, maar hield toch vast aan het visueel vertellen van een verhaal en het emotioneel uitdiepen van het beeld. De vroege gesproken films van Alfred Hitchcock waren dan ook vooral een vingeroefening, een poging de mogelijkheden van zowel beeld als geluid optimaal te gebruiken en combineren. Een balanceren als test.

Lees meer »

The Hitchcock Touch. Deel 25: I Confess

feb 7, 2018   //   by Ivo De Kock   //   drama, genre, Hitchcock, regisseur, thriller  //  No Comments

I CONFESS

De jonge Alfred Hitchcock werd gevormd door een katholieke opvoeding en Jezuïeten onderwijs. De sporen daarvan vinden we in zijn films. Niét in de vorm van mysticisme of puur religieuze filmonderwerpen. Wèl als (christelijke) symboliek, als dramatische onderstroom en als exorcisme van persoonlijke angsten. Slechts tweemaal bleef het katholicisme niet op de achtergrond. Het zouden zijn meest sombere films worden, gepast opgenomen in expressief zwart-wit: I Confess en The Wrong Man.

Lees meer »

The Hitchcock Touch. Deel 27: The Man Who Knew too Much (1956)

feb 23, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, genre, Hitchcock, portret, regisseur, thriller  //  No Comments

THE MAN WHO KNEW TOO MUCH

De ene Hitchcock-fan is de andere niet. Sommigen verkiezen de ‘jonge Hitchcock’ en de films uit zijn ‘Engelse periode’. Anderen houden het bij de ‘volwassen Hitchcock’ en de films uit zijn ‘Amerikaanse periode’. Daarom laaien de discussies omtrent de twee versies van The Man Who Knew too Much zo hoog op. Fans van de versie van 1934 (zie deel 7 van ‘The Hitchcock Touch’) hebben een hekel aan de remake van 1956 en verdedigers van deze laatste versie hebben dan weer geen hoge pet op van het origineel.

Lees meer »

The Hitchcock Touch. Deel 36: Dial M for Murder en Andrew Davis’ remake A Perfect Murder

feb 18, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, genre, Hitchcock, portret, regisseur, thriller  //  No Comments

A PERFECT MURDER

A Perfect Murder is de eerste film in een reeks Hitchcock-remakes. Na deze ‘moderne’ versie van Dial M for Murder volgen later nog remakes van Psycho, Rear Window, To Catch a Thief en The Thirty-nine Steps. Van een eerbetoon aan Alfred Hitchcock is er hierbij, op uitzondering misschien van de poging van Gus Van Sant om Psycho (in kleur) te kopiëren, echter geen sprake. Noch het filmtalent, noch de geboortedatum van Hitchcock (13/8/1899) worden gevierd of herdacht. Enkel een gebrek aan inspiratie wordt opgevangen met beproefde formules: omdat er onvoldoende bruikbare originele scenario’s zijn én de durf meestal ontbreekt om platgetreden paden te verlaten, graait Hollywood gretig in het verleden.

Lees meer »

The Hitchcock Touch. Deel 37: Gus Van Sants ‘shot by shot’ Psycho remake

feb 18, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, genre, Hitchcock, portret, regisseur, thema, thriller  //  No Comments

PSYCHO

De reacties op de Psycho-versie van Gus Van Sant zijn bepaald hevig. Vurige internetchatters willen zelfs een Psycho-boycot opzetten. Het is nochtans niet de eerste remake die Hollywood ooit afgeleverd heeft. Het is evenmin de eerste keer dat het werk van Hitchcock resulteerde in een TV- of bioscoopherwerking (Jamaica Inn, Rebecca, Dial M for Murder) of een vervolg (zelfs 3 in het geval van Psycho). Maar een kopie als hommage, dat is nog iets anders. Gedurfd voor sommigen, heiligschennis voor anderen en overbodig voor heel wat mensen. Alleszins is het een teken van de tijden, deze perfect ‘verkochte’ vervalsing.

Lees meer »

Het eeuwige leven van Alfred Hitchcock: Een oude meester voor nieuwe generaties cinefielen

feb 14, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, Hitchcock, portret, regisseur, thema  //  No Comments

VERTIGO

Alfred Hitchcock is dood. Al een tijdje: de Britse filmregisseur stierf in 1980. Maar zijn films blijven wèl onsterfelijk. Dankzij talrijke televisiehernemingen ontdekken steeds nieuwe generaties filmliefhebbers de sublieme suspensevoering, de donkere humor en het technisch meesterschap van Hitchcock. Tegelijk is ook de waardering voor Hitchcock toegenomen. Het predicaat vakman werd ingeruild voor het aureool van kunstenaar.

Lees meer »

J. Madison Davis Vertigo Moorden: Alfred Hitchchock als romanpersonage

feb 10, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, boek, Hitchcock, regisseur, thema  //  No Comments

ALFRED HITCHCOCK

Alfred Hitchcock inspireerde tal van filmmakers, maar ook romanschrijvers bleken zodanig gefascineerd door de master of suspense, als mens én als filmmaker, dat ze vaak zijn stijl en thema’s opvoerden in hun werk. Met De Vertigo moorden gaat J. Madison Davis nog een stap verder, hier is de cineast ook een personage in, hoe kan het ook anders, een thriller.

Lees meer »

Evan Hunter & Alfred Hitchcock: De verborgen agenda van Hitch

feb 7, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, Hitchcock, regisseur, thema  //  No Comments

ALFRED HITCHCOCK

Zelden was een regisseur zo immens populair en zo vaak misbegrepen als Alfred Hitchcock. Hij oogstte commercieel succes en verwierf een enorme bekendheid (zowel zijn naam als zijn verschijning). Maar zijn relatie met critici bleef problematisch en de waardering van de filmindustrie voor de ‘meester van de suspense’ was zelden in verhouding met zijn verdienste (zo won Hitchcock nooit een oscar).

Lees meer »

Dorothy Malone: ‘Blonde bombshell’ met ballen

feb 8, 2018   //   by Ivo De Kock   //   actueel, necrologie, nieuws, portret  //  No Comments

DOROTHY MALONE: WRITTEN ON THE WIND

“Ze is een eersteklas hoer,” zei Dorothy Malone (1924-2018) over haar personage in Douglas Sirks Written on the Wind (1956), “een wervelwind van een vrouw, Marylee is iemand over wie gesproken wordt en dat wil je als actrice.” De enkele dagen voor haar 94ste verjaardag gestorven iconische Amerikaanse actrice won een Oscar dankzij bad girl Marylee en doorstond enkele persoonlijke tornado’s. Twee zussen stierven jong, meerdere huwelijken liepen op de klippen, met Hollywood en de televisiewereld botste ze omwille van haar ‘moeilijk karakter’. Heel toepasselijk haalde Paul Verhoeven Malone uit de vergetelheid met de rol van de lesbische killer Hazel in Basic Instinct (1992). Opnieuw een ambigue, perverse bad girl en een perfect afscheid van de 7de kunst.

Lees meer »

Pagina's:«1234»