Na het cerebrale Ex Machina heeft de jonge Britse sciencefiction meester Alex Garland met het emotionele en karaktergedreven Annihilation een boekverfilming gemaakt die onder je huid kruipt. Een staaltje verontrustende cinema verwant met Solaris èn Stalker. Met dank aan een bevreemdende, angstaanjagende sfeer. De industrie wist er geen raad mee.
In Denis Villeneuve’s emotionele sciencefiction prent Arrival wordt een vertaalster opgetrommeld om de taal van buitenaardse bezoekers te decoderen. Kwestie van een antwoord te vinden op dé vraag die angstige aardbewoners bezighoudt: “What’s your purpose on earth?“.
Na twee ernstige grote mensen films, Lincoln en Bridge of Spies, keert Hollywood gigant Steven Spielberg met de Roald Dahl verfilming The BFG (De GVR) terug naar een jong publiek en het kind in zichzelf.
“Ik heb goden zien vliegen. Ik heb mensen wapens zien maken die ik me zelfs niet kon voorstellen. Ik heb buitenaardse wezens uit de lucht zien vallen. Maar iets zoals dit zag ik nog nooit.” Zegt Everett K. Ross (Martin Freeman), de gedesoriënteerde blanke C.I.A. agent die bewonderend reageert wanneer hij in Black Panther (2018) kennismaakt met een zwart Eldorado, het fictieve Afrikaanse land Wakanda. Ross is het kind in een snoepwinkel, dolblij wanneer hij uiteindelijk de kans krijgt om zèlf actieheld te spelen, én de toeschouwer in de film. Iemand die geacht wordt te genieten van popcorn voor de ogen (een indrukwekkend spektakel én universum) en van het gevoel getuige te zijn geweest van een heus evenement.
In 1982 leek Blade Runner niet voorbestemd om een cultklassieker te worden. Ondanks de visuele kracht van deze grimmige Philip K. Dick-verfilming. Ridley Scotts dystopische sciencefictionfilm flopte commercieel en de cineast betreurde opgedrongen wijzigingen. Kritische herwaardering opende echter de deur voor herwerkingen. Na de ‘Director’s Cut’ uit ‘92 volgt nu een ‘Final Cut’. De film zoals de regisseur hem voor ogen had. Een unieke ‘Collector’s Edition’ boxset vergelijkt de vijf versies en duidt dit meesterwerk.
“If only you could see what I’ve seen with your eyes” zegt ‘replicant’ Roy Batty in Blade Runner. Heerlijk dubbelzinnig. Zowel “Kon je maar met jouw ogen zien wat ik gezien heb” als “Kon je maar zien wat ik zag door jouw ogen” (letterlijk). De in Hollywood populaire Nederlandse acteur Rutger Hauer blijft even mysterieus en ondoorgrondelijk als zijn meest legendarisch personage, de anno 2019 door een grauw LA dolende ‘synthetische mens’ Batty. “Hij opereert heel intuïtief en gaat volstrekt zijn eigen gang” benadrukt documentairemaakster Simone de Vries. Een gesprek met een erg open ‘zoeker’.
Bij zijn release in 1982 flopte Blade Runner. Wat de weg opende voor een cultstatus én een ‘Director’s Cut’ die in 1991 de geschiedenis herschreef. Ineens was Ridley Scotts toekomstthriller een klassieker. Meer nog, de filmpers sprak over “de belangrijkste en meest invloedrijke sciencefiction film van de jongste 30 jaar”.
BLADE RUNNER SEQUEL: Concept art voor het ‘Untitled’ project
Denis Villeneuve, regisseur van Incendies en Sicario, start in juli 2016 de opnamen van een nog titelloze Blade Runner sequel. Dit vervolg zou zich naar verluid enkele decennia na Ridley Scotts originele film van 1982 afspelen en Harrison Ford, die in Star Wars The Force Awakens al opnieuw in de huid van Han Solo kroop, is gecast als Rick Deckard. Over het verhaal dat Hamptom Fancher en Michael Green schreven is weinig meer bekend dan dat het geïnspireerd is door de roman van Philip K. Dick ‘Do Androids Dream of Electric Sheep’ die reeds aan de basis van de originele sciencefiction cultfilm lag.
“Ik denk, dus ik ben” zei replicant Pris in Ridley Scotts op Philip K. Dicks ‘Do Androids Dream of Electric Sheep?’ gebaseerde distopische scifi klassieker Blade Runner. “De toekomst van de soort wordt duidelijk” belooft de trailer van Blade Runner 2049. Gelukkig koestert Denis Villeneuve twijfel.
Blade Runner 2049 leek een slecht idee. De zoveelste marketing-gestuurde lancering van een blockbuster franchise. Maar gelukkig is Denis Villeneuve zelf geen fan van ‘moderne’ herwerkingen van jaren ’80 films en geeft hij een contemplatieve twist aan het immersive cinemaspektakel. Door ons onder te dompelen in de geest en het emotionele leven van de protagonisten van het door Philip K. Dick en Ridley Scott geïnspireerde distopische neo-noir sciencefictionverhaal maakt Villeneuve zijn eigen The Godfather Part II. Een sequel die beter (dramatischer, diepgaander en intenser) is dan de originele Blade Runner.