ADIEU AU LANGAGE
De 41ste Gentse Filmfeesten starten op dinsdag 14 oktober met een van de meest gehypete en geanticipeerde films van de laatste jaren, Erik Van Looys Amerikaanse versie van The Loft. Tot 25 oktober is het genieten van een focus op de Italiaanse grootmeester Federico Fellini, een dwarsdoorsnede van de hedendaagse Franse cinema en een ruime waaier films van jonge talenten en gevestigde waarden.
METAMORPHOSES: Creatief pareltje van Christophe Honoré
Terwijl het filmfestival van Gent uitzonderlijk focust op de Franse cinema wordt in Namen al voor de 29ste keer een filmfestival georganiseerd dat enkel aandacht besteedt aan Franstalige cinema. Met naast films uit België en Frankrijk ook werk uit o.m. Roemenië, Zwitserland, Burkina Faso, Marokko en Québec. Helaas krijgt het ‘Festival International du Film Francophone de Namur’ in Vlaanderen niet de aandacht die het verdient.
L’âge d’or: Subversief meesterwerk van Luis Bunuel en Salvador Dali
In oktober blaast Cinematek ‘L’Âge d’Or’ nieuw leven in. De prijs, genaamd naar Luis Bunuels taboedoorbrekende film uit 1930 en bedacht door filmmuseum conservator Jacques Ledoux om poëtische en subversieve films te ondersteunen, wordt opnieuw uitgereikt tijdens een heus festival in Brussel. Een verademing in conformistische cultuurtijden.
‘TIL MADNESS DO US PART: Wang Bing
Sinds 2002 organiseert Courtisane jaarlijks in Gent een kort maar krachtig filmfestival dat origineel en gedurfd cinematografisch werk in beeld brengt. De dertiende editie, die loopt van 2 t.e.m. 6 april, focust op de postkoloniale cinema en het militante beeld maar biedt ook de kans om Belgisch en internationaal werk van o.m. Miguel Gomes, Wang Bing en Eric Baudelaire te ontdekken. Verder staan er ook lezingen en concerten op het programma.
BLUE RUIN
De veertigste Gentse Filmfeesten starten op dinsdag 8 oktober met het door de Belgische Tax Shelter ondersteunde The Fifth Estate, een als onderzoeksthriller opgevatte biopic over WikiLeaks-oprichter Julian Assange. Tijdens de jubileum-editie wordt er gefeest en teruggeblikt maar vooral ook gefocust op de toekomst. Het programma oogt cinefiel én Amerikaans, wat geen contradictie hoeft te zijn.
LA VIE D’ADELE
“On a gagné!” titelde Les Inrockuptibles. De geschiedenis herhaalt zich, na een andermaal uitgeregend Filmfestival van Cannes ging de Gouden Palm opnieuw naar een Franse productie. Na Amour in 2012 was dit jaar Abdellatif Kechiches La Vie d’Adèle – Chapitre 1 & 2 de verwachte en verhoopte winnaar. In de zalen gaf de barometer ‘stormachtig’ aan. Na enkele door metaforen en doemdenken overheerste edities stond Cannes dit jaar immers in het teken van dromen en driften, van emoties en verlangen. Van zingeving naar zintuiglijkheid, met die evolutie lijkt het tijdperk van de zinderende cinema ingezet.
GOUDEN PALM LA VIE D’ADELE
Aan het einde van een andermaal uitgeregend Filmfestival van Cannes ging de Gouden Palm opnieuw naar een Franse productie. Abdellatif Kechiche’s La Vie d’Adèle – Chapitre 1 & 2 volgde tot vrij algemene, en zeker Franse, tevredenheid Michael Haneke’s Amour op. Al verweet een enkeling Kechiche seksisme in zijn portretering van sensuele vrouwen en hun expliciet seksuele relatie.
THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN
Voor de zomer zag het er even slecht uit voor het ‘Internationaal Filmfestival van Vlaanderen Gent’. Na een negatief preadvies leek de subsidiekraan dicht te gaan met alle gevolgen van dien. Maar het horrorscenario werd ingeruild voor een verhaal met happy end zodat de 39ste festivaleditie probleemloos van start kan gaan op 9 oktober.
GOD BLESS AMERICA
“Deauville is niet het festival van de Hollywood studio’s en evenmin dat van de onafhankelijke Amerikaanse cinema,” zei festivaldirecteur Bruno Barde bij de start van het 38ste Festival du Cinéma Américain, “maar gewoon het festival van de best mogelijke Amerikaanse cinema op een bepaald moment van het jaar”. Toch is het filmfeest in de Normandische badstad met zijn competitie vol werk van jonge cineasten een prima graadmeter voor de ‘State of the American Independents’.
AMOUR
“Opwinding omdat er weinig vrouwelijke cineasten geselecteerd zijn? Ach, elk festival van Cannes heeft zijn schandalen en discussiepunten,” zei Catherine Corsini (Trois Mondes) ons, “het wordt allemaal wat opgeklopt. En je kan niet voor iedereen goed doen”. Dat bleek eens te meer toen Nanni Moretti het palmares bekend maakte. In de Gouden Palm voor Michael Haneke’s Amour kon iedereen zich vinden. Maar dat geen enkele Franse noch Noord-Amerikaanse film in de prijzen viel en gewaardeerde films vergeten werden stootte wel op verzet bij de pers. En het was, ondanks alle grote namen op het programma, al geen onvergetelijke editie klonk het. Even grasduinen in ons dagboek om na te gaan of dit klopt.