COCO

Indrukwekkend ogen Pixars animatiefilms steevast. Maar echt magisch en betoverend zijn er maar een handvol: Finding Nemo, Ratatouille, WALL-E, Up en nu dus Coco. Een kleurrijke en muzikale parabel die donkere materie – een wereld waarin je tweemaal sterft, een tweede maal door de vergetelheid – warm serveert. Emotioneel maar nooit sentimenteel.

Lees meer »

Na het Oscar- en arthouse succes van Ida pakt de in Polen geboren regisseur Pawl Pawlikowski andermaal uit met een van tragiek doordrongen zwart-wit drama verankerd in zijn geboorteland. Cannes en Gent winnaar Cold War is een gestileerde en muzikale romantische film die een amour fou geschiedenis situeert in het verscheurde Europa van de 20ste eeuw.

Apocalypse Now, Platoon, Saving Private Ryan, Paths of Glory, Das Boot, The Thin Red Line en Cross of Iron sieren de meeste lijstjes van beste oorlogsfilm ooit. Mooie titels maar de absolute toppers komen wat ons betreft uit Rusland: Ivan’s Childhood van Andrei Tarkovski en Come and See van Elem Klimov, nu in gerestaureerde versie uit op Blu-ray.

“I knew that fantasy was passing into reality. Have you ever experienced that? It’s like stepping into a mirror.” Het is van de talrijke fraaie dialoogzinnen in The Comfort of Strangers, de dramatische thriller van Paul Schrader geschreven door Harold Pinter naar een roman van Ian McEwan.

“Hal Ashby was een hippie voor er hippies waren,” zegt DoP Haskell Wexler op de Blu-ray van de markante Vietnamfilm ‘Coming Home’, “hij stond voor ‘make love, not war’.” De rebelse Amerikaanse filmmaker is aan herontdekking toe, net als dit Oscarbekroond liefdesverhaal uit 1978 dat pionierde door te focussen op de trauma’s van Vietnamveteranen. Humanistische cinema gedragen door het anti-oorlogsengagement van de makers, van Wexler over Jane Fonda tot Ashby, en door een memorabele vertolking van Jon Voight.

THE CONJURING 2

“I know your name, demon, and that gives me dominion over you!” zegt duiveluitdrijver Lorraine Warren in het duivelsdrama The Conjuring 2, het sterk naar The Exorcist knipogende vervolg op de verrassingshit The Conjuring uit 2013. Niet echt verrassende maar wel verdienstelijke bovennatuurlijke horror.

Lees meer »

In zijn poëtische documentaire La cordillera de los sueños, het derde luik van een trilogie, mediteert Patricio Guzmán over het heden en het verleden, de natuur en de mensen, van zijn zwaar door de dictatuur van Pinochet (1973-1990) getekende geboorteland Chili. Het werd andermaal een visueel wondermooi, tegelijk persoonlijk en universeel, essay.

Met het op waargebeurde feiten gebaseerde verhaal van een kleine crimineel die zich in een landelijk dorpje voordoet als een priester kon de Poolse cineast Jan Komasa zowel bij een komedie als bij een tragedie zijn beland. Maar zijn ‘Corpus Christi’ (‘Boze Cialo’) schakelt behendig tussen verschillende stijlen, tonen en genres. Om uit te komen bij een complex, emotioneel en dramatisch portret van een ontspoorde jongeman die door zijn maskerade een getraumatiseerde gemeenschap aan verzoening en loutering helpt. Tijdens filmjaar 2020 bleef dit moreel melodrama ondergewaardeerd maar dvd en streaming zorgen voor een herkansing.

De Amerikaanse kortfilmer Justic Dec maakt zijn langspeelfilmdebuut met een adaptatie van een eerdere vingeroefening. Countdown draait rond een app die het exacte tijdstip van iemands dood voorspelt en is een bescheiden maar intelligente horrorthriller die heel efficiënt klassieke en moderne thema’s verstrengelt.

Net na uit het verdomhoekje ‘body horror’ te zijn gekropen belandde David Cronenberg anno 1996 in dat van de ‘porno chic’ met zijn adaptatie van J.G. Ballards transgressieve roman Crash. Bijna 25 jaar later blijkt de frontale botsing tussen technologie en seksualiteit zowel subversieve als visionaire cinema. Pijnlijk én mooi. “A dangerous film” dixit de cineast.