Dossier Horror Revival, deel 2: The Monsters! Angst en walging in het donker
De horrorfilm werkt als een nachtmerrie die met monsters en metaforen inspeelt op onze angstreflexen. Anatomie van griezelig plezier.
De horrorfilm werkt als een nachtmerrie die met monsters en metaforen inspeelt op onze angstreflexen. Anatomie van griezelig plezier.
“Eli Roth is waar horror op wachtte”, aldus Quentin Tarantino, “geen videoclipcineast die zijn eerste film maakt en dan iets anders gaat doen of een oude regisseur die baalt omdat hij nog altijd maar horror draait. Eli wil horrorfilms maken”. Zoals Hostel.
De toekomst van horror? “Het is een hele eer wanneer je idool Quentin Tarantino je zo noemt,” zei Eli Roth (°1972) toen we de regisseur van Hostel in Rome belden, “maar zelf zie ik me zoals Rob Zombie, Alexandre Aja, Park Chan-wook en Neil Marshall, mensen die de films willen maken waarmee ze opgroeiden”.
Het verhaal van Incendies speelt zich af in een fictief Arabisch land, een metafoor voor alle landen in oorlog. De Frans-Canadese cineast Denis Villeneuve analyseert de conflicten in het Midden-Oosten via een familiale tragedie van Griekse proporties. Een episch drama vol strijd en lijden.
“Van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in dromen,” zegt Christopher Nolan, “wat me fascineert is het idee dat tijdens de slaap je geest in een droom een wereld creëert die je als echt ervaart”. Wanneer Hollywood 170 miljoen dollar uittrekt voor een zomerblockbuster verwacht je superhelden, vervolgverhalen of pretparkactie maar nooit een hersenknedende thriller gebaseerd op een origineel idee. Zeker niet wanneer die doolhofrit surrealistisch oogt en de kijker als een intelligent individu behandelt. Maar sinds The Dark Knight, een commerciële hit en tegelijk ook de beste superheldenfilm ooit, weten we dat de Britse cineast zowel een groot publiek als fijnproevers kan betoveren. Zijn Inception is andermaal de enige zomerkraker het etiket meesterwerk waardig.
“Inception is een project waar ik zo’n tien jaar geleden aan begon,” zegt Christopher Nolan, “het leek me interessant om een film over dromen te maken, over hoe ons wakkere leven zich tot ons droomleven verhoudt”. Enkele kaskrakers later werd het een gestileerde en vrij ingewikkelde thriller die net zoals Finchers The Social Network in de traditie van Alfred Hitchcock de brug slaat tussen het mainstream- en arthouse-publiek.
In Kong: Skull Island krijgen we niet enkel de meest humeurige en agressieve King Kong ooit te zien, maar ook de grootste. Moet ook wel omdat hij gedoemd is om het ‘MonsterVerse‘ van Legendary Entertainment de strijd aan te binden met de nucleaire gigant Godzilla. Als opwarming geeft hij reuze dieren en ‘gewone’ mensen partij.
“I’m not a Hollywood guy” zegt George A. Romero in de making of van Land of the Dead, “ik verlang niet naar bekendheid”. Dat horrortrendsetter Romero houdt van films maken én van mensen die films maken blijkt overduidelijk uit zijn aanstekelijk enthousiasme tijdens de opnames van deze film.
“I can’t help myself! I have no control over this, this evil thing inside of me, the fire, the voices, the torment.” Met M – Eine Stadt sucht Einen Mörder maakte Fritz Lang in 1931 een film over het kwaad in de mens en in de maatschappij. Een verdoken waarschuwing voor het ontluikend nazisme dat de regisseur even later zou ontvluchten.
Als geen ander weet Terrence Malick schoonheid én spiritualiteit te ontdekken in natuurlandschappen. The New World transformeert het legendarische verhaal van John Smith en Pocahontas tot een adembenemende meditatie over botsende culturen in 17de-eeuws Virginia.