Alfred Hitchcock is dood. Al een tijdje. 38 jaar om precies te zijn. Maar de films van de Britse cineast blijven onsterfelijk. Zeker Vertigo, zijn meesterwerk uit 1958. Een visueel verteld duizelingwekkend liefdesverhaal en een van de mooiste en meest spirituele films ooit gemaakt. Niemand heeft iets wonderbaarlijker gefilmd dan James Stewart die met zijn auto een half uur lang Kim Novak schaduwt door de heuvelachtige straten van San Francisco. Een staaltje van pure, dialoogloze cinema ontstaan in het creatieve brein van de ‘master of suspense’. Hitchcock vertrok van een misdaadroman van Boileau-Narcejac, ‘D’entre les morts’, maar gooide op een plotelement na haast alles overboord. Niet toevallig liet hij zich wel eens ontvallen dat je van de slechtste boeken de beste films kan maken.
Voor zijn tweede langspeler trekt de Waalse cineast Fabrice Du Welz van de Belgische Ardennen naar de Birmaanse jungle, al draait Vinyan net zoals Calvaire om de impact van verlies op de emotionele en geestelijke gezondheid van rouwende mensen. Alleen staan die beproefde ‘dolende zielen’ centraal in dit romantische gruwelverhaal. Terwijl een sublieme Emmanuelle Béart de vrouw introduceert in de zowel hyper- als surreële helletocht.
“The Visitor zal de wereld niet veranderen maar probeert ten minste toch het menselijke aspect en de gevolgen van de migratieproblematiek onder de aandacht te brengen” aldus Tom McCarthy. Zijn in Deauville bekroonde opvolger van ‘The Station Agent’ is een subtiel humanistisch drama over verandering, communicatie en uitsluiting. Een trieste, woedende en hoopvolle sonate waarin muziek mensen samenbrengt.
Vanaf 2 september, dag waarop anno 1944 geallieerde troepen de Belgische grens bereikten, is de docu serie ‘Voices of Liberation’ te zien op Streamz. Deze 11-delige reeks van filmmaker Koen Mortier (‘Ex-Drummer’, ‘Engel’) over de bevrijdingsroute dompelt ons via persoonlijke verhalen op visuele en poëtische wijze onder in een harde realiteit. Door triomfalisme en propaganda te weren en Grote Geschiedenis te verstrengelen met persoonlijke verhalen belicht Mortier niet enkel de complexiteit van de bevrijding te belichten maar ook de impact van oorlog. Sterke televisie.
“Vanaf onze geboorte zijn we veroordeeld want de dood is een ongeneeslijke ziekte waartegen we machteloos staan,” zei Alain Resnais n.a.v. Vous N’avez Encore Rien Vu, “ik zou kunnen filosoferen over het verzet van Sisyphus tegen Thanatos, maar bij gebrek aan het talent van een Sorbonne-professor doe ik dat niet”. In plaats daarvan maakt hij een speelse en hypnotische bespiegeling over dood, geheugen en kunst.
“Her loss of innocence mirrored that of a nation” zegt een ‘hemelse’ voice-over (Willem Dafoe) over ‘stem van het licht’ Celeste, “gevangene van een opzichtig en onleefbaar heden.” In de akelig beklemmende openingsscène van Brady Corbets Vox Lux smeekt een tienermeisje om het leven van haar medestudenten te sparen.
De Franse eclectische filmmaker en fan van Amerikaanse cinema Bertrand Tavernier voert ons in de documentaire Voyage à travers le cinéma français mee op een persoonlijke, subjectieve tocht doorheen een stuk Franse filmgeschiedenis, van de gesproken film tot de jaren ’70. Als eerbetoon aan zijn filmhelden.
“Mother. Born. I. Am. Life. Restless.” declameert Cate Blanchett in Voyage of Time, een als een poëtisch kosmisch ballet geserveerde documentaire over de oorsprong van het leven, of preciezer: over het proces van “eternal birth”. Hardcore Terrence Malick, waarbij de Amerikaanse auteur de kijker tart met beelden die in chaos verankerd blijven (daar waar cinema ons in zijn autistische reflex doorgaans richting orde leidt) en woorden die balanceren op de grens van het poëtische en het ridicule. Contemplatieve maar vooral radicale cinema.
Seeing the world through a child’s eyes VOYAGE OF TIME
Nadat hij van Badlands(1973) over Days of Heaven (1978) en The Tree of Life (2011) tot Knight of Cups (2015) gefocust had op de zieleroerselen van de mens en zich zo had ontpopt tot dé poëtische en visuele chroniqueur van het innerlijk bewustzijn verraste Terrence Malick (° 1943) in 2016 met een contemplatieve documentaire die peilt naar het mysterie van het leven en het universum. Met het even passionele als persoonlijke Voyage of Time: Life’s Journey daalt de Amerikaanse filmmaker af in het verleden van de planeet om te zoeken naar de toekomst van de mensheid. Resultaat is een ambitieuze en baanbrekende documentaire die ons onderdompelt in een poëtische, spirituele sfeer en ons balancerend op de grens van wetenschap en verbeelding meevoert voor een visuele en emotionele trip door het verleden, het heden en de toekomst.
Met barokke thrillers zoals de sombere seriemoordenaarfilm The Chaser (2008)en het grimmige gangsterepos The Murderer (aka The Yellow Sea, 2010) ontwikkelde Na Hong-jin reeds het genre van de ‘Koreaanse noir’. The Wailing (aka The Strangers) trekt die lijn verder door met een thematisch rijke en visueel originele film die culturen, godsdiensten en filmstijlen vervlecht. Na Hong-jins misdaadthriller transformeert geleidelijk in een bovennatuurlijk verhaal tjokvol bezeten kinderen, duiveluitdrijvers, geesten en zombies. Een tegelijk grappige en ernstige film, zowel actie- als landschapscinema.
