nov 8, 2021 // by Ivo De Kock // actueel, Algemeen, drama, film, genre, interview, regisseur // Reacties uitgeschakeld voor Behtash Sanaeeha & Maryam Moghaddam: “’Ballad of a White Cow’ toont de impact van de doodstraf op levens”
Het in Iran verboden poëtische schuld en boete drama ‘Ballad of a White Cow’ peilt naar de impact van de doodstraf op families en een gemeenschap. Scenarist-regisseurs Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha doen dit via het verhaal van een weduwe die na de executie van haar onschuldige echtgenoot worstelt met de religieuze bureaucratie. Resultaat is een kroniek vol symboliek die vooral ook een liefdevol portret is van een vrouw en haar dochter, “twee onschuldigen die strijdvaardig zijn en hun waardigheid willen bewaren.” Dixit de filmmakers tijdens Film Fest Gent.
Spike Lee is niet alleen een omstreden onafhankelijke filmmaker, hij balanceert ook constant tussen het ridicule (She Hate Me) en het briljante (Do The Right Thing en Bamboozled).
Paul Verhoeven, koning van de wansmaak, maakte in 1992 een softcore pornothriller die expliciete driften verbond met film noir clichés. De geest van Alfred Hitchcock waart door Basic Instinct; het verhaal speelt zich af in Vertigo-city (San Francisco), de muziek van Jerry Goldsmith scène, de problemen van Stone om in haar rol te kruipen en het in beeld brengen van seks.
Guts. Dat hadden Peter Brosens en Jessica Woodworth toen ze hun dankzij Khadak en Altiplano verworven arthouse reputatie op het spel zetten met King of the Belgians. Maar de komische roadmovie sloeg aan en leidde tot een onconventionele sequel, The Barefoot Emperor. Een even absurde maar meer urgente, politiek geladen film. Met iconische acteurs als Geraldine Chaplin en Udo Kier.
“Batman is a marvelously complex character – somebody who has absolute charm and then, just like that, can turn it into ice-cold ruthlessness” zei Christopher Nolan toen hij Batman Begins draaide, “superheroes fill a gap in the pop culture psyche, similar to the role of Greek mythology. There isn’t really anything else that does the job in modern terms. For me, Batman is the one that can most clearly be taken seriously. He’s not from another planet, or filled with radioactive gunk. I mean, Superman is essentially a god, but Batman is more like Hercules: he’s a human being, very flawed, and bridges the divide.“
Zack Snyder is de specialist van de luidruchtige, hyperkinetische over the top actiecinema. Met films als (remake) Dawn of the Dead, 300, Watchmen en Man of Steel leek hij de geknipte man om het DC universum mee te helpen transfereren van strips naar film. Met Batman vs. Superman: Dawn of Justice als vingeroefening en wegvoorbereider voor Justice League en Justice League Part Two.
Bij zijn release in 1966 was Gillo Pontecorvo’s The Battle of Algiers een omstreden kleine film maar 50 jaar later is hij zoals Paul Greengrass stelt “one of the unquestioned cinematic masterpieces.” Een intense bevrijdingsfilm en een sterk staaltje cinema dat inspiratie vond in het neorealisme en inspiratie bood aan geëngageerde en wereldcineasten.
2020 was een rampjaar voor de bioscopen maar verre van een slecht filmjaar. Getuige het Russische ‘Beanpole’, een must voor de top tien van dit Corona jaar. De tweede film van ‘Tesnota’ regisseur Kantemir Balagov is een pijnlijk, tragisch en briljant geënsceneerd liefdesdrama dat speelt in de Sovjet-Unie van net na Wereldoorlog II. Geïnspireerd door de getuigenissen van vrouwelijke soldaten is ‘Beanpole’ een sfeerschets met een hoog waarheidsgehalte gemaakt vanuit een vrouwelijke blik.
Met zijn eerste film maakte de 29-jarige onafhankelijke Amerikaanse cineast Benh Zeitlin een diepe indruk. Zijn magisch-realistisch vader-dochter verhaal tegen de achtergrond van een verdronken land in het diepe zuiden van de VS werd zowat overal bekroond. In Sundance, Cannes én Gent viel iedereen voor de filmische koortsdroom Beasts of the Southern Wild .
“Ik wil Grote Verhalen vertellen” zei Beasts of the Southern Wild-regisseur Benh Zeitlin ons in Cannes, “en ik zoek een goede manier om fantasy te creëren. Mooie, emotionele fantasy gedreven door een organische filmstijl en niet door pompeuze technologische effecten”. Maar ook: “de opening geeft ook de toon van de film aan: energiek, moedig en gedurfd”.
