Andrej Tarkovski is dood. Al een tijdje. Sinds 1986 met name. Maar de legendarische Russische filmdichter lijkt begonnen aan een tweede leven sinds de Cinémathèque française hem in 2017 eerde met een retrospectieve gekoppeld aan de restauratie van zijn films. In België liet Tarkovski’s meesterwerk Stalker vorige zomer arthouses vollopen en tracht de dystopische ruimte odyssee Solaris deze vakantiemaanden hetzelfde te doen. Terwijl het Amsterdamse filmmuseum Eye vanaf 15 september (t.e.m. 6 december) uitpakt met ‘Andrei Tarkovsky – The Exhibition’, een ambitieuze solotentoonstelling gewijd aan de filmer-mysticus.
De tentoonstelling ‘Notorious: Alfred Hitchcock en actuele kunst’ werd georganiseerd naar aanleiding van de 100ste verjaardag van de geboorte van Alfred Hitchcock op 13 augustus 1899 in Londen (gestorven 29 april 1980 in Beverly Hills, Californië).
In het tijdperk van de laptop en de smartphone is ‘film’ overal – en dus heel ‘gewoon’ geworden – maar de cinematografische belevenis blijft buitengewoon. Film is belangrijk omdat het betoverende, magische en zowel artistieke als onderhoudende ervaringen kan opleveren voor het publiek. Ook al zijn sommige films enkel vluchtig entertainment terwijl andere uitgroeien tot artistieke werken die onze verbeelding stimuleren. Dat merk je wanneer je dagdromend door Gent dwaalt en in de Baliestraat gewekt wordt door RAAM103, het verlaten atelier van de Gentse kunstenaar Aharon.
“Waar (Centre) Pompidou van houdt zijn dode kunstenaars”. Aldus Jean-Luc Godard. Even leek het Parijse Centre Pompidou in 2006 het onmogelijke te realiseren: Jean-Luc Godard in het museum binnenbrengen. Maar na een stormachtig conflict trakteerde de mythische filmmaker het Beaubourg-publiek op een heel andere installatie. De nu al legendarische expo ‘Voyage(s) en utopie’ is een sublieme catastrofe en een heerlijke trip door de geest van JLG. Maar vooral: een prikkelende uitnodiging om zèlf betekenissen in elkaar te puzzelen.
Wereldgebeuren in Gent! Buitengewoon filmevenement! Ongeëvenaarde primeur! Over alle getoeter rond de grootschalige Stanley Kubrick-tentoonstelling, die zich vanaf 5 oktober tot 7 januari tussen de zuilen, vleugels en hangbogen van het Gentse Caermersklooster neervlijt, hoor je ons niet zeuren. Als smaakmaker keken we de conservator eventjes op de vingers tijdens het klaarstomen ervan. Vlijtig en allround creatieveling Lode Van Pee: “Het wordt gewoon gigantisch”.
De zomer van 2014 was de zomer van David Cronenberg. De Canadese filmregisseur van onder meer The Fly, Eastern Promises en A History of Violence fileerde Hollywood in Maps to the Stars en dompelde ons in het Amsterdamse Filmmuseum EYE ons onder in zijn even verontrustend als fascinerend universum.
In de zomer van 2014 liep in het Nederlandse filmmuseum EYE (Ijpromenade 1, Amsterdam) de in Canada door het TIFF ontwikkelde expo ‘David Cronenberg – The Exhibition’. Voor de lang als vulgair horrorcineast uitgespuwde Canadese filmmaker is deze passage via het museum een vorm van erkenning. Erkenning voor zijn talent als regisseur maar vooral ook voor zijn creatieve fantasie. Want deze expo maakt duidelijk dat Cronenberg heel wat objecten ontwikkelde die onze verbeelding prikkelden. Objecten die ook wanneer ze uit de filmcontext gelicht worden, kunstwerkjes blijven. David Cronenberg is een uniek visueel kunstenaar.
