Terwijl Damon Lindelofs tv-miniserie Watchmen een andere richting uitstuurt, voert regisseur Zack Snyder ons met een ‘Ultimate Cut‘ terug naar zijn even markante als omstreden comic-adaptatie uit 2009. Een versie voor fan boys die onderstreept hoe dicht de fan boy filmmaker met dit superhelden verhaal bij het cultwerk van Alan Moore en Dave Gibbons wou blijven.
Dat Point Break, Strange Days en K-19 cineaste Kathryn Bigelow Noorse roots heeft (via haar moeder) merk je in de psychologische thriller The Weight of Water, een ambitieuze film over de seksueel geladen identiteitscrisis van vijf vrouwen in twee parallelle verhalen.
Van Back to the Future en Forrest Gump regisseur Robert Zemeckis kan je moeilijk zeggen dat hij niet tracht bij het vertellen van verhalen buiten de lijntjes te kleuren. Who Framed Rober Rabitt?, The Polar Express, The Walk en Welcome to Marwen zijn geen meesterwerken maar wel originele, markante films. Welkom in een bizarre wereld tussen fantasie en realiteit!
“Een beeld is beter als het ambigu is” benadrukte Tilda Swinton in Cannes. De Schotse actrice becommentarieerde haar imago maar had net hetzelfde kunnen zeggen over landgenote Lynne Ramsays We Need to Talk about Kevin. Een tot denken aanzettende moeder-zoon tragedie met meer vragen dan antwoorden.
Acht jaar nadat hij Cannes en de filmwereld verraste met Caméra d’Or-winnaar Beasts of the Southern Wild pakt Benh Zeitlin uit met een nieuw passieproject. Wendy, een ‘female gaze’ versie van J.M. Barrie’s jongensverhaal ‘Peter Pan’ geschreven door Benh en zijn zus Eliza, is opnieuw een magisch-realistische filmfabel.
Na 7 jaar filmstilte pakt James Gray uit met de sublieme bijbelse tragedie We Own the Night. Een openlijk conflict met Harvey Weinstein n.a.v. The Yards bezorgde de cineast van Little Odessa de reputatie van ‘lastpost’ (bij producenten) en ‘verdoemd artiest’ (bij zijn cultaanhang). In afwachting van Two Lovers zit hij amper aan 3 films in 13 jaar. Pareltjes over bezoedelende dromen, verloren onschuld en belastende familiebanden.
“Volgens mij kan jij dit ook” zegt een naar een Kandinsky schilderij wijzende gids tegen de jonge Kurt tijdens een in 1937 georganiseerde rondreizende nazi-expo over ‘ontaarde kunst’, “wat heeft dit met kunst te maken? Hoe verheft het de ziel?” Die vragen, gesteld aan het einde van de lange tirade over (moderne) kunst waarmee Werk ohne Autor opent, spoken 3 uur lang door de geest van Florian Henckel von Donnersmarcks protagonist.
Er zijn van die films die balanceren tussen roem en vergetelheid, die box office succes viseerden maar het dienden te stellen met een cultstatus. When Eight Bells Toll, een Britse film van een… Belgische regisseur (Etienne Périer), is zo’n bizar buitenbeentje. Een film die opgezet werd als een alternatieve James Bond maar in 1971 helemaal niet aansloeg en bijna 50 jaar later aan een nieuw leven begint als ‘guilty pleasure‘ dankzij de Franse dvd verdeler Rimini Editions.
“De boodschap van Anne Franks dagboek is in de verdrukking geraakt,” benadrukte de Israëlische filmmaker Ari Folman (‘Waltz with Bashir’) toen hij tijdens Film Fest Gent zijn animatiefilm ‘Where is Anne Frank’ voorstelde, “terwijl die boodschap net actueler dan ooit is.” Het is geen toeval dat de vluchtelingcrisis een thema is in dit verhaal waar zowel Anne Franks imaginaire vriendin als haar dagboek centraal staan.
Sinds begin jaren 90 is Werner Herzog vooral actief als documentairemaker. Via Wheel of Time, The Wild Blue Yonder, Grizzly Man en The White Diamond werd hij opnieuw ‘hot’. Herzog zou daarna het genre trouw blijven met documentaires zoals Encounters at the End of the World, Into the Abyss, Cave of Forgotten Dreams en Into the Inferno.