A CLOCKWORK ORANGE
Onder impuls van Stanley Kubricks schoonbroer Jan Harlan werden vijf klassiekers opnieuw op dvd uitgebracht. De doublediscversies in deze ‘Special Edition Collection’ bevatten hoogstaand bonusmateriaal dat het enigma Kubrick helpt ontsluieren. Een must voor fans én kenners.
2001: A SPACE ODYSSEY
Leuven, Parijs, Praag, San Francisco. In het woelige jaar 1968 lagen de utopieën voor het grijpen. Die op de snijlijn van rebellie en droom balancerende tijdsgeest verklaart voor een stuk waarom de technologische utopie van Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey aansloeg bij het grote publiek. Terwijl de première van het ruimte-epos in april ’68 toch een catastrofe was (zelfs medewerkers van productiefirma MGM verlieten bij drommen de zaal) en toonaangevende critici vernietigend reageerden.
GANGS OF NEW YORK
New York stond centraal in Martin Scorsese’s doorbraakfilm uit 1973: Mean Streets, een energiek «coming of age»-verhaal waarin de gewelddadige straten van «Little Italy» jongeren naar de misdaadleiden. Scorsese’s personages groeiden op tot psychotische Vietnamveteranen (Taxi Driver), getormenteerde boksers (Raging Buil), gestoorde gangsters (GoodFellas, Casino) en gestresseerde ambulanciers (Bringing Out the Dead). Gangs of New York sluit de cirkel: in de 19de eeuwse New Yorkse straten kondigt de wraak van een jonge migrant de Amerikaanse gangsters aan.
GREYSTOKE: THE LEGEND OF TARZAN LORD OF THE APES
In 2016 maakt Tarzan zijn comeback op het witte scherm. Met dank aan regisseur David Yates en acteur Alexander Skarsgård die de held van heroic fantasy auteur Edgar Rice Burroughs (en tal van Hollywood-verfilmingen) opnieuw tot leven brengen in The Legend of Tarzan. Tijd om even terug te blikken op een van de sterkste en meest onderschatte Tarzanfilms ooit, het uit 1984 daterende Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes van de Britse regisseur Hugh Hudson. Een cineast die vooral bekend werd met de Oscarbekroonde atletenfilm Chariots of Fire.
GROUNDHOG DAY
“We zijn iemand vergeten te nomineren: Harold Ramis voor Cadyshack, Ghostbusters en Groundhog Day” zei Bill Murray tijdens de laatste Oscaruitreiking. Een eerbetoon aan zijn overleden vriend, de scenarist van de cultfilm Groundhog Day. Een kleine, Capra-achtige romantische komedie die uitgroeide tot de lijffilm van een heterogene groep mensen. “Geen enkele film waaraan ik heb gewerkt kreeg dit soort aandacht uit zoveel verschillende richtingen,” aldus Ramis, “mensen keren er tijdens verschillende levensfases naar terug om er andere dingen in te ontdekken”.
HEAVEN’S GATE
“This is a lonely country and people die of loneliness as surely as they die of cancer,” zei Michael Cimino (1939-2016), “but I also know that in every friendship there’s the potential for destructiveness as well as nourishment”. De Amerikaanse cineast was zowat de Erich von Stroheim van zijn tijd, een eenzaam filmmaker uitgespuwd door zijn industrie en een immens talent met een te beperkte filmografie. “Het duurde lang voor ik kon zeggen ‘ik ben fier op die film'”, gaf Cimino toe, “en ik ben fier op Heaven’s Gate. Ik had de film niet beter kunnen maken. Geen excuses, geen spijt”. Of anders geformuleerd: “Ik neem de volledige verantwoordelijkheid en alle andere vragen worden beantwoord door de film zelf”. Bij de dood van dit eenzaam genie gaan we even terug in de tijd. Meer bepaald naar 1981 en onze recensie van Heaven’s Gate in het filmtijdschrift ‘Andere Sinema’:
De sociale erfenis van Robbe De Hert (1942-2020) blijft liggen. Dat geraakte wat ondergesneeuwd door de lawine lofzangen bij het overlijden van de tijdens zijn leven en filmcarrière vaak uitgespuwde Antwerpse cineast. Zijn liefde, nee: passie, voor cinema stond wel in de spotlight. Met dank aan zijn mooie testamentdocumentaire Hollywood aan de Schelde.
Lees meer »
HOWL
“Volg je inwendig maanlicht, verberg de waanzin niet” schreef Allen Ginsberg (1926-1997). Het prettig gestoorde Howl duikt in de geest van de Beat dichter en brengt via het gelijknamige gedicht een tijdperk en een generatie tot leven. Maar ook mythische figuren en een conservatieve, repressieve samenleving.
WOLF CREEK
Een nieuwe golf horrorfilms ruilt humor in voor gruwel. Een teken van de tijd. De nieuwe gezichten van de angst weerspiegelen een diepgewortelde angstcultuur.
A NIGHTMARE ON ELM STREET
De horrorfilm werkt als een nachtmerrie die met monsters en metaforen inspeelt op onze angstreflexen. Anatomie van griezelig plezier.