Browsing "portret"
THE MAN WHO KNEW TOO MUCH
De ene Hitchcock-fan is de andere niet. Sommigen verkiezen de ‘jonge Hitchcock’ en de films uit zijn ‘Engelse periode’. Anderen houden het bij de ‘volwassen Hitchcock’ en de films uit zijn ‘Amerikaanse periode’. Daarom laaien de discussies omtrent de twee versies van The Man Who Knew too Much zo hoog op. Fans van de versie van 1934 (zie deel 7 van ‘The Hitchcock Touch’) hebben een hekel aan de remake van 1956 en verdedigers van deze laatste versie hebben dan weer geen hoge pet op van het origineel.
Lees meer »
THE BIRDS
Begin jaren zestig bereikte Alfred Hitchcock, na het commercieel succes van Psycho en de immense bekendheid die hij o.m. dankte aan de TV-reeks Alfred Hitchcock Presents, zowat het hoogtepunt van zijn roem. Toch was de meester zelf ietwat gefrustreerd: hij kreeg maar beperkte artistieke waardering. Hitchcock was immers enkel in de ogen van de aanhangers van de auteurpolitiek een ernstig kunstenaar. Voor heel wat critici vloekte zijn humor en het fundamenteel populaire karakter van zijn cinema met het sérieux dat verbonden werd met kunst met grote K. Met The Birds trachtte Hitchcock twee meesters te dienen: ‘zijn’ publiek én de filmkritiek.
Lees meer »
A PERFECT MURDER
A Perfect Murder is de eerste film in een reeks Hitchcock-remakes. Na deze ‘moderne’ versie van Dial M for Murder volgen later nog remakes van Psycho, Rear Window, To Catch a Thief en The Thirty-nine Steps. Van een eerbetoon aan Alfred Hitchcock is er hierbij, op uitzondering misschien van de poging van Gus Van Sant om Psycho (in kleur) te kopiëren, echter geen sprake. Noch het filmtalent, noch de geboortedatum van Hitchcock (13/8/1899) worden gevierd of herdacht. Enkel een gebrek aan inspiratie wordt opgevangen met beproefde formules: omdat er onvoldoende bruikbare originele scenario’s zijn én de durf meestal ontbreekt om platgetreden paden te verlaten, graait Hollywood gretig in het verleden.
Lees meer »
PSYCHO
De reacties op de Psycho-versie van Gus Van Sant zijn bepaald hevig. Vurige internetchatters willen zelfs een Psycho-boycot opzetten. Het is nochtans niet de eerste remake die Hollywood ooit afgeleverd heeft. Het is evenmin de eerste keer dat het werk van Hitchcock resulteerde in een TV- of bioscoopherwerking (Jamaica Inn, Rebecca, Dial M for Murder) of een vervolg (zelfs 3 in het geval van Psycho). Maar een kopie als hommage, dat is nog iets anders. Gedurfd voor sommigen, heiligschennis voor anderen en overbodig voor heel wat mensen. Alleszins is het een teken van de tijden, deze perfect ‘verkochte’ vervalsing.
Lees meer »
VERTIGO
Alfred Hitchcock is dood. Al een tijdje: de Britse filmregisseur stierf in 1980. Maar zijn films blijven wèl onsterfelijk. Dankzij talrijke televisiehernemingen ontdekken steeds nieuwe generaties filmliefhebbers de sublieme suspensevoering, de donkere humor en het technisch meesterschap van Hitchcock. Tegelijk is ook de waardering voor Hitchcock toegenomen. Het predicaat vakman werd ingeruild voor het aureool van kunstenaar.
Lees meer »
FRANCIS FORD COPPOLA & SOFIA COPPOLA
”Haar films zijn zo mooi, alsof je naar een schilderij kijkt” liet The Beguiled-actrice Kirstin Dunst zich ontvallen. Sofia Coppola (° 1971) is de queen of cool van Hollywood. De dochter van New Hollywood monument Francis Ford Coppola is een buitenbeentje in een industrie die zelden vrouwelijke filmmakers bekendheid én een auteursstatuut verleent. Maar het feit dat ze via acteerwerk en de modewereld tot filmregie kwam en haar huwelijk met de Franse rockster Thomas Mars bezorgde Coppola samen met de visuele stilering van haar ondertussen zes films een zekere coolness. Met dank aan haar hip en rauw debuut The Virgin Suicides en de melancholische, dromerige look van films zoals Lost in Translation, Marie Antoinette, Somewhere en The Bling Ring. Met The Beguiled tracht ze andermaal een verhaal vanuit vrouwelijke perspectief te vertellen maar die female gaze was voor veel critici toch wat te kortzichtig. Cool bleek plots ook un-cool.
Lees meer »
DOROTHY MALONE: WRITTEN ON THE WIND
“Ze is een eersteklas hoer,” zei Dorothy Malone (1924-2018) over haar personage in Douglas Sirks Written on the Wind (1956), “een wervelwind van een vrouw, Marylee is iemand over wie gesproken wordt en dat wil je als actrice.” De enkele dagen voor haar 94ste verjaardag gestorven iconische Amerikaanse actrice won een Oscar dankzij bad girl Marylee en doorstond enkele persoonlijke tornado’s. Twee zussen stierven jong, meerdere huwelijken liepen op de klippen, met Hollywood en de televisiewereld botste ze omwille van haar ‘moeilijk karakter’. Heel toepasselijk haalde Paul Verhoeven Malone uit de vergetelheid met de rol van de lesbische killer Hazel in Basic Instinct (1992). Opnieuw een ambigue, perverse bad girl en een perfect afscheid van de 7de kunst.
Lees meer »
JAMES ELLROY
James Ellroy is een schrijver die misverstanden en onbegrip teweeg brengt. Critici vergelijken hem met de ‘witte pitbull’ waarmee hij op de omslag van enkele boeken poseerde. Alleen was deze ‘smart motherfucker‘, zoals Ellroy hem in My Dark Places beschrijft, een bull terriër (een lieve hond in een ruwe verpakking). Interviewers trachten dan weer Ellroy uitspraken te ontlokken over realisme, research en politieke standpunten. Dingen die totaal niet relevant zijn voor het soort literatuur dat Ellroy schrijft: snel, obsessief, donker, persoonlijk, riskant en emotioneel.
Lees meer »
OUSMANE SEMBENE
“Hoe bereik je een Afrikaans publiek met Afrikaanse verhalen?” De vraag van Ousmane Sembène, de Senegalese pionier en peetvader van de zwart-Afrikaanse cinema, blijft pertinent ook al verdween zijn werk uit beeld. Hopelijk herontdekken niet enkel Westerlingen zijn door Scorsese’s Film Foundation gerestaureerde debuutwerken Borom Sarret en Black Girl.
Lees meer »
FONS RADEMAKERS
Het complete oeuvre van de 83-jarige Fons Rademakers, de nestor van de Nederlandse speelfilm, werd gerestaureerd en vorige maand op dvd uitgebracht. Elf langspeelfilms en een documentaire als bonus. Met Rademakers hadden we een gesprek over wat hem dreef om filmer te worden, zijn vriendschap met Claus, Fellini en De Sica en wat deze ultieme erkenning voor hem betekent.
Lees meer »