TAKE SHELTER
Het apocalyptische Take Shelter is een klein meesterwerk, een hallucinante tragedie waarin een vader vreest dat een droom werkelijkheid wordt en de ondergang van de wereld nabij is. “Ik voelde een onrust, een angst die zich verspreid heeft over de wereld,” zei regisseur Jeff Nichols (Shotgun Stories) in Cannes, “deze film wil hier een antwoord op zijn”.
TAKE US HOME
“Dit is mijn cadeau aan mijn ploeg” zei de Antwerpse acteur en filmmaker Luk Wyns toen hij een week voor de officiële Kinepolis-première op 5 oktober glimmend van trots Take Us Home voorstelde. Zijn cadeau is een 75 minuten durende bioscoopdocumentaire, zijn (voetbal)ploeg Royal Antwerp F.C.. Wyns volgde stamnummer 1, ‘den Antwaarep’, met camera in de hand en vooral met kloppend rood-wit supportershart gedurende de laatste twee turbulente seizoenen. Een emotionele roller coaster ride van ups en downs afgesloten met wat trainer Wim De Decker “het derde mirakel van de Bosuil” noemt: de in extremis promotie naar 1ste klasse na 13 (12 + 1 voor de die hard fans) tweede afdeling.
LE TANGO DES RASHEVSKI
«Er zijn stiltes die veel meer zeggen dan woorden», weet Sam Garbarski en hij illustreert dat met zijn langspeelfilmdebuut Le Tango des Rashevski. Dit klassiek gestructureerd tragikomisch psychodrama toont hoe het rouwproces van asjkenazim joden leidt tot identiteitscrisis en uiteindelijk loutering. De dood van grootmoeder Rosa Rashevski, en haar wens voor een joodse begraafplaats ondanks een hekel aan rabbijnen, confronteert elk lid van de familie met vragen over de eigen identiteit en de onderlinge band. Het gevolg is geen moraliserend gewetensonderzoek maar een komisch getinte reflectie over tradities, geloof en de scheidingslijn tussen generaties.
TARANTULA
B-filmer Jack Arnold (1916-1992) realiseerde tal van films, van westerns zoals No Name on the Bullet tot omstreden tienerdrama’s zoals High School Confidential, maar schitterde vooral in de jaren 50 met sciencefiction films die hij voor Universal maakte. Films zoals Tarantula.
TARNATION
«Cinema redde mijn leven» bekende Frangois Truffaut. Een uitspraak die de jonge Amerikaan Jonathan Caouette recycleert tot «filmen was voor mij de enige manier om te overleven».
Toen in 2015 tijdens het festival van Berlijn twee Guatemalteekse films – La Casa mas Grande del Mundo (Ana V. Bojorques & Lucia Carrera) en Ixcanul (Jayro Bustamante) – in première gingen was dat een heus evenement. Guatemala heeft immers geen filmindustrie en filmmakers zijn in het Zuid-Amerikaanse land bij gebrek aan filmscholen en overheidssteun enkel op zichzelf aangewezen. Jayro Bustamante (°1977) volgde dan ook een filmopleiding in Frankrijk, bouwde ervaring op met enkele in het festivalcircuit vertoonde kortfilms en zocht zelf financiering voor zijn in de taal van de Maya’s gesproken langspeeldebuut Ixcanul. Gesteund door internationale waardering – tijdens Film Fest Gent won hij de Grote Prijs – bleef Bustamante ijveren voor het stimuleren van een nationale filmindustrie. In 2019 leidde dat tot twee eigen films: het drama over homofobie Temblores en de politiek geladen horrorthriller La Llorona. Terwijl hij als sceanrist-producent werkt aan Verónica Riedels Gallo gallina.
Lees meer »
Traditioneel luidt de vraag: Waarover gaat de nieuwste film van Christopher Nolan? En hoe makkelijk/moeilijk is hij te begrijpen? Door de Corona crisis werd de release van TENET niet enkel verschoven, de aandacht ging plots naar iets anders: kan TENET de bioscopen redden? De toekomst zal het uitwijzen, blijft dat het hier en nu gewoon een steengoede film is.
Lees meer »
Van een film waar een dreigend einde-van-de-wereld moet afgewend worden in volle pandemie verwachten dat hij zowel de bioskopen als de cinema industrie redt, was wat veel gevraagd. Zeker wanneer die spionagethriller het meest enigmatische en hermetische werk blijkt van een sowieso complexiteit koesterende filmmaker. Een ‘game changer’ werd ‘Tenet’ niet, maar de Britse regisseur Christopher Nolan tekende wel voor de meest spectaculaire en uitdagende film van 2020. Een audiovisuele puzzel die de concepten tijd en ruimte uitrekt.
Lees meer »
“I’ll be back” zegt een onverwoestbare Arnold Schwarzenegger voor hij een politiekantoor vernietigt in The Terminator. De regisseur van deze dystopische confrontatie tussen mens en machine uit 1984, James Cameron, is ook terug. Als producent dan wel, want Tim Miller regisseert deze licht feministische zesde episode met een briljante Linda Hamilton: Terminator: Dark Fate.
Lees meer »
TEZA
De in de V.S. wonende en werkende Ethiopische cineast Haile Gerima (° 1946) is in Europa vooral gekend als regisseur van Teza, een historische epos over de ontwrichting van de Afrikaanse ziel in de geglobaliseerde wereld. Maar de Afro-Amerikaanse sterk onafhankelijke filmmaker heeft ook pareltjes als Harvest: 3000 Years, Sankofa, Ashes and Embers, Bush Mama, Child of Resistance, Adwa: an African Victory en Wilmington 10 – USA 10.000 op zijn naam staan.