Best 10 van 2011: Het jaar van Terrence Malicks meesterwerk
Heel af en toe ben je getuige van de geboorte van een meesterwerk. Dat was zo bij de voorstelling van The Tree of Life in Cannes. Pretentieuze onzin oordeelden sommigen, maar voor vele anderen was het duidelijk: Terrence Malick maakte de film van het jaar, eentje voor het canon.
- THE TREE OF LIFE
- BLACK SWAN
- LE GAMIN AU VÉLO
- DRIVE
- LA FÉE
- WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN
- WINTER’S BONE
- BLUE VALENTINE
- MELANCHOLIA
- BLUE BIRD / RUNDSKOP
“To all of you, American girls; it’s sad to imagine a world without you; American girls I’d like to be part of the world around you; driving a car by the seaside; watching the world from the bright side”. Van irritant tot hypnotiserend: de oorwormsong ‘To All Of You’ van de Franse groep Syd Matters die voor elke competitiefilm op het festival van Deauville werd gespeeld laat ons maar niet los. Gelukkig werden we dit jaar niet alleen gegijzeld door pop kitsch maar ook in de ban gehouden door de visuele, spirituele poëzie van Terrence Malick, Darren Aronofsky, de broers Dardenne, Nicolas Winding Refn, Abel-Gordon-Remy, Lynne Ramsay, Debra Granik, Derek Cianfrance, Lars Von Trier, Gust Van den Berghe en Michaël Roskam.
Hun eigenzinnige beelden verankerden zich in onze geest, maakten van ons een captive audience. Wat ons meevoert naar een sprookje van Andersen waarin een spiegelbeeld zich tegen zijn bezieler keert, de bovenhand neemt bij elke beweging en het eraan gekluisterde hoofdpersonage verplicht het te volgen. “Soms is hij alleen en sluit de ogen,” schreef de dit jaar overleden filmtovenaar Raúl Ruiz, “tegen het rossige zwart tekent zich een spiegel zonder beeld af. Hij loopt dan naar de kamer van de spiegel, ontmoet er zijn spiegelbeeld en tracht het te weerhouden. Maar het beeld wil weg, keert hem de rug toe terwijl hij het, om het niet te verliezen, imiteert. Zo wordt hij dus de slaaf van zijn beeld, schaduw van een schaduw”. En zo wordt het snel vergeten: het leven is geen film
IVO DE KOCK
