Tim Burtons Planet of the Apes: Een beestig educatieve dvd
PLANET OF THE APES
Tim Burton groeide op in Burbank, een gestandardiseerde voorstad waar in de jaren zestig alles wat anders leek ook verdacht was. Iedereen oogde identiek en vreesde ontmaskering. De monsterfilms die de jonge Burton bekeek openden nieuwe werelden en toonden personages die het slachtoffer werden van hun ‘ander’ uiterlijk. In zijn eigen cinema creëert Burton ook een wereld die draait om vervormingen, maskerades, eenzaamheid, angst en excentriciteit. Dat is niet anders in Planet of the Apes.
PLANET OF THE APES
Na een boek, een film, vier sequels en een TV-reeks is het gegeven van Planet of the Apes niet echt origineel meer. Geen probleem voor Tim Burton, die houdt van films als een soort themapark. Zijn nieuwe versie tracht dan ook vooral een (sprookjes)wereld tot leven te brengen. Leidraad is het avontuur van een gestrande astronaut n in een wereld die op zijn kop staat. Leo Davidson belandt in een maatschappij waar sprekende apen de mens tot slaaf hebben gemaakt. Hij wordt gevangen genomen, ontsnapt, zoekt hulp en voert uiteindelijk een opstand aan. Dat zorgt voor heel wat actie, snel bewegende apen, brutale gevechten en dramatische ontdekkingen. Het verhaal wordt echter gedragen door de personages en de sfeer gecreëerd via decors, fotografie en muziek.
De twee schijfjes van de Special Edition Planet of the Apes-dvd zitten propvol. Wie alles wil bekijken moet zomaar eventjes 13 uur uittrekken! Alleen van Charlton Heston is in de vele extra’s geen spoor. De voorzitter van de Amerikaanse National Rifle Association, die in de film van Tim Burton een leuke cameo kreeg, was niet te spreken over het feit dat een pistool gebruikt werd als symbool van menselijke brutaliteit en weigerde alle medewerking.
PLANET OF THE APES
Geen nood, over het maken van de film verneem je alles in een traditionele making of (met interviews, clips en achter-de-camera beelden) en zeven uitgebreide documentaires (over acteurs leren bewegen als apen en het trainen van chimpansees, over make-up, kostumering, tests, stunts, locatieopnamen, muziek). Verder kan je 5 sequenties bekijken vanuit verschillende invalshoeken, langere versies van scnes beoordelen en een vergelijking maken tussen script, productietekening en eindresultaat. Net als bij Edward Scissorhands zijn er twee audiocommentaren: één van regisseur Tim Burton en een andere van componist Danny Elfman. De muzikant praat over zijn werkwijze, de keuze om met de generiek de toon van de film aan te geven en de effecten die hij wou bereiken.
Burton verklaart zich een fan van de apenplaneetfilms maar geeft toe dat hij, net als bij Batman, het project kreeg omdat anderen afhaakten. De regisseur wijst ons ook op de link tussen de circulaire structuur van het verhaal en cirkelpatronen in de decors. En op het verband tussen het beeld van een (her)geboorte in een nieuwe wereld (de landing) en de ei-vorm van de capsule. Burton spreekt tevens over wat hem zo fascineert in de apenmaskers: de apen lijken gedubt te zijn (de stem komt wèl en niét van hen) en de acteurs moeten door de maskers acteren (mensen verschijnen van achter de apen make-up).
PLANET OF THE APES
Verder stelt Burton dat hij alsmaar minder met (vaak te letterlijk genomen) storyboards werkt en geen heil ziet in het digitaal herstellen van oudere films. Burton sluit af met een verwarrende commentaar bij de finale pirouette. Hij wil het einde niet verklaren omdat hij anders een sequel in gevaar brengt, geeft toe dat hij het eigenlijk zelf niet begrijpt maar beweert toch dat er logica zit in het feit dat we niet juist weten naar welke tijd en plaats de astronaut terugkeert. Eén ding weet Burton wl zeker: er waren geen alternatieve eindes. We zullen hem maar geloven.
IVO DE KOCK
PLANET OF THE APES