Best 10 van 2016: Gitzwart jaar, goed filmjaar
ELLE
2016 was een gitzwart jaar in de wereldgeschiedenis. Maar ondanks diverse klaagzangen, zeker bij wat ons uit de Cannes bubbel bereikte, was het een goed filmjaar. Geen grand cru jaar zoals we er een paar hadden tijdens de gouden Hollywoodperiode van de jaren veertig tot midden jaren zestig, maar toch een jaar dat films opleverde die kunnen uitgroeien tot mijlpalen of klassiekers. Enkele films weigerden resoluut cinema te verbannen naar een parallel (entertainment) universum, waarmee ze de vraag “waarom is film belangrijk?” beantwoordden. Daarom is de jaarlijkse ‘best 10’ oefening best leuk en relevant. Hier ons uiteraard zeer subjectief lijstje.
THE REVENANT
We genoten in 2016 het meest van:
- ELLE (Paul Verhoeven)
- THE REVENANT (Alejandro González Iñárritu)
- A QUIET PASSION (Terence Davies)
- SULLY (Clint Eastwood)
- 99 HOMES (Ramin Bahrani)
- THE NEON DEMON (Nicolas Winding Refn)
- I, DANIEL BLAKE (Ken Loach)
- THE RED TURTLE (Michael Dudok de Wit)
- LA FILLE INCONNUE (Luc & Jean-Pierre Dardenne)
- SHADOW WORLD (Johan Grimonprez) & FUOCCOAMARE (Gianfranco Rosi)
A QUIET PASSION
Verder (in willekeurige volgorde): The Witch, Brooklyn Village,The Big Short, Anomalisa, Réparer les vivants, Julieta, The Salesman, Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children, Juste la fin du monde, Bacalaureat, Janis, Trumbo, The Land of the Enlightened, The Wolf Pack, Snowden, Paterson, King of the Belgians, The Sea of Trees, The Assassin, Mountains May Depart en Julieta.
“Bij het bekijken van Elle was ik verscheurd tussen mijn afschuw voor de verkrachting en mijn niet minder fysieke aversie voor de protagoniste; zozeer dat ik op een bepaald moment haast supporterde voor de verkrachter” schrijft Mollly Haskell (auteur van ‘From Reverence to Rape’) in Film Comment.
SULLY
De Nederlandse auteur-provocateur Paul Verhoeven, verketterd in eigen land én in de V.S., deelde een Franse emotionele mokerslag uit die bleef nazinderen. Een film die onder je huid kruipt, die tijdens het kijken voor een krop in de keel zorgt en daarna nog dagen door je geest blijft spoken; dat werd meteen ook het selectiecriterium voor deze lijst vol werk van meestal oude(re) meesters die een heel eigen invulling van het concept ‘immersive cinema‘ gaven.
Een donker jaar kan ook een goed filmjaar zijn, dat bewees 2016. Film blijft belangrijk omdat film ons weerspiegelt. Als mens en als samenleving gebruiken we film om verhalen te vertellen over ons en onze samenleving; over de tijdgeest, onze bekommernissen, de tragische gruwel, de impact van crisissen en de strijd om de dingen te bewaren die ons menselijk maken.
99 HOMES
Via film spreken we met elkaar over alle grenzen heen en leren we andere mensen en culturen begrijpen. Maar vooral ook: film helpt kijkers hun plaats in de postmoderne, in permanente oorlog verkerende wereld te herdenken. Met oog voor de schaduwwereld die cineasten, van Verhoeven tot Grimonprez, onthullen. De magie van film blijft wringen en betoveren. Gelukkig maar.
IVO DE KOCK
THE NEON DEMON