“Vanaf onze geboorte zijn we veroordeeld want de dood is een ongeneeslijke ziekte waartegen we machteloos staan,” zei Alain Resnais n.a.v. Vous N’avez Encore Rien Vu, “ik zou kunnen filosoferen over het verzet van Sisyphus tegen Thanatos, maar bij gebrek aan het talent van een Sorbonne-professor doe ik dat niet”. In plaats daarvan maakt hij een speelse en hypnotische bespiegeling over dood, geheugen en kunst.
“Her loss of innocence mirrored that of a nation” zegt een ‘hemelse’ voice-over (Willem Dafoe) over ‘stem van het licht’ Celeste, “gevangene van een opzichtig en onleefbaar heden.” In de akelig beklemmende openingsscène van Brady Corbets Vox Lux smeekt een tienermeisje om het leven van haar medestudenten te sparen.
De Franse eclectische filmmaker en fan van Amerikaanse cinema Bertrand Tavernier voert ons in de documentaire Voyage à travers le cinéma français mee op een persoonlijke, subjectieve tocht doorheen een stuk Franse filmgeschiedenis, van de gesproken film tot de jaren ’70. Als eerbetoon aan zijn filmhelden.
“Mother. Born. I. Am. Life. Restless.” declameert Cate Blanchett in Voyage of Time, een als een poëtisch kosmisch ballet geserveerde documentaire over de oorsprong van het leven, of preciezer: over het proces van “eternal birth”. Hardcore Terrence Malick, waarbij de Amerikaanse auteur de kijker tart met beelden die in chaos verankerd blijven (daar waar cinema ons in zijn autistische reflex doorgaans richting orde leidt) en woorden die balanceren op de grens van het poëtische en het ridicule. Contemplatieve maar vooral radicale cinema.
Seeing the world through a child’s eyes VOYAGE OF TIME
Nadat hij van Badlands(1973) over Days of Heaven (1978) en The Tree of Life (2011) tot Knight of Cups (2015) gefocust had op de zieleroerselen van de mens en zich zo had ontpopt tot dé poëtische en visuele chroniqueur van het innerlijk bewustzijn verraste Terrence Malick (° 1943) in 2016 met een contemplatieve documentaire die peilt naar het mysterie van het leven en het universum. Met het even passionele als persoonlijke Voyage of Time: Life’s Journey daalt de Amerikaanse filmmaker af in het verleden van de planeet om te zoeken naar de toekomst van de mensheid. Resultaat is een ambitieuze en baanbrekende documentaire die ons onderdompelt in een poëtische, spirituele sfeer en ons balancerend op de grens van wetenschap en verbeelding meevoert voor een visuele en emotionele trip door het verleden, het heden en de toekomst.
Met barokke thrillers zoals de sombere seriemoordenaarfilm The Chaser (2008)en het grimmige gangsterepos The Murderer (aka The Yellow Sea, 2010) ontwikkelde Na Hong-jin reeds het genre van de ‘Koreaanse noir’. The Wailing (aka The Strangers) trekt die lijn verder door met een thematisch rijke en visueel originele film die culturen, godsdiensten en filmstijlen vervlecht. Na Hong-jins misdaadthriller transformeert geleidelijk in een bovennatuurlijk verhaal tjokvol bezeten kinderen, duiveluitdrijvers, geesten en zombies. Een tegelijk grappige en ernstige film, zowel actie- als landschapscinema.
‘Man in black’ Johnny Cash bleef zijn motto “gebruik je mislukkingen als springplank” levenslang trouw. Walk the Line weeft de louterende cyclus zonde-vernietiging-verlossing doorheen het liefdesverhaal van dit cultureel icoon voor wie muziek instinctief én emotioneel was.
Doug Liman, specialist van de ‘high concept‘ actiefilm, condenseert in The Wall de Irakoorlog tot een fysieke en mentale confrontatie tussen twee soldaten. Dat levert een efficiënt geserveerde portie suspense en drama op maar ook een omstreden filmeinde.
Met zijn, tijdens Trumps verkiezingscampage gedraaide, persoonlijke road documentaire We Blew It peilt de Franse criticus Jean-Baptiste Thoret naar de fascinatie die blijft uitgaan van de filmjaren ’60-’70.
Terwijl Damon Lindelofs tv-miniserie Watchmen een andere richting uitstuurt, voert regisseur Zack Snyder ons met een ‘Ultimate Cut‘ terug naar zijn even markante als omstreden comic-adaptatie uit 2009. Een versie voor fan boys die onderstreept hoe dicht de fan boy filmmaker met dit superhelden verhaal bij het cultwerk van Alan Moore en Dave Gibbons wou blijven.
