Koen Mortier, regisseur van omstreden en ondergewaardeerde films zoals Ex Drummer en 22 mei, vertelt met Engel (aka Un Ange) het verhaal van een ‘amour fou’ tussen twee verloren, gedoemde zielen. Een sportman met een tanende carrière en een Senegalese prostituee. Net zoals de roman van de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst waarop de film gebaseerd is, verwijst deze contemplatieve sfeerfilm naar het tragische verhaal van wielrenner Frank Vandenbroucke. Maar Mortier serveert ons vooral een emotionele mokerslag die angst en liefde verstrengelt.
Na lyrische filmgedichten (The Thin Red Line, The Tree of Life) en experimentele essays (To the Wonder, Knight of Cups, Voyage of Time, Song to Song) knoopt Badlands cineast Terrence Malick weer aan met narratieve cinema. A Hidden Life laat in een met Days of Heaven verwant agrarisch universum nazi terreur botsen met harmonie, liefde en morele principes.
Nadat de Guatemalteekse cineast Jayro Bustamante eerder de discriminatie van indianen (Ixcanul) en homo’s (Temblores) fileerde, richt hij nu met de politieke horrorfilm La Llorona zijn pijlen op een verdrongen stuk geschiedenis: de burgeroorlog en genocide tijdens de jaren 80. De genadeloze dictator generaal Efraín Ríos Montt komt in beeld maar het is de ‘huilende vrouw’, een Latijns-Amerikaanse legende, die als spilfiguur helpt om het verleden (her)ontdekken in deze ijzersterke magisch-realistische film. Horror brengt het verdrongene terug boven water. Want dat is volgens Bustamante nodig: “Mensen leven in ontkenning, ze negeren wat er gebeurd is.”
Met Les Misérables tekenen regisseur Ladj Ly en scenarist Giordano Gederlini voor een kroniek die het midden houdt tussen een striemende aanklacht en een emotionele rollercoaster. “We zijn het beu dat anderen onze verhalen vertellen.”
Fans van Inge Schilperoords roman ‘Muidhond’ vreesden het ergste maar de Vlaamse cineaste Patrice Toye koos voor een gestileerde, genuanceerde adaptatie. “Hopelijk zet ik mensen aan tot nadenken.”
“Film moet voor mij een zekere urgentie hebben,” zegt cineaste Patice Toye, “ik kan geen drie jaar bezig zijn met entertainment.” In ‘Muidhond’, een adaptatie van Inge Schilperoords beklemmende en verontrustende roman, neemt ze ons mee op een trip door de geest van een pedofiele jongeman die verliefd wordt op zijn buurmeisje. Op integere en subtiele wijze peilt Toye naar de grenzen van ons empathisch vermogen en tracht ze te nuanceren waar doorgaans zwart-wit denken en demonisering overheersen. “Hopelijk zet ik mensen aan tot nadenken en kunnen we het debat over dit controversieel thema op gang trekken.”
“Here’s Johnny!” is terug in een 4K Ultra HD Extended Cut van Stanley Kubricks horrorklassieker The Shining. Gerestaureerd en 24 minuten langer dan de versie die we in de bioscoop en op dvd zagen. Met een commentaar die focust op technische aspecten en boeiende documentaires, waaronder Vivian Kubricks making of.
De oneven afleveringen van de Toy Story franchise waren behoorlijk spectaculair maar nummer 2 bleek een afknapper. Daarom vreesden we het ergste voor Toy Story 4 maar Pixar overtrof zich. De studio stofte de vertrouwde ‘speelgoed kameraad in gevaar’ formule af en toverde een leuke en creatieve sequel op het scherm. Een karaktergedreven en autoreflexief avontuur.
Voor zijn tweede langspeler trekt de Waalse cineast Fabrice Du Welz van de Belgische Ardennen naar de Birmaanse jungle, al draait Vinyan net zoals Calvaire om de impact van verlies op de emotionele en geestelijke gezondheid van rouwende mensen. Alleen staan die beproefde ‘dolende zielen’ centraal in dit romantische gruwelverhaal. Terwijl een sublieme Emmanuelle Béart de vrouw introduceert in de zowel hyper- als surreële helletocht.